Ήταν η δεύτερη επίσκεψη στο όνειρο και την ελευθερία. Η πρώτη πριν λίγα χρόνια από το Λιτόχωρο. Η φετινή από την Ελασσόνα. Η ευκαιρία δόθηκε από τις σελίδες της «Ελευθερίας», με την ανακοίνωση του δραστήριου «Χιονοδρομικού και Ορειβατικού Συλλόγου Σπαρμού» για την ετήσια θερινή άνοδο στον Όλυμπο.
Η αναχώρηση έγινε τις απογευματινές ώρες από τη όμορφη πλατεία του Σπαρμού - Ολυμπιάδας με κατεύθυνση προς το στρατόπεδο του χιονοδρομικού κέντρου, οδηγώντας στον ολοκαίνουριο δρόμο, αφήνοντας δεξιά σου το επιβλητικό μοναστήρι της Παναγίας του Σπαρμού. Φτάνεις στην πύλη του στρατοπέδου, αφήνεις το αυτοκίνητο, φορτώνεσαι τα απαραίτητα, νερό, τρόφιμα, υπνόσακο, έλεγχος από το στρατιώτη φρουρό, κι έχεις μπροστά σου, ψηλά στην κορυφή το καταφύγιο του Αγίου Αντωνίου.
Ξεκινάς ακολουθώντας την πίστα του χιονοδρομικού, ο δρόμος γίνεται πιο δύσκολος, απότομη ανηφόρα, αναγκάζεσαι να πας δεξιά-αριστερά κάνοντας ζικ-ζακ γιατί έτσι είναι ευκολότερα, μας λέει ο Μπάμπης, ο αρχηγός της ομάδας. Ο ιδρώτας τρέχει απ’ όλο το σώμα, τα πόδια σου κόβονται, το σακίδιο γίνεται σίδερο, και μετράς τους στύλους της πίστας μέχρι να φτάσεις στο πρώτο καταφύγιο ανάγκης στα 2.450 μέτρα υψόμετρο. Εκεί μια στάση να συνηθίσουν τα πνευμόνια σου στο λιγοστό οξυγόνο, να μαζέψεις δυνάμεις και ακόμα ένα κουράγιο μέχρι το δεύτερο καταφύγιο, τον Άγιο Αντώνη στα 2.800 μέτρα υψόμετρο. Όλες οι δυνάμεις σ’ εγκατέλειψαν, δεν έχεις κουράγιο ούτε να λύσεις τα παπούτσια σου, κοιτάς το ρολόι και βλέπεις 4 ώρες ανάβαση. Έτσι είναι, ξεκινώντας βλέπεις μπροστά σου την κορυφή, νομίζεις μια ώρα δρόμος και τη φτάνεις, αλλ’ αυτή φεύγει, τρέχει μπροστά σου για να σ’ αφήσει να χαρείς την πορεία, να κουραστείς, και μόνο τότε στέκεσαι να τη φτάσεις όταν πια έχεις εξαντληθεί.
Έχει ήδη φύγει ο ήλιος και το σκοτάδι με το ψυχρό ολυμπίσιο αέρα ρίχνει τη θερμοκρασία στους 5 βαθμούς. Το καταφύγιο, όμως, στο οποίο συναντιούνται οι δύο ομάδες της αποστολής, μαζί με τα δύο παλικάρια της ομάδας διάσωσης, που με τις μηχανές τους φτάνουν ως εκεί ψηλά, κινδυνεύοντας να τσακιστούν στις κοφτερές πέτρες του μονοπατιού, μας προσφέρει τη ζεστασιά του. Μα πώς θα κοιμηθείς σε ένα χώρο 15 τ.μ. με άλλα 10 άτομα, που γνώρισες πριν λίγες ώρες; Το φόβο και τη δυσπιστία τους διώχνει η κουβέντα, οι ιστορίες από τους πιο έμπειρους και γίνεσαι μια «οικογένεια» χωρίς να το καταλάβεις. Βγαίνεις στην πόρτα του καταφύγιου και μπροστά σου απλώνονται τα φώτα της Ελασσόνας, του Τυρνάβου και των άλλων χωριών. Ζεις ένα όνειρο που δεν έρχεται στον ύπνο σου, αλλά το ψάχνεις και το βρίσκεις, το κατακτάς.
Την άλλη μέρα, πριν ακόμα χαράξει, ξεκινάς για τον «Μύτικα». Τα μονοπάτια γεμίζουν από επισκέπτες - ορειβάτες, που ξεκινώντας από διαφορετική αφετηρία (Σπαρμό, Καλύβια, Λιτόχωρο) όλο και πλησιάζουν το στόχο. Οι περισσότεροι σταματούν στην «Κακιά Σκάλα», οι πιο τολμηροί πατούν το Μύτικα. Χαρές, γέλια, φωτογραφίες. Τι σημασία ως πού έφτασε ο καθένας. Όλοι ευτυχισμένοι ανασαίνουν βαθιά να χορτάσουν τον Όλυμπο, να τον βάλουν μέσα τους, να τον έχουν μαζί τους.
Η επιστροφή πιο εύκολη και πιο γρήγορη. Στον κατήφορο «κυλάει και η χελώνα», λέει η παροιμία. Ναι, αλλά τα γόνατα κόβονται, οι δυνάμεις λιγοστές, που φτάνουν όμως να φτάσεις ως το αυτοκίνητο, αφού έχεις μαζέψει λίγα κλαδιά από το τσάι του Ολύμπου. Πώς να ξεχάσεις όμως το Νίκο, που ζει στην Ολλανδία, και μέσα στην κούραση έσκυβε και μάζευε ό,τι λέρωνε το τραχύ αλλά ευαίσθητο σώμα του Ολύμπου, μπουκάλια, σακούλες, κουτιά.
Μετά το στρατόπεδο όλα ήταν διαφορετικά, πιο εύκολα, πιο απλά. Το γκάζι και η βενζίνη αρκούσαν. Ήταν όμως πιο καλά; Ήταν η επιστροφή στην καθημερινότητα. Ο καφές κάτω από την ιτιά στην πλατεία του Σπαρμού και δίπλα μας δεκάδες άνθρωποι που δεν ανηφόρισαν ποτέ προς το Βουνό των Θεών.
Κλείνοντας, μια διαπίστωση. Ο Όλυμπος της Θεσσαλίας, της Λάρισας και της Ελασσόνας μάς χρειάζεται όλους, αλλά κυρίως τον χρειαζόμαστε εμείς. Η κατασκευή του κάθετου άξονα στην Εγνατία οδό, Κοζάνης-ΠΑΘΕ μέσω Ελασσόνας είναι ανάγκη να γίνει και κάπου εκεί στη μέση όλοι, Περιφέρεια, Νομός, Δήμοι και λοιποί φορείς να θέσουν τον κοινό σκοπό, τον Όλυμπο της Θεσσαλίας, μια πηγή ανάπτυξης και προόδου.
