...Και, βεβαίως, τώρα που έφυγε το «κακό σπυρί», που ακούει στο όνομα Τατούλης, τι έχει να κάνει η Νέα Δημοκρατία; Να ασχοληθεί με την εσωστρέφειά της, τον ανασχηματισμό και τις πιθανές πρόωρες εκλογές. Άλλωστε και από μόνη της να μη θέλει να ασχοληθεί ή να κάνει πως κωφεύει ή να σφυρίζει αδιάφορα ή να διαψεύδει, η ατζέντα τής θεματολογίας καθορίζεται από... εξωγενείς παράγοντες. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και διάφορους υπουργούς ή βουλευτές, που διατυπώνουν διφορούμενες απόψεις, που δίνουν τροφή για σχόλια και διαφορετικές ερμηνείες. Και, φυσικά, δεν τον κάνουν τυχαία. Το κάνουν επί τούτου και εν συνεχεία κάνουν τους αδιάφορους ή υποστηρίζουν ότι αποδόθηκαν λάθος οι δηλώσεις τους. Όπως και να το κάνουν, όμως, το γεγονός παραμένει ότι εκτρέφεται συστηματικά ένας κύκλος εντυπώσεων και κατευθύνσεων, εν τέλει, που για πρώτη φορά έχει αρχίσει να φέρνει στο προσκήνιο και θέμα αλλαγής ηγεσίας στη Ν.Δ. Γιατί μέχρι τώρα και από τότε που ο Καραμανλής ανέλαβε την ηγεσία τής Νέας Δημοκρατίας έχει ξεκινήσει - χαμηλότονα μεν - αλλά έχει ξεκινήσει μια συζήτηση περί νέας «ηγεσίας» στη Ν.Δ. Μπορεί να εκπορεύεται από εκτός Ν.Δ. πρόσωπα, αλλά οπωσδήποτε συναντά και πρόθυμα ώτα και εντός των κομματικών τειχών. Ενώ μέχρι και προ λίγων μηνών δεν υπήρχε καν τέτοιο θέμα. Ο Καραμανλής ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και το «ισχυρό χαρτί» της Ν.Δ., παρά τα όποια προβλήματα ή τις διακυμάνσεις στις επιδόσεις του κυβερνώντος κόμματος, όπως αυτές τουλάχιστον αποτυπώνονται διά των δημοσκοπήσεων. Καθώς, όμως, τους τελευταίους μήνες τα προβλήματα που σοβούν ή «χτυπούν» την κυβερνητική παράταξη συσσωρεύονται και διαρκούν και καθώς φαίνεται να έχει, προς το παρόν τουλάχιστον, «παγιωθεί» μια διαφορά υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις δημοσκοπήσεις, ο Καραμανλής εξακολουθεί μεν να παραμένει το «ισχυρό χαρτί» της κυβέρνησης, αλλά όχι και ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Έχουν αρχίσει και εγείρονται... διακριτικές φωνές αμφισβήτησης, οι οποίες προφανώς αποβλέπουν στη δημιουργία ενός κλίματος. Κλίματος που, αν η Ν.Δ. δεν κερδίσει στις επόμενες εκλογές, θα γίνει μια πραγματική και ανοιχτή συζήτηση.
Άλλωστε, στην... ουρά τής διαδοχής υπάρχουν δύο βασικά ενδιαφερόμενοι - παλαιότερα υπήρχε και ο Αλογοσκούφης, αλλά υπαναχώρησε -, οι οποίοι σταθμίζουν την κατάσταση, δημιουργούν... κατάσταση για τους ίδιους, με διακριτικότητα, αλλά επιμονή, και περιμένουν τις εξελίξεις για να κινηθούν ανάλογα. Και φυσικά, μιλάμε για την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Δημ. Αβραμόπουλο, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει ήδη τα προσωπικά τους... στρατηγεία και τα κομματικά ερείσματα για να κινηθούν αναλόγως, αν χρειαστεί.
Στο μεταξύ, έχουν αρχίσει οι... σπόντες. Ο Γ. Αλογοσκούφης είπε ότι είναι σπάνιο ένα κόμμα να κερδίσει τρεις απανωτές εκλογές, προκαλώντας σχετική δυσφορία. Βέβαια, ο άνθρωπος δεν είπε και τίποτα πρωτότυπο, γιατί η ίδια η στατιστική στη μεταπολιτευτική Ελλάδα αποδεικνύει ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Άλλο, όμως, να το λέει η... στατιστική και άλλο να το λέει ο Αλογοσκούφης. Γιατί η στατιστική δεν δίνει λαβή για σχόλια, ενώ ένας υπουργός της κυβέρνησης, με τέτοια δήλωση, δίνει. Τώρα, μάλιστα, που μετά την απομάκρυνση Ρουσόπουλου έμεινε ο μοναδικός στόχος στα μάτια συναδέλφων του, που ζητούν την παραίτησή του. Από την άλλη, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, που συνήθως δεν μασάει τα λόγια του και έχει και έναν... παραδοσιακά ισχυρό ρόλο στο κόμμα, μίλησε για πιθανές πρόωρες εκλογές το 2010. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, ανεξάρτητα από το πόσο «πουλάει» η συζήτηση περί πρόωρων εκλογών, το 2010 δεν θεωρείται και πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Εδώ μιλάμε για την Άνοιξη του 2009, μαζί με τις ευρωεκλογές, όχι για το 2010, που είναι ένα χρόνο πριν το 2011 και που συνδύασε την πιθανότητα με την περίπτωση που δεν θα υπάρξει συμφωνία στο θέμα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας! Στη συνεδρίαση, πάλι, της Νομαρχιακής της Α’ Αθηνών, όπου συγκεντρώθηκαν όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Ν.Δ., υπήρχε ένα... προεκλογικό κλίμα, σπόντες και ρήσεις, όπως αυτή του Νικήτα Κακλαμάνη, ότι «οι μάχες κερδίζονται με ένα στρατηγό και πολλούς στρατιώτες».
Το βέβαιον είναι, αν και διαψεύδεται από την κυβέρνηση, ότι μετά τις 20 Δεκεμβρίου, οπότε θα ψηφιστεί και εκείνος ο περιβόητος προϋπολογισμός, θα είναι ώριμο και έτοιμο το έδαφος για να γίνει ο άλλος... περιβόητος: ο ανασχηματισμός. Καθώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, αφού η αντιστροφή τού κλίματος δεν έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα, ο ανασχηματισμός «προβιβάζεται» σε... ισχυρή κίνηση, αν όχι ύστατη, προκειμένου να καταδειχθεί πρακτικά ότι υπάρχει κυβερνητική ανανέωση. Ή, τουλάχιστον, έτσι ελπίζεται. Διότι, όπως έχει πει και ο Τσόμσκι: «Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, εξασφαλίζουμε ότι δεν θα υπάρξει ελπίδα».
