Δηλαδή, τι πρέπει να συμπεράνουμε; Ή ότι ο Ρουσόπουλος δεν ήταν ακριβώς το πρόβλημα και... «χτυπούσαν το σαμάρι ν’ ακούσει το γομάρι» (μετά συγχωρήσεως, αλλά έτσι το λέει η παροιμία) ή ότι μάκρυνε τόσο πολύ αυτή η υπόθεση, που τελικά η παραίτηση Ρουσόπουλου δεν αποτελούσε το «αντίδοτο» στην αναστροφή του κλίματος. Διότι, όπως τουλάχιστον έδειξε η τελευταία δημοσκόπηση μετά την παραίτηση από τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου τού πρώην υπουργού Επικρατείας, όχι μόνο δεν καλυτέρευσε το κλίμα υπέρ της Ν.Δ., αλλά αντίθετα χειροτέρεψε κιόλας. Διότι, πάντα σύμφωνα με τη μέτρηση, όχι απλά το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να προηγείται της Ν.Δ. και μάλιστα «ανοίγοντας» τη διαφορά, αλλά για πρώτη φορά η Ν.Δ. χάνει το συγκριτικό πλεονέκτημα που είχε σε όλες τις προηγούμενες, ανεξάρτητα από το αν το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν λίγο ή λιγότερο μπροστά. Για πρώτη φορά, λοιπόν, σύμφωνα με τα ευρήματα που παρουσιάστηκαν, πέραν του ότι η ψαλίδα ανοίγει υπέρ του ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. χάνει την υπεροχή της στην παράσταση νίκης, ενώ το έτερον «κωμικοτραγικό» εύρημα είναι ότι ανάμεσα στον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, σχετικά με την «καταλληλότητα πρωθυπουργού», ποιος προηγείται: ο «Κανένας»! Έτσι για να θυμηθούμε και λιγάκι μία από τις περιπέτειες του πολυμήχανου εκείνου Οδυσσέα με τον... «Κανέναν».
Στην πρόθεση ψήφου, λοιπόν, για πρώτη φορά στα χρονικά όλων των τελευταίων ετών, το ΠΑΣΟΚ προηγείται της Ν.Δ. κατά 6,4% στη λεγόμενη «παράσταση νίκης» και για την καταλληλότητα, που λέγαμε πριν, ο Καραμανλής εξακολουθεί μεν να προηγείται του Γ. Παπανδρέου (30% με 23%), αλλά συνήθως προηγείτο ο Καραμανλής, ακολουθούσε ο «Κανένας» και μετά ερχόταν ο Παπανδρέου. Τώρα, προηγείται ο «Κανένας» με 35%, ο Καραμανλής με 30% και ο Παπανδρέου με 23%, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε ένα ποσοστό 77% θεωρεί ότι η απομάκρυνση του Θ. Ρουσόπουλου ήταν αναγκαστική. Και, επίσης, το 31% θεωρεί ότι μετά την παραίτηση Ρουσόπουλου θα χειροτερέψει η εικόνα της κυβέρνησης. Που σημαίνει τι αυτό; Ότι παρά το γεγονός πως τον είχαν βάλει άπαντες στο μάτι, τελικά είχε μια επικοινωνιακή πρακτική η οποία θα λείψει; Ποιος να ξέρει; Γιατί είναι και αντικρουόμενες οι απόψεις. Το θέμα, πάντως, είναι ότι ορθώς εκτιμούν πως θα χειροτερέψει η εικόνα, γιατί αυτό ακριβώς δείχνει και το αποτέλεσμα της μέτρησης. Όπου, επίσης, καταγράφεται η άποψη ότι η υπόθεση του Βατοπαιδίου γενικά έχει βλάψει σοβαρά την εικόνα της κυβέρνησης.
Και μιας και είπαμε «Βατοπαίδι», χθες ξεκίνησε και τις εργασίες της αυτή η πολυθρύλητη εξεταστική επιτροπή, η οποία αναμένεται να ρίξει φως στην υπόθεση. Και πώς ξεκίνησε; Με διαφωνίες φυσικά. Διότι, από την αρχή αυτής της ιστορίας υπήρχε ένα θέμα που αφορούσε και εκείνο το κορυφαίο δίλημμα: «εξεταστική ή προανακριτική;». Η Ν.Δ. μπορεί να σύρθηκε από τις καταστάσεις (και την «καθυστέρηση» αυτή την εισπράττει τώρα και από τις μετρήσεις) και αναγκάστηκε να προτείνει τη σύσταση εξεταστικής, αλλά... Αλλά το ΠΑΣΟΚ ήθελε προανακριτική και για να αποφύγει αυτό ακριβώς που θα γίνει τώρα. Η διερεύνηση της υπόθεσης θα ξεκινήσει από το ’98 - και γι’ αυτό μαλώνανε χθες - οπότε εμπλέκονται και υπουργοί τής τότε κυβέρνησης. Ενώ με την προανακριτική, θα υπήρχε προσωποποίηση ευθυνών στο «τώρα» και θα πέρναγε άβρεχτο το ΠΑΣΟΚ από τη λίμνη Βιστωνίδα. Μάλωσαν, λοιπόν, χθες, αλλά επειδή ούτως ή άλλως την πλειοψηφία στην εξεταστική την έχει η Ν.Δ., το θέμα τελικά θα το πιάσουν από το ’98 και δώθε και... ο Θεός να βάλει το χέρι του, κυριολεκτικά.
...Και ο Εφραίμ, επίσης, ο οποίος, όχι μόνο δεν το βάζει κάτω, αλλά αντίθετα τηρεί μια προκλητική στάση, η οποία «διανθίστηκε» και από μια νέα επιστολή, η οποία βάζει στο στόχαστρο την ηγεσία του Αρείου Πάγου για το θέμα της Βιστωνίδας και αφήνει αιχμές για τη λειτουργία τών θεσμών και της Δικαιοσύνης.
Θα ’χει ενδιαφέρον να δούμε όταν τελικά, εκεί κατά τα μέσα Δεκέμβρη, ολοκληρώσει η εξεταστική τη δουλειά της, τι συμπεράσματα θα βγάλει και πώς αυτά θα επηρεάσουν το πολιτικό σκηνικό, αν το επηρεάσουν.
Προς το παρόν, το σίγουρο είναι ότι ο «Κανένας» είναι ο καταλληλότερος για να μας κυβερνά. Αλλά επειδή δεν ξέρουμε ούτε «ποιος» είναι, ούτε «πού» μένει... «κλάφτα Χαράλαμπε».
