Σε μια τρύπα στο νερό, κατά το κοινώς λεγόμενο,φαίνεται πως εξελίσσεται η διερεύνηση του σκανδάλου της Μονής Βατοπαιδίου, ενός διαχρονικού σκανδάλου, στο οποίο φέρονται εμπλεκόμενα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενός σκανδάλου που συγκλονίζει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, αλλά είναι μάλλον αδιάφορο για την ελλαδική κοινωνία, ενός σκανδάλου που τείνει να μεταβληθεί σε άλλοθι και σε αποπροσανατολιστικό «εργαλείο» από την οικονομική κρίση, η οποία, όπως όλα δείχνουν, κτυπά και την πόρτα της Ελλάδος.
Η κυβέρνηση Καραμανλή υποχρεώθηκε, μετά τις παραιτήσεις των δύο εισαγγελέων που ερευνούσαν την υπόθεση και οι οποίοι «είδαν» εμπλοκή υπουργών, να ζητήσει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής που υποτίθεται θα διερευνήσει σε βάθος «το σύνολο» του σκανδάλου, το δε ΠΑΣΟΚ ζήτησε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, πλην, όμως, και οι δύο εταίροι του εγχώριου δικομματισμού φαίνεται (και παρά τα περί του αντιθέτου λεγομενα από τους εκπροσώπους τους) να γνωρίζουν, εκ των προτέρων, το αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών.
Η ΟΥΣΙΑ ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Δεν είναι τυχαίο πως έγινε λόγος πολύς για τις διαδικασίες αυτές καθ’ αυτές, αλλά επί της πολιτικής ουσίας ουδέν, καθώς όλοι τους «έχουν κάτι να κρύψουν», η δε εξεταστική επιτροπή συνεστήθη με διακομματική συναίνεση, η δε προανακριτική απερρίφθη.
Η κυβέρνηση είχε, ήδη, δώσει το στίγμα των προθέσεών της, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε πως δεν πιστεύει στην εξεταστική επιτροπή (πριν ολοκληρωθεί η δικαστική διερεύνηση) και συνεπώς την υπονόμευσε εξ αρχής.
Είναι δε αναμενόμενο πως το όποιο πόρισμά της ή το πιθανότερο τα πορίσματα που το κάθε κόμμα θα εκδώσει (στα μέσα Δεκεμβρίου) δεν πρόκειται να οδηγήσει στη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, η οποία ενδεχομένως να αποφάσιζε να παραπέμψει την υπόθεση σε ειδικό δικαστήριο.
Και αυτό δεν φαίνεται ότι θα συμβεί, καθώς η ίδια η κυβέρνηση υπονόμευσε κι αυτό το ενδεχόμενο, αφ΄ ης στιγμής φοβήθηκε πως θα έχει διαρροές στην μυστική ψηφοφορία επί της πρότάσεως του ΠΑΣΟΚ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής και προς τούτο φυγομάχησε και δεν προσήλθε στη σχετική διαδικασια.
Είναι δυνατόν, λοιπόν, να πιστέψει κανείς πως η ΝΔ θα συναινέσει ώστε να οδηγηθεί το θέμα σε προανακριτική επιτροπή, αν υποτεθεί πως η εξεταστική επιτροπή καταλήξει σε μιά τέτοια αναγκαιότητα;
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ, με την εξ αρχής μαξιμαλιστική του πρόταση για τη σύσταση προανακριτικης επιτροπής (και δή άνευ ουσιωδών στοιχείων και αποδείξεων) πρόταση την οποία δήλωσε αρχικώς πως θα στηρίξει η ελάσσων αντιπολίτευση, εγνώριζε πως δεν ήταν δυνατόν να υλοποιηθεί (αφού δεν διαθέτει ή δεν μπορεί να συγκροτήσει την απαιτουμένη πλειοψηφία στη Βουλή) και ως εκ τούτου είναι αυτονόητο το πολιτικό συμπέρασμα ότι το έπραξε για να εκθέσει την ΝΔ και να αποκομίσει οφέλη σε επίπεδο πολιτικών εντυπώσεων.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Όπως εξελίχθηκε η όλη διαδικασία κατεδείχθη πως το ζητούμενο ήταν να κερδηθούν οι πολιτικές εντυπώσεις:
Η μεν κυβέρνηση τις έχασε και μάλιστα με παράπλευρη απώλεια την παραίτηση του πανίσχυρου Υπουργού Επικρατείας Θόδωρου Ρουσόπουλου, για τον οποίον, όμως, ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί ότι υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις εμπλοκής του στο σκάνδαλο, η δε υπογραφή του δεν υπάρχει σε κανένα έγγραφο, που να αφορά στις αμαρτωλές ανταλλαγές εκτάσεων – φιλέτων του δημοσίου με τη Μονή Βατοπαιδίου.
Και τις έχασε γιατί φοβήθηκε να προσέλθει στη Βουλή στη συζήτηση και τη μυστική ψηφοφορία επί του αιτήματος του ΠΑΣΟΚ για την προανακριτική επιτροπή, καθώς είναι προφανές πως ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε εμπιστοσύνη στην κοινοβουλευτική ομάδα του και δεν μπορούσε να ρισκάρει να δει να ψηφίζεται η πρόταση της αντιπολιτεύσεως και από δικούς του βουλευτές. Βουλευτές οι οποίοι είτε φρονούν ότι έχουν ευθύνες για το σκάνδαλο οι εγκαλούμενοι από την αξιωματική αντιπολίτευση «γαλάζιοι» υπουργοί, είτε γιατί θα ψήφιζαν εναντίον της γραμμής της κυβερνήσεως για λόγους που ανάγονται στη σφαίρα της ψυχιατρικής και της προσωπικής αντιδικίας τους με τα εγκαλούμενα πρόσωπα. Αλλωστε, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος εισέπραξε μάλλον χλιαρά και ελάχιστα χειροκροτήματα από τους δικούς του την ώρα που αγόρευε στη Βουλή και επετίθετο λάβρος κατά του Γιώργου Α. Παπανδρέου.
Αλλά ούτε το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κερδίσει όσες πολιτικές εντυπώσεις ευελπιστούσε, καθώς εγκλωβίστηκε στη διαδικασία με την προανακριτική επιτροπή κι έμεινε τελικώς μόνο του, ενώ από τις πάσης φύσεως αγορεύσεις που ακούστηκαν κατά τη διαδικασία, κατέστη εμφανές ότι και δικά του στελέχη φέρονται από το παρελθόν εμπλεκόμενα (αν και οι όποιες ευθύνες τους έχουν ήδη παραγραφεί) και συνεπώς ήθελε τη σύσταση αυτής της επιτροπής, ώστε να μην εξεταστεί σε βάθος και στο σύνολό του το σκανδαλο του Βατοπαιδίου και να περιορισθεί στις όποιες ευθύνες των «γαλάζιων» κυβερνώντων.
Το μείζον, όμως, επίπεδο πολιτικών απωλειών είναι αυτό που συνέβη για την κυβέρνηση:
Κατεδείχθη πως ο Κώστας Καραμανλης δεν ελέγχει την κοινοβουλευτική του ομάδα, ενώ προκειμένου να αποφορτιστεί το βεβαρημένο για την παράταξη του κλίμα υποχρεώθηκε (χωρίς να το θέλει) να χάσει, έστω και για λίγο καιρό, «το δεξί του χέρι», τον Υπουργό Επικρατείας Θόδωρο Ρουσόπουλο, ο οποίος φαίνεται πως (έστω και με την, κατά τον ίδιο, «περιρρέουσα ατμόσφαιρα») έχει καταστεί «κόκκινο πανί» για τη «γαλάζια» κομματική βάση και πολλά «γαλάζια» στελέχη, που επιμένουν να τον θεωρούν ως ξένο σώμα στη ΝΔ.
ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνον οι πολιτικές εντυπώσεις, αλλά η ουσία του σκανδάλου του Βατοπαιδίου, ενός σκανδάλου που συνιστά λεηλασία δημόσιας γης, ενός σκανδάλου για το οποίο, όπως όλα δείχνουν, ουδείς θα πληροφορηθεί τι ακριβώς συνέβη και ουδείς (εκτός κι αν συμβεί το προσώρας απίθανον, δηλαδή να οδηγηθούμε σε προανακριτική επιτροπή) θα πληρώσει για τη λεηλασία αυτή.
Συνεπώς, σε πολιτικό επίπεδο θα επιβεβαιωθεί το «πόρισμα» του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίου Σανιδά περί «πεπλανημένων υπουργών», δηλαδή περί (κατά τα λοιπά) υπευθύνων πολιτικών ανδρών οι οποιοι, όμως, διαχρονικά, από το 1998, δεν ήλεγχαν τι υπεγραφαν και παραπλανήθηκαν από τις γνωματεύσεις και τις εισηγήσεις διαφόρων γραφειοκρατικών ή νομικών επιτροπών, τα στελέχη των οποίων, ίσως, να είναι αυτά που θα πληρώσουν το μάρμαρο και τα σπασμένα.
Ωστόσο, για να υπάρξει παραγραφή του σκανδάλου θα πρέπει να συμβούν δύο πράγματα:
Είτε να μην συσταθεί, όπως όλα δείχνουν, προανακριτική επιτροπή (έστω και μετά την εξεταστική, αν προκύψουν στοιχεία) και αυτό να μην συμβεί μέχρι να λήξει η παρούσα κοινοβουλευτική σύνοδος (λήγει τον Ιούνιο του 2009 ή, αν ληφθει διαφορετική απόφαση, τον προσεχή Σεπτέμβριου) είτε να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές.
Το εκλογικό σενάριο δεν έχει εγκαταλειφθεί.
Ο δε περιβόητος ανασχηματισμός της κυβερνήσεως φαίνεται ( από τα ίδια τα πράγματα, εκτός κι αν υπάρξει αιφνιδιασμός και έκπληξη) ότι μετατίθεται για το τέλος του έτους.
Τι σημαίνουν αυτά;
Η παραίτηση του Θ. Ρουσόπουλου δεν οδήγησε, αυτή τη στιγμή, σε γενικότερο ανασχηματισμό της κυβερνήσεως, αλλά δόθηκε μια προσωρινή λύση, με την αναβάθμιση σε κυβερνητικό εκπρόσωπο του Ευάγγελου Αντώναρου και με τη μη πλήρωση της θέσεως του Υπουργού Επικρατείας.
Δηλαδή, μετά την 15η Δεκεμβρίου, όταν θα έχει περατώσει το έργο της η εξεταστική επιτροπή, χωρίς, όπως φαίνεται, να καταλήξει σε πόρισμα κοινά αποδεκτό από τη Βουλή περί ευθυνών υπουργών για το σκάνδαλο και μετά την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού (περί τα Χριστούγεννα) ο Κώστας Καραμανλής, όπως εκτιμάται βασίμως, θα προχωρήσει σε αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα και πιθανότατα θα επαναφέρει τον (αναγκαίο για την φιλοτέχνηση της εικόνας της κυβερνήσεως) Υπουργό Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλο.
ΑΓΡΙΑ ΠΟΛΩΣΗ
Μετά δε από αυτήν την κίνηση όλα ειναι ανοιχτά, σ’ ό,τι αφορά στις εκλογές και δη αν αυτές διεξαχθούν μέσα στην προσεχή Άνοιξη, οπότε θα διεξαχθούν με λίστα, που σημαίνει πως η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα θα είναι απολύτως ελεγχομένη από τον Κώστα Καραμανλή.
Πώς δεν θα πάμε σε εκλογές;
Μα σε συνθήκες απόλυτης και άγριας πολώσεως.
Ήδη, ο Υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης έχει ρίξει το σλόγκαν «Καραμανλής ή χάος», ο δε Θόδωρος Ρουσόπουλος, με την ομιλία του στη Βουλή και τις επιθέσεις του κατά του Γιώργου Α. Παπανδρέου, κατέδειξε πως το εκλογικό σκηνικό θα στηθεί στο δίλημμα «Καραμανλής ή Παπανδρέου».
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το έχει αντιληφθεί αυτό και δεν είναι τυχαίο πως το τελευταίο δίμηνο αποφεύγει να εξαπολύει προσωπικές επιθέσεις κατά του Κώστα Καραμανλή, γιατί αυτό – όπως του λένε οι δημοσκοπήσεις- δεν του προσπορίζει οφέλη.
Στη δε ΝΔ έχουν διαπιστώσει πως το τελευταίο ατού που διαθέτουν για να ανακάμψουν είναι ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και προς τούτο (όπως φάνηκε, άλλωστε, από την προσωπική επίθεση Ρουσόπουλου κατά Παπανδρέου, την οποία ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ άφησε αναπάντητη) θα επιδιώξουν να αποδομήσουν τον Γιώργο Α. Παπανδρέου.
Όμως, το παιγνίδι αυτό της δικομματικής αντιδικίας, είναι déjà vu. Ξαναειδωμένο και μοιάζει με ξαναζεσταμένο φαγητό, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως πείθει την κοινωνία.
Εκείνο δε που παραμένει άγνωστο (εκτός κι αν έλθουν τα πάνω – κάτω) είναι αν θα μάθουμε την αλήθεια για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου, ώστε οι οποιες διαχρονικές, πολιτικές και ποινικές, ευθύνες να μην βουλιάξουν στα νερά της λίμνης Βιστωνίδας.
