Δεν λέω, η κρίση στην παγκόσμια οικονομία δεν είναι κάτι το ξεκομμένο, το μοναχικό. Κάτι που αφορά μόνο στους τεχνοκράτες, τους μεγαλομετόχους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και οτιδήποτε, τέλος πάντων, οικονομικά ισχυρό υπάρχει στον κόσμο τούτο. Η κρίση στην παγκόσμια οικονομία έχει τη συμπεριφορά ντόμινο, με επιπτώσεις που εμφανίζονται και επηρεάζουν καταλυτικά, και δραματικά ακόμη, το σύνολο της καθημερινότητας του κόσμου τούτου. Να φανταστείτε ότι με τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, σε ένα μήνα μόνο χάθηκε στα χρηματιστήρια ένα περίπου ΑΕΠ της Ευρώπης! Και τώρα, υπό την πίεση των γεγονότων, οι 27 προσανατολίζονται σε χαλάρωμα του Συμφώνου Σταθερότητας, πράγμα που αν συμβεί, η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα της δώσει τη δυνατότητα να κάνει κάποιες παραπάνω παροχές στους οικονομικά ασθενέστερους. Όπως επί παραδείγματι η διεύρυνση του ΕΚΑΣ και σε άλλους και η αύξησή του σταδιακά σε ορίζοντα τριετίας.
Όμως, αυτό δεν είναι το θέμα που ήθελα να θίξω. Κατ’ αντιδιαστολή το αναφέρω γιατί... Γιατί όλες ετούτες τις μέρες που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κατακλύζονται (και δικαίως) από τον πανικό που έχει προκληθεί από την οικονομική κρίση και τα παρεπόμενά του, προχθές, παγκόσμια ημέρα για την τροφή, κάπου εκεί ανάμεσα στα πρωτοσέλιδα, στριμωγμένο, είδαμε και τον τίτλο: «η πείνα θερίζει την ανθρωπότητα». Και παραδίπλα άλλος τίτλος: «5 εκατομμύρια παιδάκια πεθαίνουν το χρόνο από υποσιτισμό». Στο εσώφυλλο είχε το συγκλονιστικό τίτλο «Μαμά πεινάω». Δίπλα μια φωτογραφία - μία από πολλές - με δυο τεράστια παιδικά μάτια που κοιτάζουν στο κενό, τα δάκρυα να κυλάνε στο μελαψό προσωπάκι. Και από κάτω έγραφε: «έχουν περάσει περίπου 30 χρόνια από τότε που ο Νιλ Γιανγκ «έκαψε τις πιστωτικές του κάρτες για καύσιμο», αλλά κανείς τότε δεν φανταζόταν ότι σήμερα θα καίγαμε τα τρόφιμα του αναπτυσσόμενου κόσμου για τον ίδιο λόγο. Ένας στους τέσσερις κατοίκους αυτού τού πλανήτη, 1,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, στερούνται βασικών διατροφικών ειδών, ενώ περίπου 950 εκατομμύρια άνθρωποι κοιμούνται νηστικοί. Και ακόμη: «143 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών συνεχίζουν να υποφέρουν από ανεπαρκή διατροφή». «Το 41% των ανθρώπων ζουν με 1 ή με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα στην υποσαχάρια Αφρική, όπου η φτώχεια είναι πιο διαδεδομένη». «Πείνα και υποσιτισμός είναι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος κατά της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο και απειλεί περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι το AIDS, η εξουσία και η φυματίωση μαζί». «Στα 3,9 δισ. δολάρια το 2006 από 6,7 δισ. δολάρια το 1984, η επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια στη βασική γεωργία που μειώνεται σταθερά τις τελευταίες δύο 10ετίες.
...Και πού, να προσθέσουμε και μεις, να μειωθεί κι άλλο τώρα λόγω της παγκόσμιας (του υπόλοιπου δηλαδή κόσμου, όχι αυτού που βρίσκεται μόνιμα υπό κρίση) οικονομικής κρίσης. Διότι στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, όπου, μεταξύ άλλων, ήταν να συζητηθεί και συζητήθηκε και το θέμα της Αφρικής, οι οιωνοί ήταν... δυσοίωνοι για τις χρηματοδοτήσεις που μπορούν να δοθούν υπό τις παρούσες συνθήκες.
Η διαφορά είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση τώρα. Αυτές οι περιοχές δεν βρίσκονται σε κρίση τώρα. Αυτή η εξαθλίωση, η πείνα, οι αρρώστιες, ο θάνατος, δεν συνέβησαν τώρα. Τώρα που ο... πολιτισμένος κόσμος διέρχεται την οικονομική του κρίση. Αυτή η κατάσταση είναι μια κατάσταση χρόνια. Δεν άκουσα ποτέ, δεν είδα ποτέ, δεν έμαθα ποτέ - και κανένας άλλος, επίσης, φαντάζομαι - να έχει υπάρξει τέτοια παγκόσμια κινητοποίηση, τέτοια καθολική ανησυχία, τέτοιος διηπειρωτικός συναγερμός που το μισό του κόσμου πεθαίνει! Το 1/100 της παγκόσμιας κινητοποίησης που υπάρχει για την κρίση της οικονομίας, αν υπήρχε για την κρίση της Αφρικής, σήμερα δεν θα υπήρχαν άνθρωποι που πεθαίνουν από πείνα.
Απλά τώρα με την παγκόσμια οικονομία στα όρια του κραχ, έχουμε μια... ευχάριστη εξέλιξη! Θα έχουμε μια καλή δικαιολογία, ένα δομημένο με... ομόλογα άλλοθι, για το λόγο που ο «πολιτισμένος κόσμος» αφήνει το 25% αυτού τού πλανήτη να πεινάει και να πεθαίνει.
Απλά μαθηματικά!
