Άλλο δίλημμα μας βρήκε! «Εξεταστική ή προανακριτική;» Ιδού η απορία. Διότι ως γνωστόν «ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει». Και το αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην πολιτική οσάκις έχουν ανοίξει τέτοιου είδους πόρτες. Όχι ότι ενίοτε δεν έκατσαν κάποιοι, ελάχιστοι, πολιτικοί στο σκαμνί όταν προέκυψαν ποινικές ευθύνες, αλλά σε γενικές γραμμές αυτού του είδους οι ιστορίες με προανακριτικές - εξεταστικές και δεν συμμαζεύεται, έχει εκ της ιστορίας αποδειχθεί ότι δεν είναι παρά «μία τρύπα στο νερό», έτσι για να τσουλάει το πολιτικό παιχνίδι και να ικανοποιείται (λέμε τώρα) το λαϊκό αίσθημα. Από τη στιγμή όπως που αυτές είναι οι «εναλλακτικές» που προσφέρονται προκειμένου να διαλευκανθούν ζητήματα στα οποία ενέχονται πολιτικά πρόσωπα, είναι προφανές ότι αποτελούν και αναγκαστική επιλογή, προκειμένου να καταδειχθεί το ενδιαφέρον της πολιτικής για τη διαφάνεια των πολιτικών.
Εν προκειμένω τώρα, η αναπάντεχη εξέλιξη με την παραίτηση των δύο εισαγγελέων για το απίστευτο - όντως ή άλλως - θέμα που έχει δημιουργηθεί με το… πτωχούλι Βατοπαίδι, ήταν αυτή που εξανάγκασε την κυβέρνηση να προτείνει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Όπως άλλωστε παραδέχθηκε χθες και ο Κ. Καραμανλής κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου - που από τα οικονομικά ξεκίνησε, στο Βατοπαίδι κατέληξε. Επί της ουσίας συντάχθηκε με την άποψη ότι εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί η προανακριτική διαδικασία από τη δικαιοσύνη, το θέμα δεν είχε λόγο να πάει στη Βουλή αλλά, έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, αυτή ήταν η πλέον ενδεδειγμένη λύση. Να συσταθεί εξεταστική και αν στην πορεία προκύψουν ποινικές ευθύνες τότε να προκύψει και προανακριτική για μη παραγραφή αδικημάτων και απόδοση ποινικών ευθυνών εφόσον διαπιστωθεί ότι υπάρχουν.
Ως σκέψη βεβαίως και ως ακολουθία πράξεων λογικά είναι, με τη διαφορά ότι… Με τη διαφορά ότι, έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα αφού η εξεταστική μπορεί εκ παραλλήλου να λειτουργήσει με το έργο της Δικαιοσύνης, θα μπορούσε ο Καραμανλής να την κάνει νωρίτερα για να μην αφήσει τις σκιές να… πλανώνται σε ένα περιβάλλον ήδη βεβαρημένο και να μην φανεί ότι σύρεται πίσω από την παραίτηση των δύο εισαγγελέων και αναγκάζεται να προβεί στη σύστασή της. Να υπενθυμίσουμε δε ότι η Νέα Δημοκρατία ζητάει εξεταστική για την εξέταση του συνόλου της υπόθεσης που ξεκινάει από τα τέλη της δεκαετίας του ΄90 - δηλαδή επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - μέχρι και σήμερα. Δηλαδή, αν τους πάρει η μπάλα, να τους πάρει όλους μαζί. Διότι είναι γνωστό ότι η υπόθεση αυτή «γεννήθηκε» επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και «υιοθετήθηκε» εν συνεχεία από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. Εχει και κανονικούς και θετούς γονείς, παρότι όλοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για «έκθετο».
Το ΠΑΣΟΚ πάλι, έχει άλλο καημό. Θέλει καλά και ντε προανακριτική. Η οποία θα περιορισθεί στο «τώρα» και δεν θα πάει στη… γέννηση της υπόθεσης και στη δική του εμπλοκή. Τους… κάρφωσε σχετικά και ο Αλαβάνος, για να προκαλέσει την έντονη αντίδρασή τους. Θέλει προανακριτική λοιπόν, απευθείας δηλαδή σε επίπεδο απόδοσης ποινικών ευθυνών, παρά το γεγονός ότι οι σχετικές διαδικασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί (πρόκειται απ΄ ό,τι έγινε γνωστό να καταθέσουν τριάντα μάρτυρες ακόμη) διότι αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο θέλει να παίξει το πολιτικό παιχνίδι και να υπογραμμίσει τη σκληρή αντιπολίτευση που ασκεί για την… κάθαρση του τόπου τούτου.
Ηλπιζε ότι θα το ακολουθήσουν και τα κόμματα της Αριστεράς, για να περάσει από την ψηφοφορία της Βουλής η πρότασή του. Ατύχησε όμως, διότι και το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ τάχθηκαν υπέρ της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής, ενώ βρήκε ανέλπιστο σύμμαχο στο ΛΑΟΣ όπου επίσης ζητάει προανακριτική. Οπότε.
Οπότε πάμε σε Εξεταστική. Να δούμε «ποιος» φταίει, «πού» φταίει, «πόσο» φταίει και άλλα παρόμοια και να… αρχιοθετήσουμε και αυτή την υπόθεση μαζί με όλες τις προηγούμενες που έχουν περάσει από τέτοιου είδους διαδικασία. Και, όπως όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε συνέβαλαν τα μέγιστα στην… κάθαρση, τη διαφάνεια και τη αποκατάσταση της τιμής και της υπόληψης του πολιτικού μας βίου (εδώ γελάνε).
Η πραγματικά υπεύθυνη στάση τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ, θα ήταν να αναγνωρίσουν και να αναλάβουν ο καθένας τις ευθύνες του γι΄αυτό το… μοναχικό τραγέλαφο, και όχι να αλληλοκατηγορούνται όπως το συνηθίζουν. Αλλα βεβαίως, πού τέτοια … τύχη; Η δική μας πολιτική σκηνή είναι και σκηνή παραλόγου. Όχι πως δεν συμβαίνει και σε άλλες χώρες, αλλά εμάς τα δικά μας μας καίνει.
