Κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα για την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία διέρχεται τη χειρότερη κρίση της κυβερνητικής θητείας της, μια κρίση η οποία, άλλωστε, έχει αρχίσει να αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις (από τις οποίες διαφαίνεται το ενδεχόμενο να παγιωθεί το καταγραφόμενο, οριακό και στο όριο του στατιστικού λάθους, προβάδισμα του κόμματος της μείζονος αντιπολιτεύσεως, έστω και αν ο αρχηγός του Γιώργος Α. Παπανδρέου εξακολουθεί να βλέπει «την πλάτη» του Κώστα Καραμανλή, ως προς την καταλληλότητα για πρωθυπουργός.
Και η κρίση αυτή καταρχήν δεν οφείλεται στις διαφοροποιήσεις κάποιων εκ των γαλάζιων βουλευτών από την ίδια την ασκούμενη πολιτική (καθώς, ούτως ή άλλως, το δέλεαρ της εξουσίας τους «υποχρεώνει» να υπερψηφίζουν τα όποια νομοσχέδια επιθυμεί η κυβέρνηση) αλλά σ’ αυτήν καθ’ αυτήν την πολιτική που ασκείται, η οποία έχει αρχίσει, δειλά μεν, αλλά σταθερά, να τροφοδοτεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή και συνεπώς την αρνητική, κατά των «γαλάζιων», ψήφο.
Άλλωστε, το πρόβλημα που έχει οδηγήσει τη ΝΔ στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων είναι αυτή ακριβώς η δυσαρέσκεια εκείνων των πολιτών οι οποίοι είχαν επιλέξει τη ΝΔ στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, δηλαδή, με απλά λόγια, αυτοί οι πολίτες, είτε μετακινούνται προς το ΠΑΣΟΚ, είτε «εντάσσονται» στο εύρημα των ερευνών της κοινής γνώμης που ακούει στο όνομα «αναποφάσιστοι».
Με βάση τα δεδομένα αυτά (και μάλιστα μεσούσης της διεθνούς κρίσεως ή οποία παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών στελεχών πιθανώς θα χτυπήσει «την πόρτα της Ελλάδος» και, συνεπώς, ακόμη δεν μπορούν να προβλεφθούν οι παρενέργειές της στα ελληνικά νοικοκυριά και την ελληνική οικονομία) ο Κώστας Καραμανλής έχει κάποιες δυνατότητες να ανατρέψει την κατάσταση, δυνατότητες, όμως, απολύτως περιορισμένες, αν δεν αλλάξει την ασκούμενη πολιτική και ταυτόχρονα δεν αλλάξει ορισμένα από τα πρόσωπα που την ασκούν.
ΠΑΝΕ ΠΙΣΩ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
Το ενδεχόμενο της επισπεύσεως των εκλογών («εδώ και τώρα») ως διέξοδος από την κρίση που μαστίζει το «γαλάζιο στρατόπεδο» φαίνεται να έχει απομακρυνθεί αυτή τη στιγμή, όπως, ήδη, έχει γράψει η «Ε», αλλά δεν έχει αποκλειστεί ως πιθανότητα μετά την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού, τον οποίο συνέταξε ο, βαλλόμενος και εκ των έσω ως νεοφιλελεύθερος, Υπουργός της Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης, ο οποίος θα κληθεί να τον υποστηρίξει στη Βουλή, μέχρι την ψήφισή του στα τέλη Δεκεμβρίου.
Από τις τελευταίες κινήσεις του Κώστα Καραμανλή, σε μια πολιτική σκηνή που μοιάζει με «κινούμενη άμμο», προκύπτει πως ο σχεδιασμός του αφορά στο κλείσιμο των λεγομένων εσωκομματικών μετώπων και την, με ποικίλους τρόπους, ενίσχυση του τρωθέντος ηγετικού προφίλ του.
Στη συνέχεια δε πιθανώς θα ακολουθήσει ένας (δομικός ή όχι, αυτό μένει να φανεί – σχετικές εισηγήσεις, πάντως, έχει δεχθεί από κορυφαίους Υπουργούς, αλλά και το «γαλάζιο» Δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη) ανασχηματισμός και μετά («βλέποντας και κάνοντας») προσφυγή στις κάλπες, σε χρόνο που ακόμη δεν έχει κριθεί.
ΣΤΟΥΣ 152, ΑΛΛΑ…
Προς το παρόν, λοιπόν, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να δώσει την εντύπωση ότι ηγείται μίας σταθερής κυβερνήσεως: Ο Σταύρος Δαϊλάκης διεγράφη μεν, αλλά το πολιτικό μήνυμα αυτής της διαγραφής σχεδόν ακυρώθηκε, καθώς μετά και την έγγραφη συγγνώμη που ζήτησε ο βουλευτής από τον Κ. Καραμανλή, αποφασίστηκε η επιστροφή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ.
Βεβαίως ο ίδιος ο βουλευτής με τις παλινδρομήσεις του (συγγνώμη μεν, αλλά και εμμονή, σε κατ’ ιδίαν, αλλά αναγραφείσες στον Τύπο, συζητήσεις του στα όσα έχει καταλογίσει κατά της πρωθυπουργικής αυλής) είχε αρχίσει να προσδίδει στην όλη υπόθεση τη χροιά φαρσοκωμωδίας.
Ο Σταύρος Δαϊλάκης επέστρεψε, ενόψει και της ψηφίσεως του προϋπολογισμού, στην ΚΟ της ΝΔ, η κυβέρνηση πήρε μίαν ανάσα, αλλά δεν έχει λύσει το πρόβλημά της.
Οι πάσης φύσεως λεγόμενοι αντάρτες δεν θέλουν μεν να ανατρέψουν την κυβέρνηση, αλλά μπορεί να «ξαναχτυπήσουν» καθώς δεν έχει αρθεί το μείγμα πολιτικών και προσωπικών λόγων που τους ώθησε στη διατύπωση των ενστάσεών τους.
Η μεθόδευση για την επιστροφή του βουλευτή Δράμας είναι μία σαφής ένδειξη ότι ο Κώστας Καραμανλής επιδιώκει την παραμονή του στην εξουσία και δεν ψάχνει αφορμή να προκηρύξει τώρα εκλογές, λένε ορισμένοι αναλυτές, αλλά είναι, επίσης, ενδεικτική της ανασφάλειας στη «γαλάζια» παράταξη.
Η δε συνεχιζόμενη πρωθυπουργική έξοδος από το Μέγαρο Μαξίμου και η προσπάθειά του να καταστήσει όσο γίνεται πιο αρραγές το εσωτερικό μέτωπο είναι μεν μια κάποια προσωρινή λύση, αλλά δεν αποτελεί τη λύση για την ηγεσία της ΝΔ.
Και δεν είναι η λύση, αφού η καταγραφόμενη αρνητική εις βάρος της «γαλάζιας παρατάξεως» διάθεση της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα της συσσωρευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας, η οποία επιτείνεται από τις σκανδαλώδεις συμπεριφορές κυβερνητικών αξιωματούχων.
Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Ο Κώστας Καραμανλής εμμένει παρά ταύτα στη συνέχιση της πολιτικής του στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα, ενώ σκέπτεται να προχωρήσει σε ανασχηματισμό της κυβερνήσεώς του, στην οποία παραμένουν, αυτή τη στιγμή, επί της ουσίας ως αδύναμοι κρίκοι, ο Υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης και ο Υπουργός Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλος.
Ωστόσο, το ζητούμενο ενός ανασχηματισμού, αν υποτεθεί πως ο πρωθυπουργός θα καταφέρει προηγουμένως να τιθασεύσει τα στελέχη του και να στεγανοποιήσει την κοινοβουλευτική του ομάδα, θα πρέπει να είναι αφενός μεν η ανανέωση της κυβερνητικής μηχανής (με νέα πρόσωπα – αλλά από ποιον πάγκο; Και συνυπολογιζομένου ότι η είσοδος κάποιων στην κυβέρνηση θα προκαλέσει νέες προσωπικές πικρίες σε κάποιους άλλους) αλλά και αλλαγή πολιτικής, αφ’ ης η ασκούμενη έχει ανοίξει λογαριασμούς του Κώστα Καραμανλή με την κοινωνία και μάλιστα εν μέσω της οικονομικής κρίσεως η οποία βαθαίνει, καθώς είναι δομική κρίση του ιδίου του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο, κατά τον καθηγητή της Οικονομίας και κάτοχο του Νομπέλ Τζοζεφ Στίγκλιτς, είναι χειρότερη από το «κραχ» του 1929.
Στην κυβέρνηση λένε πως η αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος δεν θα πρέπει να αναμένεται πριν από την ψήφιση του νέου προϋπολογισμού, καθώς ένα από τα ζητούμενα του ανασχηματισμού (θα πρέπει να) είναι η στροφή προς μία πιο κοινωνική πολιτική, η οποία, για να ενισχυθεί, θα πρέπει να προσωποποιηθεί.
Αν συμβεί αυτό, τότε σημαίνει πως ο Γιώργος Αλογοσκούφης είτε θα αλλάξει πόστο, είτε θα μείνει εκτός κυβερνήσεως (το δεύτερο μοιάζει δύσκολο) και θα τον διαδεχθεί πρόσωπο που δεν θα απηχεί τις ανάλγητες νεοφιλελεύθερες απόψεις, αλλά εκείνες της λεγομένης λαϊκής δεξιάς (καθώς, άλλωστε, υπάρχει και ο κίνδυνος των διαρροών προς τον ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη).
ΠΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;
Ήδη έχουν δοθεί κατευθύνσεις για στροφή στην καθημερινότητα των πολιτών και για την προώθηση κοινωνικών μέτρων (π.χ. επίδομα θερμάνσεως και ενεργοποίησης του λεγομένου Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής) αλλά είναι προφανές πως τα οποία μέτρα τέτοιου χαρακτήρα θα αποτελούν ασπιρίνες, καθώς η διεθνής οικονομική κρίση όχι μόνο δεν αφήνει περιθώρια παροχών, αλλά και οξύνει την εισοδηματική πίεση, που υφίστανται τα μικρομεσαία στρώματα.
Παραλλήλως δε είναι προφανώς πως η οποία κοινωνική πολιτική θα ασκηθεί (αν ασκηθεί) με χρήματα που δεν υπάρχουν. Οι κατευθύνεις του κρατικού προϋπολογισμού του 2009 δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας, καθώς μάλιστα είναι πενιχρά τα προβλεπόμενα κονδύλια για ευαίσθητους κοινωνικά τομείς, ενώ ουσιαστικά συνιστούν φοροεπιδρομή στις άδειες τσέπες των πολιτών.
ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΟΣ
Εξάλλου, ο Κώστας Καραμανλής φαίνεται πως επιδιώκει να ανακτήσει το καταρρακωμένο ηθικό πλεονέκτημα της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ και σ’ αυτό τείνει η απόφαση του υπουργείου Οικονομίας να προχωρήσει - και μάλιστα αναδρομικά- στην ανάκληση όλων των υπουργικών αποφάσεων που έδωσαν δικαιώματα κυριότητας στη Μονή Βατοπαιδίου, καθώς και όλων των πρωτοκόλλων παραδόσεως που αφορούν στη Μονή, ώστε να διευκολυνθεί στην εκτόνωση του δημοσίου αισθήματος.
Είναι, όμως, προφανές πως αυτό δεν αρκεί και δεν πείθει, καθώς η υπόθεση αυτή, στην οποία φέρεται εμπλεκόμενος ο Θ. Ρουσόπουλος, ίσως να έχει προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στη «γαλάζια» παράταξη και στην πρωθυπουργική εικόνα και ως εκ τούτου δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως για τον πρωθυπουργό είναι μονόδρομος η μετακίνηση του κυβερνητικού εκπροσώπου...
Αν δεν μεσολαβήσει κάτι απρόβλεπτο – και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, το πρόβλημα με την οικονομική κρίση βαθαίνει – τότε θα συνεχιστεί και θα υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός, με απώτερο στόχο τις πρόωρες εκλογές το επόμενο εξάμηνο.
