Πριν από μερικούς μήνες κανείς δεν θα περίμενε ότι οι οικονομικοί γίγαντες αυτές οι σύγχρονες μηχανές της οικονομίας της αγοράς θα κατέρρεαν με τόση ευκολία.
Χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις με έσοδα που ξεπερνούσαν το προϋπολογισμό δέκα και περισσότερων φτωχών κρατών πέφτουν έξω, θέτοντας σε κίνδυνο κατάρρευσης ολόκληρο το σύστημα.
Ξαφνικά ακούσαμε όλους αυτούς, τους ΤΑΛΙΜΠΑΝ του Νεοφιλελευθερισμού που κήρυξαν στον πλανήτη το τέλος των κρατικών παρεμβάσεων, την παντοδυναμία της αγοράς, να απαιτούν από τα κράτη να καλύψουν τις ζημιές με δημόσιο χρήμα.
Είναι οι ίδιοι που κατακεραύνωναν την πολιτική του δημόσιου ελέγχου και της κρατικής παρέμβασης στη λειτουργία των αγορών για να μη βλάπτεται δήθεν ο «υγιής» ανταγωνισμός . Στη σημερινή συγκυρία θεωρούν συμβατή την παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία της οικονομίας γιατί στηρίζουν τους χρεοκοπημένους χρηματοπιστωτικούς ομίλους.
Αλήθεια, γιατί ο κος Μπαρόζο δεν υπενθυμίζει τη βλαπτικότητα της παρέμβασης του κράτους στη λειτουργία της αγοράς;
Αλήθεια, πού είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που μας απειλούσε και μας τρομοκρατούσε για τα χρέη της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ και μας καλούσε να συμμορφωθούμε με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία;
Γιατί , αγνοήθηκαν οι δεσμεύσεις του περίφημου συμφώνου σταθερότητας, που επικαλούνταν οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ότι τάχα δεν μας επέτρεπαν να ασκήσουμε πολιτική δημοσίων επενδύσεων για να μην αυξήσουμε το έλλειμμα;
Τώρα , όλοι αυτοί έχουν γραμμένη την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία στα παλαιά τους τα παπούτσια, όταν δέχονται σε μια μέρα οι κυβερνήσεις του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Γερμανίας, να δίνουν δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσουν τους τραπεζίτες και τους τζογαδόρους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Παραγνωρίζουν δηλαδή το κώλυμα του ελλείμματος όταν πρόκειται να σώσουν τους τραπεζίτες.
Για όλους αυτούς είναι απόλυτα φυσιολογικό να ξοδεύονται δισ. ευρώ δημοσίου χρήματος για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αντιθέτως παράλογο, αντιαναπτυξιακό είναι να δίνονται χρήματα για προγράμματα κατά της φτώχειας, για την προστασία του περιβάλλοντος, για τη στήριξη των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, για κοινωνικές υπηρεσίες.
Ήρθε η ώρα να πέσουν οι μάσκες.
Αφού οδήγησαν χώρες και περιοχές σε κρίση, αφού λεηλάτησαν όσο μπορούσαν τον δημόσιο πλούτο, αφού έπαιξαν με το ρύζι και το σιτάρι, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα , τώρα ζητάνε ευθέως στήριξη από τα κρατικά αποθέματα.
Τα γεγονότα που εξελίσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο με επίκεντρο την παγκόσμια οικονομία και ιδιαίτερα αυτή των ΗΠΑ, φέρνουν στο προσκήνιο πολιτικές που παραδοσιακά προωθεί η Αριστερά, που σχετίζονται με τον παρεμβατικό ρόλο του κράτους, την ανάπτυξη του κοινωνικού μοντέλου, τον έλεγχο του κράτους στην αγορά.
Επιβεβαιώνουν την κριτική μας και την πάλη μας ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, στην «οικονομία καζίνο», στην κυριαρχία της αγοράς.
Το γεγονός αυτό αποτελεί για μας «πολιτική δικαίωση», καθώς δείχνει ότι η αριστερά δεν επέμενε στις θέσεις αυτές από δογματισμό, οπισθοδρόμηση, έλλειψη ρεαλισμού και προτάσεων αλλά επειδή το παράλογο σύστημα που βιώνουμε βάζει την αγορά και το κέρδος να ελέγχει τα πάντα να είναι πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΣΥΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
