Για τον παραγκωνισμό της αρχαίας Φαρσάλου, καθώς και των Φαρσάλων, αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Απόστολος Γκόβαρης, ε.α. ταξίαρχος της πρώην Ελληνικής Χωροφυλακής, αφού επισημαίνει την ιστορική αξία των Φαρσάλων, αλλά και την αδιαφορία της δημοτικής αρχής για την ανάδειξη των ιστορικών μνημείων της πόλης.
Συγκεκριμένα, ο κ. Απόστολος Γκόβαρης, στην επιστολή του αναφέρει τα εξής:
«Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Είναι γνωστή η ιστορία της αρχαίας Φαρσάλου εις τους γνωρίζοντες την ιστορία της πατρίδας μας. Αποτελεί κομμάτι αναπόσπαστο της όλης ελληνικής ιστορίας κατά τους μυθικούς και κλασικούς χρόνους. Η αρχαία Φάρσαλος δεσπόζει ολοκλήρου της Θεσσαλίας κατά τους μυθικούς χρόνους με τον Αχιλλέα και τους Μυρμιδόνες. Ο ωκύπους - ταχύπους Αχιλλέας υπήρξε πρότυπο των ηρώων της εποχής του και προτίμησε τον πρόωρο θάνατο για να περάσει στην αθανασία και όχι να ζήσει σαν κοινός θνητός. Στους κλασικούς χρόνους διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο.
Τον 4ο π.Χ. αιώνα για 20 χρόνια υπερφαλαγγίζει τη Λάρισα, η οποία γίνεται στρατιωτικώς και πολιτικώς υποτελής τής Φαρσάλου. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι ο Αριστοτέλης εκφράζει έπαινο για τα χρόνια αυτά, όσον αφορά στην ανεκτικότητα, της ολιγαρχικής διοικήσεως της πόλεως. Στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα ξεκίνησε η περίοδος ακμής της Φαρσάλου. Αυτό μαρτυρούν η επέκταση της πόλεως, τα δελφικά αφιερώματα και οι αμέτρητες αναφορές σε συγγραφείς και επιγραφές. Τότε οι Φαρσάλιοι παρουσίαζαν στους Δελφούς τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο ως δικούς τους ήρωες, τους απεικόνιζαν σε νομίσματα που έκοβαν και έστησαν ένα τιμητικό άγαλμα του Ομήρου προς τιμήν του αοιδού τού ήρωά τους Αχιλλέα. Κατά τον Παπαρηγόπουλο δύο άλογα στην ελληνική ιστορία εξισώνονται με στρατηγούς. Το ένα είναι ο Δέρκων του Ηρακλείου στο Βυζάντιο και το άλλο ο Βουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Βουκεφάλας κατά την παράδοση μεγάλωσε στα Φάρσαλα και ανέδειξε κατόπιν τον Αλέξανδρο σε Μέγα κατά τη μεγαλειώδη πορεία του προς ανατολάς. Άλλωστε εφάνη η μεγάλη ικανότητα του θεσσαλικού ιππικού στις μάχες (Χαιρώνεια, Γαυγάμηλα κ.λπ.).
Μεταξύ των 13 ολυμπιονικών της Θεσσαλίας οι 7 ήταν επώνυμοι και εξ αυτών οι 6 ήταν Φαρσάλιοι και ο ένας Λαρισαίος. Δεν έπρεπε κύριοι αρμόδιοι η Ολυμπιακή Φλόγα να περάσει από τα Φάρσαλα; Πρόσφατα αφίχθη στη Λάρισα ο πρέσβης της Γαλλίας και δήλωσε στον κ. δήμαρχο ότι ονόμασε τον υιό του Αχιλλέα διότι ο πατέρας του λάτρευε το μυθικό ήρωα. Τι πράξατε κύριε δήμαρχε; Δεν έπρεπε ο ελληνο-αρχαιολάτρης πρέσβης να επισκεφθεί τα Φάρσαλα;
Μαθαίνω ότι στους Ολυμπιακούς μας Αγώνες πουλήθηκαν ουκ ολίγα αγαλματίδια του Αχιλλέα, ειδικά σε Ιάπωνες. Μα οι ξένοι (ιδίως Γάλλοι, Ιάπωνες κ.λπ.) γνωρίζουν καλύτερα την ιστορία μας από εμάς;
Τα τελευταία χρόνια, μέχρι σήμερα, τι έπραξαν οι αρμόδιοι για τα Φάρσαλα; Δεν έπρεπε να επιδείξουν το στοιχειώδες ενδιαφέρον τουλάχιστον στην ανέγερση ενός μουσείου, ώστε να έλθουν στα Φάρσαλα τα πάμπολλα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαίας Φαρσάλου που σήμερα κοσμούν τόσο τα μουσεία της πατρίδας μας όσο και της Ευρώπης (π.χ. Λούβρο).
Πιστεύω ότι εάν τα Φάρσαλα ήταν πιο κάτω γεωγραφικά θα έστεκαν παράλληλα των Δελφών και της αρχαίας Ολυμπίας.
Τελειώνοντας, αναφέρω ότι εν έτει ’67-’68 ανευρέθη στη Σκοτούσα Φαρσάλων η στήλη της Θέτιδος 1,80 μέτρων ύψος. Είναι από τα πρώτα σκαλιστά αγάλματα. Απεικόνιζε τη Θέτιδα, μητέρα τού Αχιλλέα να κρατάει τον Αχιλλέα από την πτέρνα και να τον βυθίζει στα νερά του Απιδανού και να τον κάνει άτρωτο. Η αμύθητης αξίας αρχαιολογική στήλη φυγαδεύτηκε στην Ιαπωνία αντί 300 εκατ. δρχ. Η αείμνηστος Μελίνα Μερκούρη (να αγιάσουν τα κόκαλά της) έδωσε 1,5 δισ. δραχμές να πάρει τη στήλη, αλλά δεν κατέστη δυνατόν. Τώρα μαθαίνω ότι βρίσκεται στην Αμερική. Φανταστείτε, αγαπητοί μου αναγνώστες, εάν η στήλη τής Θέτιδος επιστρέψει στην πατρίδα μας και μάλιστα στα Φάρσαλα, θα στέκει παράλληλα στον Ερμή του Πραξιτέλους, αναμφισβήτητα.
Στην εποχή που ζούμε υπάρχει μεγάλη κρίση στις πολιτιστικές αξίες, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι «όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν» και ότι «όσοι λαοί έγιναν επιλήσμονες της Ιστορίας, την έσβησαν».
