Πριν λίγο καιρό, με επιστολή του ο Πρόεδρος του συνδέσμου Φιλολόγων, έθεσε προς συζήτηση ένα θέμα σοβαρό, που έχει απασχολήσει αρκετές φορές στο παρελθόν την εκπαιδευτική κοινότητα της Β΄/βάθμιας Εκπαίδευσης και έχει να κάνει με το ποιός διδάσκει τί στα Γυμνάσια και στα Λύκεια.
Στάθηκε, κυρίως, στο μάθημα της Ιστορίας και υποστήριξε ότι δεν είναι παιδαγωγικά σωστό, αυτό που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια, να το διδάσκουν, δηλαδή, και συνάδελφοι άλλων ειδικοτήτων πρέπει, κατά την άποψή του, να το διδάσκουν μόνο Φιλόλογοι.
Πρέπει να ενημερώσω τους αναγνώστες ότι, σύμφωνα με την ισχύουσα εδώ και δεκαετίες νομοθεσία, οι καθηγητές όλων των ειδικοτήτων εκτός απ΄τα μαθήματα της ειδικότητάς τους, που ανήκουν στην κατηγορία Α΄ανάθεσης διδασκαλίας μαθημάτων, υποχρεούνται, όταν είναι αναγκαίο, να διδάσκουν και μαθήματα Β΄και Γ΄ανάθεσης, τα οποία έχουν σχετική συνάφεια με την ειδικότητά τους. Αυτό μπορεί να συμβεί στην περίπτωση εκείνη, που οι ώρες Α΄ανάθεσης δεν επαρκούν για την κάλυψη του υποχρεωτικού τους ωραρίου και προκειμένου να μην εργάζονται με μειωμένο ωράριο, υποχρεώνονται οι καθηγητές να διδάσκουν μαθήματα Β΄και Γ΄ανάθεσης.
Κατά την άποψή μου, σωστά ο νομοθέτης πρόβλεψε κάτι τέτοιο, γιατί εκτός από μεγάλα σχολεία η χώρα μας διαθέτει στην επαρχία και πολλά μικρά, όπου οι ώρες διδασκαλίας Α΄ανάθεσης είναι λίγες. Θα έπρεπε, γι΄αυτό, ορισμένοι εκπαιδευτικοί να εργάζονται με μειωμένο ωράριο ή να διδάσκουν και σ΄ένα δεύτερο ή και σε πολύ περισσότερα σχολεία ταυτόχρονα, μ΄ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τους ίδιους αλλά και για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων τους.
Συμβαίνει, λοιπόν, σε κάποια σχολεία εκτός από Μαθηματικά ο Μαθηματικός να διδάσκει Φυσική και Χημεία ή εκτός από Χημεία ο Χημικός Φυσική και Μαθηματικά. Συμβαίνει, επίσης, ο Θεολόγος να διδάσκει εκτός από Θρησκευτικά και άλλα μαθήματα Β΄και Γ΄ανάθεσης, όπως ορίζει ο Νομοθέτης.
Έτσι συμβαίνει και με τους Φιλολόγους, οι οποίοι εκτός από Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά και Ιστορία, που είναι τα μαθήματα της Α΄ανάθεσης, για πάρα πολλά χρόνια, που δε διορίζονταν νομικοί ή κοινωνιολόγοι στα σχολεία αλλά και σήμερα, ακόμα, δίδασκαν και διδάσκουν το μάθημα της Αγωγής του Πολίτη ή της Κοινωνιολογίας ή της θεατρικής παιδείας και άλλα.
Η πρόταση του κ. Προέδρου να διδάσκουν Φιλόλογοι μόνο το μάθημα της Ιστορίας, παρότι ακούγεται σωστή, δε με βρίσκει σύμφωνο θα συμφωνούσα, αν πρότεινε να το διδάσκουν εκεί που είναι μπορετό, μόνο οι Φιλόλογοι, που αποφοίτησαν απ΄το Ιστορικό τμήμα.
Και αυτό, γιατί γνωρίζει καλά ο φίλος και συνάδελφος Θωμάς ότι στις Φιλολογικές σχολές άλλοι απ΄τους Φιλολόγους εξειδικεύονται στα Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά (κλασικό τμήμα), άλλοι στα Νέα Ελληνικά (Νεοελληνικό τμήμα), άλλοι στα Παιδαγωγικά, στη Φιλοσοφία και στην Ψυχολογία (Φ.Π.Ψ.), άλλοι στην Ιστορία (Ιστορικό) και πάει λέγοντας. Αυτό σημαίνει ότι την Ιστορία δεν την σπουδάζουν καλά όλοι ανεξαιρέτως οι φιλόλογοι, οπότε δεν είναι όλοι ιδιαίτερα κατηρτισμένοι για να τη διδάξουν. Αναφέρω ότι στο κλασικό τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, απ΄το οποίο απεφοίτησα, διδάχθηκα μόνο μία χρονιά Μεσαιωνική Ιστορία, και μάλιστα ήταν μάθημα επιλογής.
Δεν γνωρίζω, αν ο Πρόεδρος του συνδέσμου Φιλολόγων συμφωνεί με την άποψη να διδάσκουν τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά μόνο οι κλασικοί Φιλόλογοι, τα Νεοελληνικά και την Έκθεση μόνο οι Νεοελληνιστές κ.ο.κ.
Προσωπικά, είμαι της άποψης ότι αυτό μπορεί, μερικώς, να εφαρμοσθεί στα μεγάλα σχολεία, όπου υπάρχουν Φιλόλογοι απόφοιτοι διαφόρων τμημάτων ή εφόσον το ΥΠΕΠΘ φθάσει στο σημείο να λαμβάνει υπόψη στους διορισμούς και στις τοποθετήσεις των Φιλολόγων την εξειδίκευσή τους, όπως συμβαίνει με άλλες ειδικότητες. Όσο οι Φιλόλογοι θα αντιμετωπίζονται ενιαία, εκτιμώ ότι δεν είναι απαραίτητο να διδάσκουν μόνο αυτοί το μάθημα της Ιστορίας.
Γνωρίζει, άλλωστε, ο αγαπητός Πρόεδρος, ότι στα Γυμνάσια και στα Λύκεια, κυρίως σ΄αυτά, ακόμα και στα μεγάλα, που υπάρχουν οι προαναφερθείσες προϋποθέσεις, οι Φιλόλογοι ερίζουμε μεταξύ μας στη μοιρασιά των μαθημάτων. Συνήθως, παίρνουμε όλοι μας αρχικά, τουλάχιστον ένα τμήμα Αρχαία και Νέα Ελληνικά και μετά συμπληρώνουμε το υποχρεωτικό ωράριό μας, με ό,τι απομένει.
Με την ιδιότητα του Διευθυντή Σχολείου στο παρελθόν επεχείρησα, κάποιες φορές, σε μεγάλα σχολεία να πείσω συναδέλφους να μοιράσουμε διαφορετικά, αλλά έφαγα τα μούτρα μου και γιατί δεν επαρκούσαν οι ειδικότητες αλλά και γιατί το μάθημα της έκθεσης, που θέλει και δουλειά στο σπίτι, δεν ήξερα τί να το κάνω.
Τέλος, πληροφορώ τους αναγνώστες ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά στην Α΄και Β΄του ιδιωτικού, τότε, Γυμνασίου Πυργετού τα έμαθα ως μαθητής από Θεολόγο και δεν έχασα, γιατί ήταν συνάδελφος υπεύθυνη, διέθετε μεράκι, δεν έκανε αγγαρεία και είχε συναίσθηση της αποστολής της.
Κατά τη δική μου, λοιπόν, άποψη, κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες, και όσο οι Φιλόλογοι αντιμετωπίζονται ενιαία δεν είναι απαραίτητο και παιδαγωγικά σωστό να διδάσκουν το μάθημα της Ιστορίας μόνο Φιλόλογοι, αλλά καλοί δάσκαλοι.
