Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1941 στην Αθήνα από τους αντιπροσώπους των κάτωθι υπογραφομένων ιδρύεται το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Ελλάδος (ΕΑΜ).
Διά το ΚΚΕ ο Λευτέρης Αποστόλου.
Διά το ΣΚΕ ο Χρήστος Χωμενίδης.
Διά την ΕΛΔ ο Ηλίας Τσιριμώκος.
Διά το Αγρ. Κόμμα ο Απόστολος Βογιατζής.
Ο σκοπός του Εθνικού Μετώπου είναι η απελευθέρωση του Έθνους από τον Ξένον Ζυγόν και η απόκτηση της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας.
Τι έκαμε το ΕΑΜ για την Ελλάδα στα τέσσερα χρόνια της ύπαρξής του.
Αρχίζει τον εθνικοαπελευθερωτικό του αγώνα το Φθινόπωρο του 1941 με την πάλη για την επιβίωση και σώζει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από το θάνατο, από την πείνα μα και ολόκληρο το έθνος από το ραγιαδισμό και τον ηθικό εκφυλισμό. Και αυτό γιατί αν στη ληστεία του ’41-’42 από τους κατακτητές και τα όργανά τους, δεν έμπαινε ένα φρένο με τον αγώνα του έθνους που τον οργάνωσε μονάχα το ΕΑΜ ολόκληρο το έθνος θα οδηγούνταν στη φυσική ή την ηθική του καταστροφή.
Την ίδια εποχή τα αστικά κόμματα της ολιγαρχίας ασχολούνταν με το να εγκαινιαάσουν μια κερδοφόρα συνεργασία με τους κατακτητές σε βάρος του έθνους, ή στην καλύτερη περίπτωση, με το να προσαρμοστούν ανώδυνα στη νέα κατάσταση και με το να σαμποτάρουν και να παρεμποδίσουν την έναρξη κάθε αντίστασης από το λαό και το έθνος.
Οργανώνει μονάχα αυτό μαζί με το ΕΑΜ την πιο αποτελεσματική και μόνιμη μορφή σαμποτάζ, δηλαδή το μαζικό σαμποτάζ από την μεγάλη πλειοψηφία των εργατών που προσχωρούν στις γραμμές του και που δουλεύουν στα πολεμικά και τα άλλα εργοστάσια που εργάζονταν για τους κατακτητές. Πολέμησε τις ένοπλες προδοτικές οργανώσεις (λεγεώνα Βλάχων, ΕΕΕ, ΠΑΟ, Τάγματα Ασφαλείας κ.λπ.) εξόντωσε κυριολεκτικά μια σειρά από αυτές κι έτσι περιόρισε στο ελάχιστο τη διαβρωτική και καταστρεπτική για το έθνος επίδρασή τους.
Οργάνωσε τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ (μόνιμο εφεδρικό και την ΕΛΑΣ των πόλεων).
Εξανάγκασε τους κατακτητές να διατηρούν στην Ελλάδα την πυκνότερη από κάθε άλλη χώρα κατοχή. Βοήθησε τη συμμαχική απόβαση στη Σικελία, το πρώτο άνοιγμα του δευτέρου μετώπου στην Ευρώπη. Επέφερε μια κολοσσιαία φθορά σε έμψυχο και άψυχο υλικό στις δυνάμεις του άξονα στην Ελλάδα.
Πήρε ακόμη από τους κατακτητές, με την παλικαριά των ΕΛΑΣιτών, κολοσσιαίες ποσότητες σε όπλα και άλλο πολεμικό υλικό.
Περιορίζει με την πάλη του έθνους που οργανώνει τη ληστεία, την οικονομία του τόπου από τους κατακτητές κι έτσι περιορίζει αντίστοιχα την τροφοδοσία του άξονα και της πολεμικής του μηχανής από τα είδη που χωρίς την αντίσταση αυτή, θα έπαιρναν οι φασίστες επιδρομή από τη χώρα μας. Ειδικότερα με τη δράση του ΕΛΑΣ διασώζει το ’43 και ’44 το μεγαλύτερο μέρος της σιτοπαραγωγής και εξασφαλίζει με τον τρόπο αυτό στο μεγαλύτερο βαθμό τον επισιτισμό του έθνους στα δύο τελευταία χρόνια της Κατοχής. Ανατρέπει με τον αγώνα του έθνους που οργανώνει και καθοδηγεί το ΕΑΜ και μονάχα το ΕΑΜ και ως το τέλος της επανειλημμένης προσπάθειας των κατακτητών και των κουίσλινγκ για την πολιτική επιστράτευση καθώς και για τη συγκρότηση εθελοντικών ενόπλων σωμάτων που θα πήγαιναν να πολεμήσουν στα μέτωπα των κατακτητών. Έτσι η Ελλάδα χάρη στο ΕΑΜ υπήρξε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που δεν έχει σε βάρος της ούτε έναν Έλληνα που να πολέμησε δίπλα στους φασίστες και σε ένα οποιοδήποτε από τα μέτωπά της και τους αναλογικά λιγότερους από κάθε άλλη χώρα πολίτες της που πήγαν να δουλέψουν έξω απ’ τον τόπο τους και στα πολεμικά εργοστάσια της Γερμανίας.
Εμπόδισε χάρη στο πανεθνικό ξεσήκωμα που το ΕΑΜ οργάνωσε την κάθοδο των Βουλγάρων φασιστών και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το ΕΑΜ πολέμησε επί κεφαλής Μακεδόνων και Θρακών Ελλήνων τους Βουλγάρους φασίστες στις ελληνικές αυτές περιοχές.
Το ΕΑΜ και μονάχα το ΕΑΜ οργάνωσε στις πράξεις του πάλη ενάντια στους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές ενώ οι πολέμιοι του ΕΑΜ το μόνο που έχουν να επιδείξουν σε όλη την εποχή της Κατοχής και η δράση του Τσαούς - Αντών ενάντια στο ΕΑΜ και σε στενή συνεργασία με τους Βούλγαρους φασίστες καθώς και τη συμφωνία Τσαούς - Αντών - Σκράκωφ να παρατείνει την κατοχή των πόλεων της Μακεδονίας και της Θράκης από τους Βούλγαρους φασίστες.
Οργάνωσε στις ορεινές περιοχές που προοδευτικά λευτερώνονταν, το διαμάντι του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα την ελεύθερη λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα με τους υπέροχους θεσμούς της τη Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, τη Λαϊκή Δικαιοσύνη και τη Λαϊκή Πρόνοια.
Τράβηξε πάνω από το μισό του πληθυσμού, τη γυναίκα και τη νεολαία από την παθητικότητα και τη μοιρολατρία στην οποία ζούσαν, στην ενεργό κοινωνική και πολιτική δράση. Ανέβασε σε μια ανώτερη βαθμίδα με τον τρόπο αυτό την ίδια την ελληνική οικογένεια γιατί χτύπησε την παλιά μεσαιωνική σχέση που επικρατούσε ανάμεσα στον άνδρα, τη γυναίκα και τα παιδιά και τη μετέβαλε στο γερό δεσμό που μπορεί να υπάρχει μονάχα ανάμεσα σε λεύτερους και ισότιμους ανθρώπους. Εξασφάλισε στην κατάλληλη στιγμή τόσο την απελευθέρωση ολόκληρης της χώρας με μόνες τις εθνικές δυνάμεις και με τον πολυεθνικό συναγερμό που οργάνωσε όσο και το υποδειγματικό πέρασμα, από την πλευρά της τάξης και της ασφάλειας - από την επιλογή της Κατοχής στη λεύτερη πολιτική ζωή.
Τέτοιο υπήρξε το έργο του ΕΑΜ σε γενικές γραμμές στα 4 χρόνια της ύπαρξής του και για αυτό χωρίς καμία δόση υπερβολής, μπορεί να λεχθεί πως η ιστορία του ΕΑΜ υπήρξε κι εκείνη του έθνους, του έθνους που για πρώτη φορά στην ιστορία του ενώνεται κάτω από το ΕΑΜ τόσο σφιχτά και στα τέσσερα από τα πιο ένδοξα χρόνια της ηρωικής του πορείας προς την πρόοδο, την αληθινή δημοκρατία, το παλαϊκό πολιτισμό. Και πώς πέτυχε το έργο αυτό το ΕΑΜ; Το πέτυχε πρώτ’ απ’ όλα και πάνω απ’ όλα γιατί την υπόθεση της επιβίωσης της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας του έθνους την έκανε υπόθεση του ιδίου του έθνους και γιατί πέτυχε μέσα στην πορεία της πάλης, ενάντια σε όλες τις αντεθνικές αντιδράσεις κι έξω από μια ασήμαντη μειοψηφία να ενώσει το έθνος στην υπέροχη αυτή αγωνιστική του προσπάθεια. Κι αυτό είναι το πιο μεγάλο, το αληθινό ιστορικό, μέσα σε όλα τα έργα του ΕΑΜ.
Ραψάνη, Σεπτέμβριος 2008
