Με ικανοποίηση έγινε δεκτή από την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας και ιδίως τους παράγοντες που ασχολούνται στην Ουάσιγκτον με την προώθηση των ελληνικών εθνικών θεμάτων, η απόφαση του προεδρικού υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος, Μπαράκ Ομπάμα, να επιλέξει τον πρόεδρο της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Γερουσίας, Τζόζεφ Μπάιντεν, υποψήφιο αντιπρόεδρο των Η.Π.Α. Ο Γερουσιαστής Τζόζεφ Μπάιντεν, είναι πολύ γνωστός για την κριτική του στάση έναντι της Τουρκίας, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα των Σκοπίων. Διακρίνεται ακόμα για τις θετικές του θέσεις στο Αρμενικό, στο Κουρδικό, αλλά και τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των Θρησκευτικών ελευθεριών του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η γνωριμία του κ. Μπάιντεν με το κυπριακό έγινε στην πρώτη κιόλας θητεία του στη γερουσία και είναι μια σχέση που διαρκεί μέχρι σήμερα. Από τότε που ο μόλις 30 ετών γερουσιαστής δέχθηκε τηλεφώνημα από τον κυπριακής καταγωγής ψηφοφόρο του στο Ντέλαγουερ, Κώστα Γεωργίου, που τον ενημέρωσε για την τουρκική εισβολή και τις επιπτώσεις της κατοχής του 38% της Κύπρου και τους 200.000 πρόσφυγες. Ο κ. Μπάιντεν βρέθηκε αμέσως στην πρώτη γραμμή των υποστηρικτών της Κύπρου, στηρίζοντας εμπράκτως τις θέσεις της ομογένειας στο εμπάργκο. Το Κυπριακό είχε πει κάποτε ο Αμερικανός Γερουσιαστής αποτελεί τη μόνη αληθινά ανελέητη και κατάφωρη αδικία που υφίσταται σήμερα σε εκείνη την περιοχή του κόσμου, ενώ για το Οικουμενικό Πατριαρχείο υποστήριξε: «Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία αναφορικά με τη μεταχείριση του Οικουμενικού Πατριάρχη. Δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες της υπόλοιπης Ευρώπης... Η Τουρκία με τη στάση της αρνείται την ιστορική αλήθεια. Δεν μπορείς με κυβερνητικές αποφάσεις να σβήσεις ιστορία αιώνων. Οι πολιτικές της Τουρκίας είναι κακές για τους πολίτες της χώρας. Δεν μπορείς να παίζεις και να στηρίζεσαι στις διακρίσεις».
Τον Ιούνιο του 2007, σε χαιρετισμό του στην εναρκτήρια τελετή του 23ου Συνεδρίου της Π.Σ.Ε.Κ.Α. (Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα), είπε μεταξύ άλλων: «Οι Η.Π.Α. θα πρέπει να απαιτήσουν και να καταστήσουν απολύτως ξεκάθαρο, ότι η βάση για τη διμερή μας σχέση με την Τουρκία θα εξαρτηθεί άμεσα από τον τρόπο επιλύσεως του Κυπριακού, την ολική απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, τον τρόπο διευθέτησης των διενέξεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, το πώς θα εξελιχθούν οι αβάσιμοι ισχυρισμοί για πρόσβαση στο πετρέλαιο, που τώρα εντοπίστηκε κυρίως στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και βέβαια, από τον τρόπο μεταχείρισης του Πατριάρχη». Και τον Μάιο του 2008, κατά τη διάρκεια του επόμενου Συνεδρίου της Π.Σ.Ε.Κ.Α. στην Ουάσιγκτον, ο Γερουσιαστής από την Πενσιλβάνια, παραλαμβάνοντας το βραβείο «Γιώργος Λιβανός», με δάκρυα στα μάτια, εξέφραζε την ευγνωμοσύνη του προς την ελληνονοαμερικανική κοινότητα, γιατί, όπως είπε, ήταν η μόνη που του στάθηκε με ειλικρίνεια και φιλία, και τις δύο φορές που διεκδίκησε την προεδρία και εξέφρασε τη λύπη του γιατί δεν κατάφερε να κάνει περισσότερα για την ελληνική κοινότητα. Είπε συγκεκριμένα: «Κάθε υπόσχεση που δίδεται, πρέπει να τηρείται. Εσείς τηρήσατε όλες τις υποσχέσεις απέναντι μου, κι εύχομαι να μπορέσω να πράξω και εγώ το ίδιο».
Υπάρχουν και άλλες πολλές τέτοιες δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν, ο οποίος στα 35 συναπτά έτη που βρίσκεται στη Γερουσία αποτελεί τον πιο σταθερό και ένθερμο υποστηρικτή των ελληνικών θέσεων. Απομένει να δούμε αν όλα αυτά θα επικυρωθούν και θα εφαρμοστούν, όταν με το καλό, ο αποδεδειγμένα μεγάλος φιλέλληνας Αμερικανός γερουσιαστής θα περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι προσδοκίες μας για αλλαγή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής διαψεύσθηκαν οικτρώς από τα ίδια τα γεγονότα. Και υπάρχουν δυστυχώς πολλά τέτοια παραδείγματα. Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες καθ’ άπασαν την Μεγαλόνησο για την εκλογή του Τζίμι Κάρτερ. Ελπίδες που διαψεύσθηκαν ευθύς αμέσως, καθώς ο κ. Κάρτερ εισήλθε στον Λευκό Οίκο και κάθισε αναπαυτικά στο Οβάλ γραφείο. Άλλωστε, όσοι παρακολουθούν έστω και στοιχειωδώς τον προεκλογικό αγώνα του Μπαράκ Ομπάμα, έχουν διαπιστώσει πως ήδη έχει μετατοπισθεί σε σημαντικό βαθμό από τις παλαιότερες θέσεις του... Γιατί η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με συναισθηματισμούς και βάσει προεκλογικών υποσχέσεων. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική αποφασίζεται και εκτελείται, πάντα με βάση τα αμερικανικά συμφέροντα. Κατά συνέπεια, ας μη βιασθούμε να κτυπήσουμε και πάλιν χαρμόσυνα τις καμπάνες... Για να μη βρεθούμε για πολλοστή φορά προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
