Της Μαρίνας Αποστολοπούλου
...Γενικά η κατάσταση έχει... εκτραπεί σε ένα «διαγωνισμό διαφήμισης διαφανών προθέσεων». Προσέξτε: δεν λέω «διαγωνισμό διαφάνειας», αλλά «διαφήμισης διαφανών προθέσεων», μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και αυτό έχει τεράστια διαφορά. Και από κοντά και τα μικρότερα κόμματα βάζουν τα δυνατά τους να συμμετάσχουν στο... διαγωνισμό αυτό, για να πάρουν - άμα τους κάτσει - μερίδιο από τα κέρδη. Λέμε τώρα. Γιατί προς το παρόν αυτή η ιστορία με τη Ζίμενς και τον τρόπο που εξελίσσεται δεν φαίνεται να έχει «κέρδη», παρά μόνο «ζημίες».
Το θέμα κατά βάσιν το έχουμε χάσει τελείως. «Ποιος» πήρε, «τι» πήρε και «γιατί» το πήρε είναι ένα δευτερεύον, κατά την πολιτική τους προσέγγιση, ζήτημα, το οποίο, αν συντηρείται στην επιφάνεια, δεν είναι γιατί ενδιαφέρει σε βάθος, αλλά γιατί εξυπηρετεί το... διαγωνισμό που λέγαμε παραπάνω. Αποτελεί, ας πούμε, έναν από τους «όρους» του. Αυτό που ενδιαφέρει εδώ είναι «ποιος» ή μάλλον «ποιο» κόμμα θα δείξει ότι είναι προσηλωμένο στην έννοια της διαφάνειας, μέσα από μια επίδειξη στρουθοκαμηλισμού, που αγγίζει και τα όρια της αστειότητας και παντελή έλλειψη αυτοκριτικής, τουλάχιστον δημοσίως. Και μάλλον και ιδιωτικώς, διότι άμα προσηλώνεσαι στο δέντρο, χάνεις το δάσος. Και αυτοί ακριβώς αυτό έχουν πάθει. Έχουν χάσει το δάσος ή έχουν χαθεί μέσα στο δάσος των πολιτικών σκοπιμοτήτων ως άλλες Κοκκινοσκουφίτσες. Το κακό είναι ότι, φαίνεται λόγω της οικολογικής καταστροφής, έχουν εκλείψει οι «κακοί λύκοι» και δεν πετιούνται από καμιά μεριά, μπας και ησυχάσουμε.
Διαγκωνίζονται, λοιπόν, με προτάσεις, μέτρα, επιστολές, ευθείες βολές, κατά μέτωπον επιθέσεις και ό,τι άλλο τους κατέβει - γιατί είναι και καλοκαίρι και, όσο να ’ναι, οι υψηλές θερμοκρασίες επηρεάζουν -, ποιος θα κερδίσει το παιχνίδι των εντυπώσεων και ποιος θα πείσει τον κόσμο, δηλαδή εμάς, ότι παρόλο που έχει τη φωλιά του λερωμένη, ο ίδιος είναι αγνός καγαθός σαν «λευκή περιστερά» και φανατικά προσηλωμένος στη διαφάνεια. Τόση διαφάνεια πια, που... γίνεται αόρατη! Εξεταστική, διακομματική, επιστολές, προτάσεις και ό,τι, τέλος πάντων, κατεβάζει η κούτρα των ιθυνόντων ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Ν.Δ., προκειμένου να μας πείσουν. Μας πείθουν; Πώς, βέβαια! Το λένε και οι δημοσκοπήσεις, για να μην το λέμε μόνοι μας εμείς, μεμονωμένοι. Το 50% και, είναι δυσαρεστημένο από τη Ν.Δ. και το 60% και, είναι δυσαρεστημένο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τέτοια πειστικότητα!
Και σαν να μη φθάνει όλο αυτό το θέατρο σκιών, στη Νέα Δημοκρατία έχουν και τον Τατούλη. Ο οποίος... γαβγίζει - γαβγίζει, αλλά δεν δαγκώνει. Καθότι λέει διαρκώς διάφορα, δίνοντας βήμα στους έξωθεν να μιλούν για τα προβλήματα της εύθραυστης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά... Αλλά στη Βουλή δεν έχει αφήσει Νομοσχέδιο για Νομοσχέδιο και απόφαση για απόφαση που να μην έχει συνταχθεί με την επίσημη γραμμή τής Ν.Δ. και να μην την έχει ψηφίσει. Έτσι και τώρα, βρήκε την ευκαιρία να τα ξαναβάλει με τον Λιάπη - γιατί από την αρχή και τον έχει βάλει στο μάτι - και ζητά την αποπομπή του. Μαζί με τον Τατούλη είναι και κάνα δυο άλλοι που γκρινιάζουν, όλως συμπτωματικώς και αυτοί τέως υφυπουργοί, που αν ξαναδούν κυβέρνηση, γράψτε μου! Τώρα προστέθηκε και ο Κεδίκογλου, που... άμα δει κυβέρνηση, ξαναγράψτε μου. Αλλά, βεβαίως, το πρώτο βιολί είναι αναμφίβολα ο Τατούλης. Η κυβέρνηση τι κάνει; Σφυρίζει αδιάφορα. Διότι και τι άλλο να κάνει; Έτσι που κρέμεται από έναν. Και στο κάτω - κάτω όσο... γαβγίζει, αλλά ψηφίζει, παλεύεται το πράμα.
...Και μπορεί μεν ένας κούκος να μη φέρνει την Άνοιξη, μπορεί, όμως, να φέρει μια ευελιξία ως προς την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία τής κυβέρνησης. Γι’ αυτό και ετοιμάζεται σιγά - σιγά η επαναφορά τού Κουκοδήμου στη «φωλιά» τής Ν.Δ., που τόσο καιρό έμεινε ορφανός και μόνος στα έδρανα της Βουλής, έτσι ώστε να υπάρχει μια... άνεση. Άμα παραζορίσουν τα πράγματα, να δείξουν στον Τατούλη την έξοδο και από... αόρατος που είναι τώρα, να γίνει και... ανύπαρκτος. Αν και πιστεύω ότι, και αν ακόμη ο Καραμανλής βράζει από το κακό του με τα διάφορα που λέει ο πρώην υφυπουργός του, θα κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και θα τον διατηρήσει (ακόμη και μετά την επιστροφή Κουκοδήμου) όσο εντός Βουλής θα συνεχίζει να ψηφίζει. Έτσι, για να ’χει μια... άπλα (!) στην κοινοβουλευτική του ομάδα.
Ε, και έχει ο Θεός, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Μέχρι τότε θα έχει τελειώσει και ο «διαγωνισμός διαφάνειας» μεταξύ Ν.Δ. - ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο πλέον... αόρατος θα κερδίσει.
