Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Στις προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης ετέθη ως πρωταρχικός της στόχος και βασική επιδίωξή της, η Διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, υλοποιώντας προς τούτο, το σχέδιο «Καποδίστριας ΙΙ», με αντικειμενικό σκοπό να προκύψει ένα νέο Διοικητικό Σχήμα και ένα νέο οργανόγραμμα, πιο απλό και περισσότερο λειτουργικό. Θα προκύψει, δηλαδή, ένας νέος Διοικητικός χάρτης της χώρας.
Απ' όλες τις κατά καιρούς κυβερνήσεις τίθενται μεγαλεπήβολοι στόχοι για την ανάγκη ενός νέου Διοικητικού χάρτη της χώρας, που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές απαιτήσεις ενός μοντέρνου και σύγχρονου Διοικητικού Μηχανισμού του Κράτους. Δυστυχώς όμως και ενώ οι πάντες, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, γνωρίζουν τι χρειάζεται η χώρα μας, για να προχωρήσει μπροστά, εντούτοις διστάζουν να κάνουν τις αναγκαίες τομές, γιατί φοβούνται όπως «ο διάολος το λιβάνι» το περιβόητο και διαβόητο πολιτικό κόστος.
Σύμφωνα με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 1-6-2008, η συνταγή της νέας «Διοικητικής Μεταρρύθμισης» περιλαμβάνει 13 διορισμένους «Διοικητικούς» Γενικούς Γραμματείς, όπως ακριβώς ισχύει σήμερα. Περίπου 16 νέους αιρετούς προέδρους περιφερειών (Υπερνομαρχίες), ως αυτοδιοίκηση δευτέρου βαθμού, που θα συγκροτούν ουσιαστικά ένα σύνολο νομών, π.χ. Θεσσαλία - Ήπειρος - Αττική - Κρήτη - Στερεά Ελλάδα - Κεντρική Μακεδονία κ.λπ. Οι Νομαρχίες χωροταξικά παραμένουν στα ίδια σύνορα, όπως ακριβώς και σήμερα. Θα λειτουργούν ως «Διαμερίσματα της αιρετής περιφέρειας» και θα διοικούνται από δικά τους συλλογικά όργανα. Οι 1.036 Δήμοι - κοινότητες θα συγχωνευθούν και θα συρρικνωθούν το πολύ σε 400 και θα καλύπτουν κατά προσέγγιση τα σημερινά όρια των επαρχιών. Προωθείται επίσης ο όρος «Μητροπολιτική Συνεργασία». Οι ρυθμίσεις αυτές προφανώς αφορούν στα πολεοδομικά συγκροτήματα Αθηνών - Θεσσαλονίκης και ενδεχομένως του Πειραιά.
Με την πρώτη ματιά εύκολα διαπιστώνουμε ότι τα βήματα που γίνονται στο Διοικητικό χάρτη της χώρας είναι δειλά, δεν επέρχονται σημαντικές μεταβολές και το κύριο γνώρισμά του είναι να παραμένει βασικά η Διοικητική Διαίρεση της χώρας αμετάβλητη, εφόσον οι Νομοί της χώρας ουσιαστικά διατηρούνται βαπτιζόμενοι όμως «Διαμερίσματα της αιρετής περιφέρειας (Υπερνομαρχίες). Διευρύνεται ο θεσμός των Υπερνομαρχιών, που, κατά κοινή ομολογία απολύτως τίποτε δεν έχει προσφέρει μέχρι σήμερα, από τρεις σε δεκαέξι. Διατηρούνται και οι δεκατρείς διορισμένοι Διοικητικοί Γενικοί Γραμματείς, που για τα μεγέθη της χώρας μας, είναι πάρα πολλοί. Κάθε περιφέρεια, σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα, πρέπει να έχει τουλάχιστον 1.500.000 πληθυσμό. Συνεπώς, εάν επαληθευθεί το δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, το προτεινόμενο νέο Διοικητικό Σχήμα δεν θα μπορέσει να προχωρήσει χωρίς να εμφανιστούν αγκυλώσεις και παρενέργειες, από τη στιγμή που τα όρια των σημερινών 13 περιφερειών θα συμπίπτουν σχεδόν με αυτά, των 16 Υπερνομαρχιών.
Πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να μειώσει τον αριθμό των σημερινών περιφερειών από 13 σε 6 - 8, με μορφή και δομή αποκεντρωμένων περιφερειακών υπουργείων, με επαρκείς εκτελεστικές αρμοδιότητες και κάτω απ' αυτές 20-24 αυτοτελείς Νομαρχίες και όχι Υπερνομαρχίες. Να μετατρέψει τους σημερινούς Νομούς σε επαρχίες με διοικητή υπαγωγή όλων αυτών και τους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ βαθμού στις Νομαρχίες και όχι στις περιφέρειες, όπως ισχύει σήμερα. Έτσι θα προκύψει ένα πιο ευέλικτο και περισσότερο λειτουργικό σχήμα της χώρας με τέσσερα επίπεδα διοίκησης. Δηλαδή Κυβέρνηση - Περιφέρειες - Νομοί - Δήμοι έναντι των Πέντε που σχεδιάζει το υπουργείο Εσωτερικών (Κυβέρνηση - Περιφέρειες Υπερνομαρχίες - Νομαρχιακά Διαμερίσματα - Δήμοι).
Βέβαια, για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να υπάρξει κομματική συναίνεση, να εκλείψουν οι τοπικισμοί, να τεθεί ως στόχος τι συμφέρει στη χώρα και όχι στα κόμματα, ώστε να αποκτήσουμε επιτέλους το Διοικητικό Σχήμα που έχουμε ανάγκη και όλα τα άλλα να τα αφήσουμε στην πάντα και για πάντα. Θα μου πείτε τώρα είναι εύκολη η δουλειά αυτή; Σίγουρα όχι. Είναι δυνατόν, ως έχει σήμερα η κατάσταση, π.χ. ο πρόεδρος της Βουλής ή ο υφυπουργός Εσωτερικών κ. Νάκος να δεχθούν την κατάργηση των Νομών Καρδίτσας και Μαγνησίας;
Γνώμη μου είναι καλύτερα να μείνουμε στο σημερινό Διοικητικό Σχήμα, με κατάργηση όμως των 19 επαρχιών, με παράλληλη συγχρόνως αναβάθμιση των Νομαρχιών, τη συγχώνευση των Δήμων και κοινοτήτων και τον περιορισμό τους το πολύ σε 400, παρά να προχωρήσουμε στον προτεινόμενο Διοικητικό χάρτη της χώρας, που είναι σίγουρο ότι μόνο περισσότερα προβλήματα και αγκυλώσεις θα δημιουργήσει, χωρίς παράλληλα να δίδει τις ενδεδειγμένες λύσεις στη Δημόσια Διοίκηση του τόπου. Αυτά, κύριε υπουργέ των Εσωτερικών θεωρούνται ημίμετρα, πασαλείμματα και όχι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα μας. Αυτή τη μοναδική ευκαιρία που σας δίδεται κύριε Παυλόπουλε, μην την πετάτε με τόση ευκολία στα άχρηστα και κάποτε θα μετανιώσετε, τότε όμως θα είναι αργά για δάκρυα.
Να καθιερωθεί και στη χώρα μας αντί του Νομού η ευρεία εκλογική περιφέρεια μεγέθους π.χ. Θεσσαλίας - Κρήτης - Ηπείρου κ.λπ. και τούτο γιατί όσο η αναλογία των εκλογέων προς τον εκλεγόμενο βουλευτή είναι μεγαλύτερη τόσο χαλαρούται και απομακρύνεται η προσωπική εξάρτηση του εκλεγομένου με αυτόν τον τρόπο (βουλευτή) από τους εκλογείς (ψηφοφόρους).
Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές και, ας γίνομαι κουραστικός, το επαναλαμβάνω και τώρα. Καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον Ελληνικό Λαό, εάν δεν έχει ως αφετηρία τη δραστική μείωση του αριθμού των βουλευτών στους απολύτως αναγκαίους (200 - 250). Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ταγοί του τόπου πρέπει να δείχνουν και να είναι το παράδειγμα και να δεχθούν ασμένως τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Διαφορετικά κτίζουμε στην άμμο παλάτια.
