«Όταν η κρίση χτυπά την πόρτα μας, κανείς δεν μπορεί να κωφεύει» ή «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» ή - ακόμα καλύτερα - «στου κουφού την πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε»!
Την πρώτη φράση την είπε χθες ο Καραμανλής βγαίνοντας από τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, τον οποίο και ενημέρωσε για τα αποτελέσματα της έκτακτης Συνόδου των Βρυξελλών σχετικά με την οικονομική κρίση, αλλά βεβαίως και την... περίοπτη θέση που καταλαμβάνει η χώρα μας στην κρίση αυτή. Παρά το γεγονός ότι, αν το καλοσκεφτείτε, ενώ οι λοιποί της ευρωζώνης λαοί αποδέχονται ως δεδομένο το γεγονός ότι οι χώρες τους διάγουν περίοδο οικονομικής κρίσης, εμείς εδώ το ’χουμε ρίξει στην κουβέντα. «Πότε θα ’ρθει η κρίση» λέμε και πότε θα μας... χτυπήσουν τα παρεπόμενά της. Προς το παρόν δεν το βλέπουμε να βρισκόμαστε σε... κρίση. Ίσως διότι είμαστε μονίμως σε... κρίση - και όχι μόνο οικονομική - και ως εκ τούτου και συνηθισμένοι είμαστε και πιο... αναίσθητοι, θα έλεγα! Εμείς παθαίνουμε προκαταβολικό πανικό για τα πράγματα. Και στη φάση αυτή εξαντλούμε όλη την... ενεργητικότητα, τον πεσιμισμό και την γκρίνια μας. Μετά... κουλάρουμε. Και λόγω της ανθούσας παραοικονομίας βρίσκουμε τρόπους και εναλλακτικές. Και λόγω ταμπεραμέντου και χαρακτήρα, βεβαίως.
Τώρα, οι λοιπές δύο φράσεις του προλόγου είναι γνωστή παροιμία και... θυμοσοφία, διότι έχουμε πλούσια γκάμα, η οποία καλύπτει όλες τις καθημερινές μας συνήθειες και... Και βεβαίως, ταιριάζει «γάντι» στις σημερινές συναντήσεις που έχει προγραμματίσει για σήμερα ο πρωθυπουργός με τους αρχηγούς των κομμάτων προκειμένου να τους ζητήσει συναίνεση προ ή μάλλον ενδιαμέσως της οικονομικής κρίσης. Και επειδή το «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» δεν ισχύει ακριβώς, αφού αποδέχτηκαν την πρόσκληση οι πολιτικοί αρχηγοί μιας και δεν μπορούσαν να κάνουν και διαφορετικά, ισχύει όμως άνετα η παραλλαγή: «στου κουφού την πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε», διότι αυτό θα πρέπει να κάνει μάλλον σήμερα ο Καραμανλής.
Τα πράγματα από πλευράς ΠΑΣΟΚ είναι ξεκαθαρισμένα, και χθες ακόμη ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος έστειλε τα σχετικά μηνύματα. Παρά το γεγονός ότι στις σχετικές δημοσκοπήσεις που γίνονται - τις οποίες σε άλλα θέματα λαμβάνει σοβαρά υπόψη το ΠΑΣΟΚ και χαράσσει και ...κυβερνητική πορεία - σε υψηλά ποσοστά καταδεικνύουν την επιθυμία των πολιτών να υπάρξει συναίνεση λόγω κρίσης, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο συγκεκριμένο θέμα γράφει τις δημοσκοπήσεις στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Έχει λάβει μια συγκεκριμένη θέση «μη συναίνεσης», η οποία έχει φυσικά ντυθεί τον μανδύα μιας σχετικής πολιτικολογίας και επιπλέον ζητάει, και θα ζητήσει και σήμερα, εκλογές. Κάτι που, επίσης, οι πολίτες δεν επιθυμούν. Είναι προφανές ότι είναι τέτοια η... πρεμούρα για την ανάληψη της εξουσίας που δεν τίθεται θέμα συναίνεσης «στα βασικά και αυτονόητα» που είπε χθες ο Καραμανλής. Άλλωστε, δεν ξέρω για τα «βασικά», αλλά στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχουν «αυτονόητα». Ο καθείς έχει τα δικά του «αυτονόητα» και αυτό έχει πολλάκις αποδειχτεί σε διαφορετικά ζητήματα. Πόσο μάλλον τώρα, που υπάρχει σαφής πολιτική επιδίωξη.
Αν λοιπόν δεν μπορούν να συναινέσουν τα δύο μεγάλα κόμματα, τι να σου κάνουν και τα μικρά; «Αν», λέμε «αν» υποθέσουμε ότι ετίθετο θέμα τα μικρά να συναινέσουν σε κάτι. Διότι το βασικό και το ζητούμενο και το αυτονόητο, λέμε τώρα, θα ήταν να υπάρξει σχετική συναίνεση μεταξύ των μεγάλων κομμάτων για να έχει και ένα νόημα και ένα αντίκρισμα όλη αυτή η ιστορία. Διαφορετικά... «κλάφτα Χαράλαμπε».
Σήμερα λοιπόν είναι μια ωραία και... συναινετική μέρα. Τουλάχιστον μέχρι τις 11 το πρωί περίπου που θα συναντηθεί ο Καραμανλής με τον Παπανδρέου, γιατί μετά... Θα πάει καλιά της η συναίνεση. Όσο τη χαρήκαμε τη χαρήκαμε!
