Μακάρι, δηλαδή μακάρι. Αλλά πρώτα να το δούμε να γίνεται και μετά να το πιστέψουμε. Γιατί το «συμμάζεμα του δημόσιου τομέα» στην Ελλάδα είναι τόσο παλιό, όσο και οι βρούβες. Δηλαδή, σε επίπεδο κουβέντας. Γιατί πρακτικά όχι μόνο δεν έχει συμμαζευτεί ο δημόσιος τομέας, αλλά έχει τρανέψει και τρανέψει και ματα-τρανέψει και έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις. Τουλάχιστον από αυτή τη θλιβερή έως επικίνδυνη ιστορία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι επιπτώσεις τής οποίας, βεβαίως, γίνονται αισθητές - και θα γίνουν και αισθητότερες - στην Ελλάδα, να βγει και κάτι καλό. Να συμμαζευτεί ο ασυμμάζευτος δημόσιος τομέας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για πολλά από τα δεινά αυτού του τόπου, με ή χωρίς την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Τώρα, ελέω της οικονομικής κρίσης, τι να κάνει η κυβέρνηση; Τι να κάνει ο Καραμανλής, ο οποίος κοιτάει από πού να εξοικονομήσει χρήμα, για να... μπαλώσει το έλλειμμα και να το φέρει στα ίσα του μέχρι το 2010, καταπώς έχει παραγγείλει η Ε.Ε.; Αποφάσισε να βάλει χέρι στο δημόσιο τομέα και στο μεταξύ να το διαπραγματευτεί και με την Ε.Ε., μήπως μπορέσουμε να πάρουμε καμία παρατασούλα μέχρι το 2011 και έχουμε περισσότερο χρόνο να βολέψουμε τα πράγματα.
Τους κάλεσε, λοιπόν, χθες όλους εν χορώ τους υπουργούς και τους υφυπουργούς και αφού τους απηύθυνε διάφορες νουθεσίες και προειδοποιήσεις, εξήγγειλε και μια σειρά μέτρων - οδηγιών - διαταγών, για το συμμάζεμα του δημόσιου τομέα. Να συγχωνευτούν οργανισμοί και επιχειρήσεις του Δημοσίου ή να καταργηθούν. Να συμμαζευτούν τα υπουργεία στα έξοδά τους και να μειώσουν κατά 10% τουλάχιστον τις ελαστικές δαπάνες τους. Να εξυγιανθεί, σου λέει, ο δημόσιος τομέας, αρχής γενομένης από τον Ο.Σ.Ε. Να περιοριστούν οι προσλήψεις στις απολύτως απαραίτητες, με εξαίρεση την Παιδεία και την Υγεία. Να ελεγχθούν οι δαπάνες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η καταβολή των αποδοχών όλων των δημόσιων υπαλλήλων να γίνεται από ενιαία υπηρεσία. Να εφαρμοστεί (πολύ το χάρηκα αυτό) πλαφόν στις αποδοχές διοικητικών στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, «και οποιανού δεν του αρέσει να πάει σπίτι του», όπως σχολίασε χαρακτηριστικά και ο ίδιος ο Καραμανλής. Να μειωθεί κατά 25% η γραφειοκρατία. Να γίνουν εντατικοί έλεγχοι για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής.
Το σύνολο «12». Πώς λέμε ο «δωδεκάλογος του γύφτου»; Άσχετο, αλλά το λογοτεχνικό έργο θαυμάσιο. Πώς λέμε οι «12 άθλοι του Ηρακλή;». Ε, αυτό περισσότερο φέρνει προς την περίπτωση. Διότι δεν ξέρω αν ο Καραμανλής είναι Ηρακλής, αλλά όλα τα προαναφερόμενα μέτρα που αναφέρονται και τα οποία εξήγγειλε - ή τουλάχιστον τα περισσότερα από αυτά - εφόσον λάβουν σάρκα και οστά, θα είναι όντως «άθλοι» με τα... ούλα τους και με τα δόντια τους μην πω. Και αν, λέμε αν, πράγματι γίνει κατορθωτό να εφαρμοστούν είναι σίγουρο ότι θα συμβάλουν τα μέγιστα στην εξυγίανση της οικονομίας, αλλά...
...Αλλά επειδή και κατά το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν στα... χαρτιά έχουν καταβληθεί διάφορες προσπάθειες για την εξυγίανση του δημόσιου τομέα και προκοπή δεν είδαμε, έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλουμε ότι τώρα τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά, έστω και υπό το κράτος της αφόρητης πίεσης που υπάρχει για τη βελτίωση των οικονομικών μας από την Ε.Ε. Οπότε... «η νεκροψία θα το δείξει» κατά πόσον όλα αυτά θα εφαρμοστούν στην πράξη.
Τώρα, με την ευκαιρία της... εορτής, ο Κώστας Καραμανλής έστειλε ένα ακόμη εξωκομματικό, αλλά και εσωκομματικό, μήνυμα και ξαναπροσπάθησε να βάλει τέλος στην εκλογολογία. Γιατί ό,τι και να κάνει ό,τι και να πει δεν μπορεί να τη φρενάρει. Και την Κυριακή στην Ο.Ν.ΝΕ.Δ., που το είπε με μεγάλη σαφήνεια «δεν σκέπτομαι εκλογές» δεν τον πρόσεξε κανείς, γιατί όλοι πρόσεχαν τον Παλαιοκώστα. Είπε, λοιπόν, ότι «η διεθνής κρίση, η σφοδρότερη στη μεταπολεμική ιστορία, αναδεικνύει την οικονομία σε μείζονα εθνική υπόθεση. Η αντιμετώπιση των συνεπειών της αποτελεί εθνικό στόχο. Και σ’ έναν εθνικό στόχο δεν νοείται να μείνει κανείς πίσω. Μπροστά σ’ έναν εθνικό στόχο δεν χωρούν ούτε κομματικές ούτε εκλογικές ούτε προσωπικές επιδιώξεις. Δεν υπάρχει χώρος ούτε για άλλες προτεραιότητες ούτε για άλλες σκέψεις»...
...Ακούει κανείς; Ιδού η απορία!
