...«Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς». Στην πραγματικότητα ο Γιάννης Μανώλης δεν άλλαξε ακριβώς ο ίδιος. Απλώς άλλαξε αντικείμενο... επίθεσης. Και αυτή τη φορά την προσωποποίησε τελείως την επιθετική του τακτική με στόχο την Ντόρα Μπακογιάννη, προφανώς επιχειρώντας να πλήξει την ίδια, να... προλάβει την πιθανή επικράτηση «Μητσοτακικών» στο κόμμα και να κρούσει δημοσίως τον κώδωνα για την έγκαιρη εγκαθίδρυση αντικαραμανλικού μετώπου μέσα στη Ν.Δ., βασικά υπό τον ίδιο τον Καραμανλή, αλλά, άμα λάχει και με κάποιον άλλο. Το βασικό του μέλημα, πάντως, είναι - και δεν είναι ο μοναδικός που έχει αυτή την άποψη, είναι όμως ο μοναδικός προς το παρόν που το εκφράζει δημοσίως - να ανακόψει πιθανή «επέλαση» Μητσοτακικών στη Ν.Δ., εφόσον χάσει τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Βέβαια, η «κόντρα» του Γιάννη Μανώλη με το Μητσοτακέικο δεν είναι κάτι τις το καινούριο. Κρατάει ακόμη από την εποχή που ήταν στο τιμόνι της ΓΣΕΕ. Αλλα, πέραν του Γ. Μανώλη, η πραγματικότητα είναι ότι στη Νέα Δημοκρατία υφέρπει μια τέτοια συζήτηση και ένας προβληματισμός, τουλάχιστον μεταξύ των Καραμανλικών ή απλά των αντι-Μητσοτακικών. Μπορεί όλοι επισήμως να λένε ότι το «ισχυρό χαρτί» της Ν.Δ. είναι ο Κ. Καραμανλής - και έτσι είναι - και ότι τέλος πάντων είναι αδιαπραγμάτευτος, αλλά. Αλλά, καθώς τα ποσοστά της Ν.Δ. δεν λένε να ανακάμψουν στις δημοσκοπήσεις και είναι ορατή η πιθανότητα μιας ήττας στις εθνικές εκλογές, είναι φυσικό και επόμενο να εγείρεται μια τέτοια συζήτηση, πολλώ δε μάλλον που η Ντόρα Μπακογιάννη φαίνεται ως η ισχυρότερη «δελφίνα». Της το είπε προ ημερών εντός Βουλής και εκείνος ο ασυγκράτητος Πάγκαλος. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι δα και τόσο απλά. Δεν σημαίνει ότι και αν ακόμη χάσει η Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές, αυτόματα θα αντικατασταθεί από κάποιον άλλον ο Καραμανλής στην ηγεσία του κόμματος. Γιατί είναι τέτοια η ρευστότητα του πολιτικού κλίματος, που όλα θα κριθούν από τις συγκυρίες που θα έχουν διαμορφώσει την κατάσταση εκείνη την εποχή. Από την πιθανότητα αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων, από τις επιλογές συνεργασιών, ισχνών πλειοψηφιών, παρενθετικών κυβερνήσεων και ένα σωρό άλλα, τέλος πάντων, που δεν είναι της στιγμής. Όμως, επειδή στη Ν.Δ. υπάρχει ο φόβος ότι θα δημιουργηθούν «στρατόπεδα» - ή τουλάχιστον θα φανούν καθαρά - και θα επικρατήσουν διχαστικές λογικές, οι λεγόμενοι «Καραμανλικοί» από τώρα - κι αν ακόμη δεν είναι ο Καραμανλής - αναζητούν «αντίπαλο δέος» για να κρατήσουν το κόμμα. Ως τέτοιο «αντίπαλο δέος» φέρεται και ο Αντώνης Σαμαράς - η πρόσφατη εισαγωγή του στην κυβέρνηση εκλήφθηκε και ως πόλος συσπείρωσης των Καραμανλικών - και λόγω της ιστορίας του και λόγω του ειδικού πολιτικού του βάρους. Ενώ ο έτερος άτακτος τελευταία «δελφίνος», Δημ. Αβραμόπουλος, δεν δείχνει να έχει την ικανότητα να συγκεντρώσει τους Καραμανλικούς.
Όλα αυτά, λοιπόν, αποτελούν αναμφίβολα ένα θέμα συζήτησης στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος και ο Γιάννης Μανώλης δεν έκανε τίποτε άλλο, παρά με έναν άκομψο τρόπο και σε μια άκαιρη στιγμή να βγάλει το θέμα προς τα έξω, στοχοποιώντας ευθέως την Ντόρα Μπακογιάννη. Ενοχλήθηκε η Ντόρα, λογικό είναι, ενοχλήθηκε βεβαίως και λογικά, επίσης, και η Ρηγίλλης και το Μαξίμου. Γιατί, αν ο Γ. Μανώλης είχε σκοπό να χτυπήσει μόνο την Ντόρα, αναμφίβολα χτυπάει και τον Καραμανλή και την κυβέρνηση και το κόμμα, σε μια ώρα αντικειμενικά δύσκολη. Είναι σαφές ότι το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί η Ν.Δ. είναι ν’ ανοίξει μια συζήτηση για ήττα στις εκλογές και μετακαραμανλική εποχή ή παράταση της καραμανλικής εποχής. Ο στόχος βρίσκει και τον ίδιο τον Καραμανλή, αναμφίβολα, και ρίχνει νερό στο μύλο της αντιπολίτευσης. Ο βουλευτής Αργολίδας, συχνά-πυκνά, διαφωνεί με διάφορες κυβερνητικές επιλογές, αλλά τελικά συστοιχίζεται κομματικά και ψηφίζει, επίσης, και μέχρι στιγμής την έχει... σκαπουλάρει. Είχε πει όμως και παλιότερα ότι αν του ερχόταν να πάρει το καπελάκι του και να φύγει, θα το έπραττε παραιτούμενος από το βουλευτικό αξίωμα, ώστε να πάει στη θέση του ένας άλλος και να μην κινδυνεύσει η κυβέρνηση.
Τώρα δείχνει να είναι ένα βήμα πριν την έξοδο, από τη Βουλή σε κάθε περίπτωση. Οι εξελίξεις αναμένονται εντός της ημέρας. Ίδωμεν.
