Η αλήθεια βεβαίως είναι ακριβώς αυτή. Ότι με τον παρόντα εκλογικό νόμο και σύμφωνα με τα αποτελέσματα των… απανταχού μετρήσεων, αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, δεν πρόκειται να δουν ή να δούμε, ούτε με το κυάλι. Διότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να εξακολουθεί να προηγείται της Ν.Δ. - αλλά και πριν που είχαμε το αντίθετο σενάριο δεν άλλαζε - αλλά απέχει τόσο από την αυτοδυναμία, όσο η γη από τον Αρη, ένα πράμα. Και πιστέψτε με, είναι μακριά.
Με την έννοια αυτή οποτεδήποτε και αν γίνουν αυτές οι περιβόητες, πρόωρες εκλογές, είτε λιγότερο είτε είναι περισσότερο πρόωρες, δεν δείχνει να προκύπτει αυτοδυναμία. Γιατί ακόμη και με συρρικνωμένα τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στο 6,5% περίπου - που τέλος πάντων απομυζά ως ένα βαθμό το ΠΑΣΟΚ - δεν γίνεται τίποτα. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται μεν σαν «πρώτο κόμμα» αλλά σε καμία περίπτωση ως η επερχόμενη πολιτική δύναμη η οποία θα… σαρώσει στις εκλογές.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, έρχεται η κυβέρνηση και προτείνει κάτι πρακτικό: να παρακάμψουν το νόμο Σκανδαλίδη και για τις επόμενες εκλογές και να πάνε με το νόμο Παυλόπουλου και τη συναίνεση φυσικά όλων των κομμάτων. Στην πολιτική όμως δεν υπάρχει ούτε πρακτικό, ούτε… απονήρευτο, έστω και εάν ακόμη είναι τέτοιο. Διότι κι αν ακόμα είναι… απονήρευτο και καλείται να εξυπηρετήσει πρακτικά κάποιες καταστάσεις κανείς δεν πρόκειται να το εκλάβει έτσι, θα ψάξει να βρει και να βρει, δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις. Και, σε κάθε περίπτωση, όταν η άσκηση αντιπολίτευσης είναι το ζητούμενο η έννοια της πρακτικότητας και της λογικής ενίοτε καταλύεται από μόνο της με συνοπτικές διαδικασίες.
Ως εκ τούτου, μετά βδεληγμίας, απέκρουσε η Χαριλάου Τρικούπη την πρόταση της κυβέρνησης οι επόμενες εκλογές να γίνουν με το Νόμο Παυλόπουλου. Παρά το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει κάθε τρεις και δύο εκλογές, αν και βλέπει ότι είναι μία παρακινδυνευμένη πρακτική αυτή, καθώς αυτοδυναμία δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ούτε καν «νίκη» δεν μπορεί να προδικάσει για ευνόητους λόγους, αλλά, μιας και εμφανίζεται ως ισχυρότερο κόμμα αυτή τη στιγμή και έχει την υποχρέωση να υπογραμμίζει κάθε ευκαιρία την ετοιμότητά της να κυβερνήσει, «οφείλει» για … ψυχολογικούς λόγους να ζητάει εκλογές. Σύμφωνα δε με τον εκλογικό νόμο Παυλόπουλου, αφού με αυτόν η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος είναι μία πολύ πιο εφικτή υπόθεση και αφού καλά και ντε θέλουν εκλογές, το λογικό θα ήταν να αποδεχτούν την πρόταση, αν υπήρχε η βεβαιότητα ότι οι τάσεις των δημοσκοπήσεων θα επαληθευτούν και στις κάλπες. Να γίνουν εκλογές να… καθαρίσουν την μπουγάδα!
Είπαν ότι η Νέα Δημοκρατία έριξε στο τραπέζι το θέμα του εκλογικού νόμου, προκειμένου να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από την εκλογολογία. Ενδεχομένως. Αφού είπαμε ότι στην πολιτική δεν υπάρχει… αθωότητα. Εμείς, από αυτή τη θέση ας το πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, για τους δικούς του λόγους το κάθε κόμμα, μπορεί απλά να… στρώνουν παιχνίδι για τις μεθεπόμενες εκλογές (!) δημιουργώντας το κατάλληλο άλλοθι σε ανύποπτο χρόνο. Δηλαδή στον παρόντα χρόνο, οπότε η λογική υπαγορεύει ότι δεν πρέπει, να γίνουν εκλογές σοβούσης τέτοιας οικονομικής κρίσης, που αν μη τι άλλο απαιτεί σταθερότητα και όχι ακυβερνησία.
Η εκδοχή, που «φοριέται» πολύ είναι ότι οι επόμενες με τις μεθεπόμενες εκλογές θα… συνδυαστούν. Είτε είναι η Ν.Δ. πρώτο κόμμα είτε είναι το ΠΑΣΟΚ, εφόσον δεν προκύψει αυτοδυναμία - όπερ και το πλέον πιθανό - θα προκηρυχθούν επαναληπτικές. Η Ν.Δ. σίγουρα θα το πράξει, κατά πάσα πιθανότητα και το ΠΑΣΟΚ, μιας που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του … κάθεται - τουλάχιστον προς το παρόν - για συνεργασία. Στην περίπτωση που η Ν.Δ. είναι πρώτο κόμμα θα έχει το άλλοθι να επιρρίψει την ευθύνη για τις επαναληπτικές στο ΠΑΣΟΚ που τώρα δεν συμφώνησε να περάσουν στον επόμενο εκλογικό νόμο, στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο κόμμα και η αναζήτηση συνεργασιών δεν ευδοκιμήσει, θέλοντας και μη θα ξαναπάει σε εκλογές με το Νόμο Παυλόπουλου.
Μία παρτίδα σκάκι είναι όλη η ιστορία. Κερδίζει ο καλύτερος παίκτης. Τώρα εδώ πρέπει να αποφασίσουμε εμείς ποιος είναι ο Κασπάρωφ; Ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου;
