Όλα τα ’χει η... Μαριορή.
«Δημοσιογράφος αθηναϊκής εφημερίδας, με εντολή τού εκδότη, ανέβηκε προχθές στα Ίμια και σήκωσε την ελληνική σημαία. Αφού φωτογραφήθηκε, πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι Τούρκοι, οι οποίοι αντιλήφθηκαν την τελευταία στιγμή ότι κάτι περίεργο συνέβαινε, κατέβασε τη σημαία και αποχώρησε την ώρα που κατέφθανε τουρκική ακταιωρός. Ωστόσο, οι Αρχές, μετά από έλεγχο του φωτογραφικού υλικού, επέμεναν ότι ο δημοσιογράφος δεν βρέθηκε στα Ίμια (έκανε λάθος!), αλλά σε άλλη βραχονησίδα».
Τι είναι τώρα αυτό; Ετεροχρονισμένη... απάντηση και... ελληνική μαγκιά; Θυμηθήκαμε τόσα χρόνια μετά την «απόβαση» Τούρκων δημοσιογράφων στα Ίμια, η οποία ουσιαστικά ξεκίνησε και την ιστορία των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, να... απαντήσουμε αναλόγως; Για να πετύχουμε ακριβώς τι; Και σε ποια χρονική στιγμή; Να δημιουργήσουμε νέες εστίες αναταραχής και αφορμές που αποδυναμώνουν την όποια επιχειρηματολογία μας, τη στιγμή ακριβώς που η τουρκική προκλητικότητα βρίσκεται σε υψηλά... για την εποχή επίπεδα;
Άλλο να διαφωνεί κανείς με την «ήπια», ενδεχομένως, αντίδραση και πολιτική γραμμή που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση ενάντια στην τουρκική προκλητικότητα και άλλο να προβαίνει σε θερμοκέφαλες αντιδράσεις, οι οποίες και δεν εξυπηρετούν και κανένα αντίκρισμα δεν έχουν εν κατακλείδι. Τουλάχιστον όχι προς τη θετική κατεύθυνση. Διότι προς την αρνητική μπορούν σαφώς να δημιουργήσουν, αν δεν έχουν ήδη δημιουργήσει «πάτημα» για νέο κύκλο, όχι μόνο προκλήσεων - καλά αυτές τις έχουμε συνηθίσει - αλλά και ενίσχυσης της επιχειρηματολογίας, της «φίλης χώρας» Τουρκίας.
Βέβαια, ο εκδότης προέβαλε το... ατράνταχτο επιχείρημα ότι, εφόσον η ελληνική κυβέρνηση λέει ότι τα Ίμια είναι ελληνικά, δεν υπάρχει θέμα να δημιουργηθεί πρόβλημα. Αμ, αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα, δεν θα καθόμασταν να ταλαιπωρούμεθα τόσα χρόνια. Ούτε θα είχαμε πει μια φορά κι έναν καιρό - για να μην τα ξεχνάμε και αυτά - «thank you» στους Αμερικανούς, που διαμεσολάβησαν και γλιτώσαμε πιθανή σύρραξη. Επειδή τότε, και όχι μόνο τότε, συμπεριφερθήκαμε σαν χαλβάδες. Πράγματι, ελληνικά είναι τα Ίμια, αλλά οι Τούρκοι έχουν μια... διαφορετική άποψη για το Καρντάκ, όπως την ονομάζουν τη βραχονησίδα. Και αφού εμείς τόσα χρόνια δεν είχαμε και δεν έχουμε τα... κότσια να βάλουμε τα πράματα στη θέση τους, προς το παρόν - και προς το μέλλον θεωρώ - θα κάνουμε τις... πελαγίσιες πάπιες!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, λοιπόν, τοιούτου είδους ετεροχρονισμένες «μαγκιές» δεν εξυπηρετούν και σίγουρα δεν αποπνέουν... ηρωισμό! Μια γραφικότητα, ίσως. Και φυσικά, σε περίπτωση που μερικοί έχουν αυτού του είδους την απατηλή ελπίδα, δεν πρόκειται να υπαγορεύσουμε με το... στανιό και τη δημιουργία δεδικασμένων στην κυβέρνηση ν’ αλλάξει την πολιτική μας. Καλά είπε και εκείνος ο Ανε-βλαβής (το δεύτερο συνθετικό τού επιθέτου του είναι εξόχως χαρακτηριστικό) στον εκδότη, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι «έκανε ρεπορτάζ». Του είπε «το ρεπορτάζ δεν το δημιουργούμε, πάμε και το καλύπτουμε», ως δημοσιογράφοι εννοούσε.
Κατά τα άλλα, όπως προέβλεψε και η ΥΠ.ΕΞ., η φετινή χρονιά θα είναι δύσκολη ως προς τα ελληνοτουρκικά - άλλωστε «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» - και γι’ αυτό αναφέρθηκε πλειστάκις στο... δίδυμο «ψυχραιμία και νηφαλιότητα», προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στον τουρκικό παροξυσμό. Και επιπλέον, για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε το θέμα, η Ελληνίδα ΥΠ.ΕΞ. πήρε η ίδια θέση, προφανώς και μετά από όλη τη... δυσφορία που έχει προκληθεί από τη χαλαρή αντίδραση της κυβέρνησης, για το θέμα τού Αττίλα - ηθοποιού. Και είπε ότι η ελληνική πλευρά εξετάζει με ψυχραιμία (πάλι) το θέμα.
Καλώς ή κακώς - κακώς μάλλον - τα πράγματα βρίσκονται στο σημείο που βρίσκονται και άκαιροι παλικαρισμοί είναι βέβαιον ότι δεν πρόκειται να τα βελτιώσουν. Να τα κάνουν χειρότερα μπορεί. «Ψυχραιμία και νηφαλιότητα», που λέει και η Ντόρα!
