Όπως είναι γνωστό, με ρητές διατάξεις των νόμων 3556/07 και 3655/08 έχει νομοθετηθεί και εφαρμόζεται με ιδιαίτερη επιτυχία τα τελευταία χρόνια νέο, αυστηρότατο θεσμικό πλαίσιο για την επιλογή και τοποθέτηση Προέδρων και Διοικητών σε Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας, με κύριο χαρακτηριστικό του την καθιέρωση αντικειμενικών κριτηρίων απόλυτης διαφάνειας και αξιοκρατίας.
Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται δημόσια προκήρυξη των θέσεων και λεπτομερώς περιγραφόμενη διαδικασία επιλογής από υψηλότατου επιπέδου ειδική Επιτροπή που παρέχει εχέγγυα πλήρους ανεξαρτησίας και αμεροληψίας με επικεφαλής ανώτατο δικαστικό επί τιμή και μέλη, τον υποδιοικητή της ΤτΕ, τον αντιπρόεδρο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων. Σημειωτέον, ότι πριν την τελική πρόταση της Επιτροπής προς τον εκάστοτε Υπουργό και την τυπική επικύρωση της απόφασης από τον τελευταίο, προβλέπεται διαδικασία προσωπικής συνέντευξης με τους επικρατέστερους των υποψηφίων («short-list»), και στη συνέχεια, η αυξημένου κύρους διαδικασία ακρόασης από ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 49Α του Κανονισμού της Βουλής. Από τα παραπάνω, είναι προφανές ότι πρόκειται για μια διαδικασία με υψηλότατες εγγυήσεις διαφάνειας, αξιοκρατίας και αμεροληψίας.
Η χθεσινή δημόσια προκήρυξη μέσω του Διαδικτύου των θέσεων από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - πέραν του γεγονότος ότι πάσχει νομικά - καταρρίπτει με τον εναργέστερο τρόπο τα φληναφήματα περί δήθεν «ανοιχτής διακυβέρνησης» αφού έρχεται να ακυρώσει de facto και με απίστευτη για Κράτος Δικαίου προχειρότητα μια πολύ πιο έγκυρη, αυστηρή και διαφανέστερη θεσμοθετημένη διαδικασία.
Πώς εξηγείται άραγε το γεγονός της προκήρυξης των θέσεων πριν από τη λήξη της τριετούς θητείας των ήδη υπηρετούντων Προέδρων και Διοικητών, χωρίς ούτε καν για τα προσχήματα να έχει προηγηθεί νομοθετική ρύθμιση περί λήξης της θητείας τους; Παραβιάζονται ναι ή όχι οι βασικές αρχές λειτουργίας των συλλογικών οργάνων της Διοίκησης; Με ποιον ακριβώς τρόπο θα γίνει η επιλογή των νέων προσώπων; Υπάρχει άλλη θεσμοθετημένη διαδικασία πέραν της «ακρόασης» των ενδιαφερομένων από τον αρμόδιο Υπουργό και σε ποιο ακριβώς νομικό κείμενο περιγράφεται αυτή;
Από τα παραπάνω (αναπάντητα) ερωτήματα, καθίσταται προφανές ότι η Κυβέρνηση διέπραξε ήδη ένα πρώτο τεράστιο ολίσθημα, ένα ασυγχώρητο πισωγύρισμα στον ευαίσθητο χώρο της Κοινωνικής Ασφάλισης: κατήργησε στην πράξη μια άκρως επιτυχημένη διαδικασία με μοναδικό σκοπό την «άλωση» των Ταμείων και τη συνέχισή της προ του 2004 καταστροφικής της πολιτικής: «ημέτεροι» Πρόεδροι και Διοικητές σε αγαστή συνεργασία με ασύδοτους συνδικαλιστές στα Διοικητικά Συμβούλια των Ταμείων να απομυζούν καθημερινά το «ασφαλιστικό κεφάλαιο» της υπάρχουσας αλλά και των επερχόμενων γενεών: ανυπακοή στη νομοθεσία, αποφάσεις Δ.Σ. «αλά καρτ», παράνομες και παράτυπες χορηγήσεις παροχών, επανασύσταση, σε τελική ανάλυση, των «ασφαλιστικών παραμάγαζων» που η θαρραλέα μεταρρύθμιση του 2008 κατόρθωσε να διαλύσει. Αυτή είναι η υλοποίηση στην πράξη της υπόσχεσης του Γ. Παπανδρέου για «ανοιχτή διακυβέρνηση». Το λόγο πλέον έχει ο κοινοβουλευτικός έλεγχος αλλά και η ελληνική δικαιοσύνη, διαδικασίες μέσα από τις οποίες είναι βέβαιο ότι θα αναδειχθούν και θα καταπέσουν πανηγυρικά αυτό αλλά και όσα παρόμοια εγχειρήματα ακολουθήσουν στο μέλλον.
