Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί πλέον πολλά πράγματα, συμβάντα, περιστατικά, δρώμενα, δηλώσεις και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς να κινείται από πάνω στην παλέτα της καθημερινότητας από το τραγικό μέχρι το κωμικό, δεν μας εντυπωσιάζουν πια. Η εν πάση περιπτώσει δεν μας εντυπωσιάζουν πια τόσο όσο άλλοτε. Ή όσο γρήγορα μας εντυπωσιάζουν το ίδιο γρήγορα ξεχνιούνται. Γιατί απλούστατα ... έχουμε μπουχτίσει! Από την παραπληροφορία που καθημερινά μας βομβαρδίζουν. Κι έτσι δεν προλαβαίνουμε και δεν καταφέρνουμε ούτε τόσο να εντυπωσιαστούμε, ούτε στο ελάχιστο να προβληματιστούμε.
Bέβαια η επιστήμη δεν το λέει ακριβώς έτσι. Δεν λέει ότι έχουμε «μπουχτίσει», αλλά αυτό είναι το ζουμί της υπόθεσης. Η επιστήμη λέει ότι η συνεχής ροή πληροφοριών που δέχεται ο εγκέφαλος μειώνει συναισθήματα όπως ο αλτρουισμός, η συμπόνια, η ανεκτικότητα κ.τ.λ. Και παρόλο που η επιστήμη είναι... ευγενική, και δεν μας το λέει έτσι... κατάμουτρα, μας αφήνει σαφώς να κατανοήσουμε ότι έχουμε... γαϊδουροποιηθεί και όσο πάμε θα γαϊδουροποιούμεθα και ακόμη περισσότερο. Παρότι δεν καταλαβαίνω γιατί τα συμπαθή αυτά τετράποδα έχουν συνδεθεί με την έννοια της αναισθησίας.
Εν πάση περιπτώσει, ο σύγχρονος άνθρωπος λέει, έχει απεριόριστη πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορίες. Βομβαρδίζεται από πληροφορίες που... επιλέγει να τον βομβαρδίσουν. Γιατί αν ας πούμε δεν είσαι ολημερίς και οληνυχτίς στο διαδίκτυο, αν δεν κοιμάσαι αγκαλιά με την τηλεόραση και αν δεν έχει κολλήσει το αυτί σου στο ραδιόφωνο, μπορείς να ελαχιστοποιήσεις τους κινδύνους. Αλλά πόσοι είναι αυτοί που τους ελαχιστοποιούν. Πόσοι είναι αυτοί που αρνούνται την ευκολία του γρήγορου, του πρόσκαιρου. Πόσοι είναι αυτοί που κοντρολάρουν την περιέργειά τους και παλεύουν την έξη τους από το διαδίκτυο επί παραδείγματι. Όσοι και να ’ναι όσο πάνε και λιγοστεύουν. Απορροφούνται από το σύστημα και την «ευκολία» του. Η οποία βέβαια έχει κόστος, αλλά κανείς δεν κάθεται να προβληματιστεί ότι θα το πληρώσει.
Και δεν μιλάω καν για την «κλασική» μέθοδο πληροφόρησης που είναι το διάβασμα. Είτε μιλάμε για εφημερίδες είτε πολύ περισσότερο για βιβλία. Αυτά δεν είναι ούτε τόσο εύκολα, ούτε τόσο γρήγορα και συνεπώς... Και συνεπώς δεν είναι πια και τόσο προτιμητέα.
Αυτός ο κακομοίρης ο εγκέφαλος λοιπόν, βομβαρδίζεται καθημερινά και πανταχόθεν από μία ποικιλία πληροφοριών. Ειδήσεις στα ραδιόφωνα κάθε μία ώρα. Συνεχής ενημέρωση ιστοσελίδων και μπλογκ. Τουλάχιστον τρία δελτία ειδήσεων στους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, facebook και δεν συμμαζεύεται. Σύμφωνα λοιπόν με κάποιους επιστήμονες, με τέτοιου είδους βομβαρδισμό, ο άνθρωπος δεν γίνεται σοφότερος αλλά κυνικότερος.
Σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο υπάρχουν πλέον επαρκείς, αν όχι αδιαμφισβήτητες ενδείξεις πως ανθρώπινες αντιδράσεις όπως η κατανόηση, ο αλτρουισμός, η συμπόνια, η ανεκτικότητα και η συναισθηματική σταθερότητα «απειλούνται» από τον μεγάλο και συνεχή όγκο πληροφοριών που δέχεται ο εγκέφαλος. Παράλληλα, μελετητές από το Ινστιτούτο Εγκεφάλου και Δημιουργικότητας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας μελετώντας εγκεφαλογραφήματα διαπίστωσαν ότι ενώ αντιλαμβάνεται κανείς σχεδόν αστραπιαία τον πόνο και τον φόβο των άλλων ανθρώπων, απαιτείται πολύ περισσότερος χρόνος για να αναπτυχθούν συναισθηματικές αντιδράσεις όπως η συμπόνια. Οι επιστήμονες λοιπόν, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι όσο μεγαλώνει η ποσότητα των πληροφοριών που συγκεντρώνει κανείς τόσο αυξάνεται η σοφία του, αλλά παράλληλα και η πιθανότητα να γίνει κυνικότερος.
Να παρατηρήσουμε, πάντως, ότι για να γίνει κάποιος «σοφότερος» δεν χρειάζεται απλώς να έχει πρόσβαση σε πολλές πληροφορίες. Χρειάζεται να έχει το χρόνο και τη διάθεση να τις επεξεργαστεί. Το απόσταγμα της επεξεργασίας αυτής μπορεί να θεωρηθεί ως «σοφία». Και επειδή από τους περισσότερους ούτε χρόνος διατίθεται ούτε διάθεση υπάρχει, αυτό που θα μας μείνει... κληρονομιά από την πολυπληροφόρηση θα είναι ο κυνισμός και η... γαϊδουροποίηση. Γκάααα!
