ΕΚΕΙΝΟ το ‘Εμείς’ του Μακρυγιάννη έγινε πλέον ‘όλοι εναντίον όλων’. Έγινε ενδημικό, κυριολεκτικά. Ή, ακριβέστερα, καθημερινό και... εθιμικό: Αποκλεισμοί, καταλήψεις, εικονικές καταλήψεις και τα παρόμοια. Στόχος: ένας εκβιασμός!
Ο ‘διάλογος’ που επαναλαμβάνεται:
Ερώτηση: Γιατί δεν σκέφτεστε ότι οι ‘κινητοποιήσεις’ θίγουν συμπολίτες σας;
Απάντηση: Το σκεφτόμαστε, ζητούμε κατανόηση, αλλά δεν φταίμε εμείς. Φταίει η Πολιτεία που δεν ικανοποιεί τα δίκαια αιτήματά μας!
(Οι έμπειροι πλέον επαγγελματίες ή ημιεπαγγελματίες συνδικαλιστές φροντίζουν να συγκαλύψουν το συντεχνιακό συμφέρον με το εθνικό. Παραδοσιακό κι αυτό).
Είναι στην ίδια λογική του... ΟΠΑΠ. ‘Έπιασε’ το κλίμα και λάνσαρε την έξυπνη διαφήμισή του: «Εμείς οι Έλληνες δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη...». Καταλαβαίνω: Γι’ αυτό παίξε... τυχερό λαχείο! Λόγια χωρίς νόημα, άκυρη γλώσσα. Τροφή του διαρκούς ‘εμφυλίου’. Διαρκείς και οι ‘απώλειες’...
Μόνο που η κατάσταση θυμίζει το παροιμιώδες «Κούρεψε το αβγό και πάρε το μαλλί του». Το βοιωτικό ειδώλιο του 550 π.Χ. ίσως πείσει...
ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΑ του ΠΑΣΟΚ: Διαφωνούν ‘κάθετα’ με τα μέτρα που τα παίρνουν, όμως, ‘οριζόντια’... Μέχρι να σχηματισθεί ‘σφαιρική αντίληψη της υλοποίησης της διαδικασίας, με συντεταγμένο συμμετοχικό διάλογο», όπως έλεγε κι ο Άκης. Κι έπειθε...
ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ κοινοβουλευτικός, του οποίου, όμως, δοκιμάζονται οι αντοχές, δικαιούμαι να παραπονεθώ, κοιτάζοντας κατά Βουλή μεριά:
«Να έπαιρνε πότε-πότε η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου
τις προεκτάσεις που παίρνει ένα δάκρυ
όταν διαθλά τις αθλιότητες όλες
κι επιμένει να λάμπει σαν μονόπετρο» (Ελύτης).
‘ΧΟΡΗΓΟΣ’ που διαθέτει... ‘Blanco’ ζητά συνεργασία με τον... ‘Μπάμπη’. Αυτόν που μάζευε αποδείξεις διοδίων για δικαιολογητικά οδοιπορικών, ή τον άλλο που διαχειριζόταν τα... ‘κουβανέζικα’ υλικά νοσοκομείων, ή εκείνον που άλλαζε μολυβένιες σφραγίδες στα βαγόνια... Εχεμύθεια εξασφαλισμένη, όσο μας δουλεύουν!
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 7 χρόνια (28-9-03), από αυτήν τη στήλη δημοσιεύθηκε ένα σχόλιο με τίτλο: «Δημιουργική Λογιστική» ή «Εμείς, καλά τα περνάμε». Επαναλαμβάνεται μόνο η κατάληξή του, που ήταν η...μπαλάντα: ‘Γιατί η στενοχώρια;’
«Ή έχεις (χρήμα), ή δεν έχεις.
Αν έχεις, γιατί η στενοχώρια;
Αν δεν έχεις, δυο πράγματα μπορούν να συμβούν:
να αποκτήσεις ή όχι.
Αν είναι να αποκτήσεις, γιατί η στενοχώρια;
Κι αν όχι, δυο πράγματα μπορούν να συμβούν:
να μείνεις μ’ όσα έχεις, ή να χάσεις κι άλλα.
Αν μείνεις όπως είσαι, γιατί η στενοχώρια;
Κι αν χάσεις κι άλλα, γιατί να στενοχωριέσαι;
Αφού, αν χάσεις εσύ, κάποιος άλλος
θα είναι κερδισμένος (και χαρούμενος).
Κι αφού ο πλησίον σου θα είναι χαρούμενος,
εσύ επιτρέπεται να είσαι στενοχωρημένος;
Πάλι, όλοι, ‘εμείς καλά θα τα περνάμε’»
Μια φιλική έκκληση προς τον αναγνώστη: Να ανταλλάξουμε με αλληλεγγύη για λίγο διαθέσεις. Εγώ συμμερίζομαι την πιθανή και εύλογη δυσθυμία του από τα πράγματα...
xatzis@hotmail.com
