«Πελαγωμένη» (αν και ορισμένοι κάνουν λόγο ακόμη και για «κατάσταση νευρικής κρίσεως») εμφανίζεται όλο και περισσότερο η κυβέρνηση, αδυνατούσα να διαχειρισθεί, έστω και στοιχειωδώς και με ενιαίο τρόπο, τα μείζονα ζητήματα της χώρας, ιδιαίτερα αυτά της οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως, η οποία ολοένα και βαθαίνει, ο δε πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου παρουσιάζεται (παρά τις διαψεύσεις σκοπιμότητας) να σκέφτεται μέχρι και το σενάριο των πρόωρων εκλογών.
Έχει αρχίσει να καθίσταται προφανές πως η κυβέρνηση - ως πρόσωπα και ως ρυθμοί - δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, όπως οι σημερινές, ο δε Γιώργος Α. Παπανδρέου, όσο κι αν φαίνεται ότι το προσπαθεί, δεν του είναι εύκολο να «συμμαζέψει» το σημερινό, άνευρο και αναποτελεσματικό, κυβερνητικό σχήμα.
Η κατάσταση έχει επιβαρυνθεί αν σκεφθεί κανείς ότι υπάρχει άκρατη πόλωση στις σχέσεις της κυβερνήσεως με την κοινωνία – εξαιτίας εσχάτως και του εργασιακού – ασφαλιστικού ζητήματος – ενώ έκανε την εμφάνισή του και το τρομοκρατικό φαινόμενο – με το χτύπημα στην καρδιά του κράτους, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στόχο το Μιχάλη Χρυσοχοϊδη.
Είναι σχεδόν καθημερινό (όσο και αν προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος) φαινόμενο η ασυνεννοησία ή και οι έντονες διαφωνίες μεταξύ (υποτίθεται) συναρμόδιων υπουργών, καθώς και οι διαρροές προς τον Τύπο για τις εσωτερικές «φαγωμάρες» στο κυβερνητικό σχήμα, ενώ συχνά – πυκνά ακούγονται σενάρια για αλλαγές στην κυβέρνηση και για δομικό ανασχηματισμό, σενάρια τα οποία προέρχονται μέσα από την ίδια την κυβέρνηση, ή προβάλλονται ως αναγκαιότητα από μερίδα των ΜΜΕ (ίσως για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών).
«ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΕΙ»;
Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει, σε όλους τους τόνους, πως εξαιτίας της σημερινής οικτρής καταστάσεως της χώρας και της (εξ αυτής) αναγκαιότητας να προσφύγουμε στο μηχανισμό δανειοδοτήσεως από την τρόικα (ΕΕ – ΕΚΤ και ΔΝΤ) απωλέσαμε «τμήμα της εθνικής κυριαρχίας» και, ήδη, σχεδόν άπαντες υποστηρίζουν πως ο Γ.Α. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του δεν είναι αυτοί που κυβερνούν τον τόπο, αλλά η τρόικα, η οποία υποδεικνύει αποφάσεις και μέτρα, τα οποία η κυβέρνηση απλώς υλοποιεί.
Ο ίδιος ο Γιώργος Α. Παπανδρέου έχει, ωστόσο, αναλάβει το έργο της διεθνούς εκπροσωπήσεως της Ελλάδος, με τις εργώδεις, ανά τον κόσμο, επαφές του, προκειμένου να αποκαταστήσει, όπως λέει, τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας, αλλά και να προσελκύσει επενδύσεις και συνεπώς λειτουργεί – όπως έγραψε η «Καθημερινή» - ως «ο Πρόεδρος της εταιρίας που λέγεται κυβέρνηση, αλλά είναι εμφανές πως λείπει ο διευθύνων σύμβουλος».
Λείπει, δηλαδή, εκείνος που θα συντονίσει τα μέλη της κυβερνήσεως, ώστε να μην παρουσιάζονται καθημερινά φαινόμενα αποσυντονισμού και ασυνεννοησίας και να μην δίνεται η εντύπωση πως το υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα, είναι «σκορποχώρι».
Είναι δε εμφανές πως το σημερινό σχήμα (με τους νέους και, εν πολλοίς άπειρους, υπουργούς και υφυπουργούς) θα ταίριαζε στη χώρα, αν δεν υπήρχαν συνθήκες κρίσεως και έκτακτης ανάγκης, αλλά σήμερα, τα συγκεκριμένα πρόσωπα «δεν τραβάνε» (κατά το κοινώς λεγόμενο), ο δε Γιώργος Παπανδρέου το μόνο που φαίνεται να κάνει (τουλάχιστον με βάση τα σημερινά δεδομένα) είναι να δίνει «οδηγίες προς ναυτιλλομένους».
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πρόσφατο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο «βγήκαν τα μαχαίρια» μεταξύ των Υπουργών για το θέμα των αποκρατικοποιήσεων και τα πράγματα ήταν τόσο άγρια ώστε στον Τύπο γράφτηκε πως επρόκειτο για «εμφύλιο».
Παρά ταύτα, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου περιορίσθηκε σε επισημάνσεις «θεωρητικού» χαρακτήρα και σε «ευχολόγια», όπως «οι μεγάλες αλλαγές πρέπει να γίνουν τώρα», ή ότι η κυβέρνηση «πρέπει να στηρίξει το φτωχότερο, τον πιο αδύναμο, τη μεσαία τάξη, με σωστές υπηρεσίες και λειτουργίες και να αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα προβλήματα του πολίτη».
Και ωσάν απλώς να προήδρευσε συνεδριάσεως ενός Υπουργικού Συμβουλίου σε άλλες, κανονικές, συνθήκες, επεσήμανε ότι «συνεχίζεται και σήμερα η λογική του υπουργείου - φέουδου σε σχέση με άλλα υπουργεία», παρατήρησε ότι τα υπουργεία «λειτουργούν με στεγανά, σε σχέση με τα άλλα υπουργεία και ότι υπάρχουν γραφειοκρατικοί ανταγωνισμοί πίσω από κλειστές πόρτες» και ζήτησε από τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου «να συμβάλουν όσο γίνεται καλύτερα στην προώθηση των θεμάτων που έχουν συναρμοδιότητα με άλλους συναδέλφους τους».
Ο Γ. Α. Παπανδρέου έκανε και παρατηρήσεις (!) σχετικά με τις διαρροές προς τον Τύπο, τονίζοντας ότι «οι Υπουργοί πρέπει να προστατεύουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται και να στηρίζουν το έργο της κυβέρνησης χωρίς να δαιμονοποιούνται οι διαφορετικές απόψεις, πριν ληφθούν οι αποφάσεις».
Αυτά είπε ο πρωθυπουργός στο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο και πέραν αυτού πρακτικά ουδέν έτερον.
Δηλαδή, η στάση του ταίριαζε με την παλαιότερη ρήση του πατρός του, Ανδρέα Παπανδρέου, για την τότε κυβέρνησή του, ότι «εγώ απλώς προεδρεύω».
ΦΑΓΩΜΑΡΕΣ ΚΑΙ ΚΛΑΥΘΜΟΙ...
Η κατάσταση στη χώρα είναι τραγικά δύσκολη, η δε κυβέρνηση προσπαθεί να επιβιώσει προβάλλοντας το δίλημμα «μέτρα ή χρεοκοπία», ωστόσο, είναι δύσκολη ακόμη και αυτή της η επιβίωση, με τον τρόπο τουλάχιστον που κινείται και λειτουργεί σήμερα και με τα πρόσωπα που περιλαμβάνει.
Άλλωστε, είναι προφανές ότι έχει έλθει το τέλος της (όποιας) ασυλίας είχε ο κατ’ ευφημισμόν «τσάρος» της ελληνικής Οικονομίας (αφού υπάρχει «το καπέλο» της τρόικας) Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι στα μαχαίρια με την κα Λούκα Κατσέλη (κατά τα λοιπά μιλάμε για συναρμοδίους Υπουργούς) η οποία με τη σειρά της επικρίνεται για τις πολιτικές που ασκεί και την αναποτελεσματικότητά της, αλλά από πλευράς της (έτσι τουλάχιστον γράφεται στον Τύπο) θεωρεί ότι ο Υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης την υπονομεύει.
Την ίδια στιγμή, ο Υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος σηκώνει το βάρος της προωθήσεως των βάρβαρων ανατροπών στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά, επιδιώκει να πείσει (εαυτόν, τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έχουν ξεσηκωθεί - αφού δεν μπορούν να πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες, φοβούμενοι τη λαϊκή οργή- και φυσικά την κοινωνία) ότι «δίνει μάχη» με την τρόικα, ώστε να μην υπάρξει σφαγή των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Όμως, είναι εμφανές ότι δεν μιλάμε για «μάχη», αφού τα προωθούμενα μέτρα έχουν συμφωνηθεί (και ψηφισθεί από τη Βουλή) και περιλαμβάνονται στο διαβόητο Μνημόνιο με την τρόικα και συνεπώς οι από τηλεοράσεως (και για προφανείς επικοινωνιακού λόγους) κλαυθμοί και οδυρμοί του αρμόδιου Υπουργού είναι ελάχιστα πειστικοί.
Κι ενώ μιλάμε για την ανάγκη να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός και κυρίως να γεμίσουν τα ταμεία του κράτους με ανείσπρακτες οφειλές, οι πλέον κρίσιμοι και βασικοί μηχανισμοί του κράτους (όπως οι εφορίες) παραμένουν ακέφαλοι και τούτο δείχνει την πλήρη αποτυχία του οράματος του πρωθυπουργού για δημόσια διαβούλευση και για... open government.
Το ξαναλέμε: Όλα αυτά θα ήταν (και ίσως να είναι σωστά) αλλά σε συνθήκες ευημερίας και ηρεμίας και όχι σε συνθήκες έκτακτες για τον τόπο και την κοινωνία.
ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Την ίδια ώρα, με καζάνι που βράζει μοιάζει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, καθώς, ήδη, είναι γνωστές οι αποστασιοποιήσεις κυβερνητικών βουλευτών από τα πεπραγμένα της κυβερνήσεως και φυσικά η καρατόμηση των Γιάννη Δημαρά, Σοφίας Σακοράφα και Βασίλη Οικονόμου, που δεν υπερψήφισαν το πακέτο των βάρβαρων οικονομικών μέτρων.
Λόγω των επαχθών για τους εργαζόμενους αλλαγών στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, δεν είναι λίγοι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος οι οποίοι εκτιμούν ότι ειδικά το ασφαλιστικό, που θα έρθει στη Βουλή για ψήφιση δεν αποκλείεται να προκαλέσει ακόμα και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Αυτό το γνωρίζει το Μέγαρο Μαξίμου και προς τούτο έχει επιδοθεί σε προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, ενώ ήδη διακινείται (αν και όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο διαψεύδεται) το εκβιαστικό δίλημμα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «ή ψηφίζετε το Ασφαλιστικό ή πάω σε εκλογές», με όλα, πλέον, τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Το δίλημμα αυτό το αξιοποιεί από πλευράς του, λόγω των δικών του εσωτερικών προβλημάτων, ο αρχηγός της ΝΔ, έχοντας μάλιστα θέσει το κόμμα του σε «εκλογική ετοιμότητα», αν και τόσον ο Γιώργος Παπανδρέου, όσο και ο Αντώνης Σαμαράς, γνωρίζουν καλώς πως μόνο ως εκβιασμός μπορεί να τεθεί το προαναφερθέν δίλημμα.
Σχετικώς μάλιστα ο αρχηγός του ΛΑΟΣ δήλωσε ότι «και μόνο να σκεφτούμε ότι θα γίνουν εκλογές, ο κόσμος θα αρχίσει να μας δέρνει».
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΟ «ΚΑΔΡΟ»
Παρά τα σενάρια και τη σπέκουλα, είναι επίσης γεγονός πως ο Γιώργος Α. Παπανδρέου (όσο κι αν επιδιώκεται να παρουσιασθεί ο ίδιος ως η τελευταία εφεδρεία της χώρας) έχει αρχίσει να μπαίνει και αυτός στο «κάδρο» των αντιδράσεων εκ μέρους της κοινωνίας.
Ο πρωθυπουργός αποδοκιμάστηκε δύο φορές, μέσα σε λίγες ημέρες (σε παράσταση στο Ηρώδειο και σε περιοδεία του στην Τρίπολη), επεισόδια έγιναν στον Βόλο, όταν πήγε πρόσφατα η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, οι δε κυβερνητικοί βουλευτές δεν τολμούν εύκολα να κάνουν δημόσιες εμφανίσεις.
Ορισμένοι ισχυρίζονται πως ο Γιώργος Α. Παπανδρέου δεν θέλει πια να συνδέεται με το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του και μάλιστα επειδή πιστεύει πως θα καταφέρει να βγάλει τη χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα, τότε θα είναι αυτός που το πέτυχε και όχι το ΠΑΣΟΚ.
Διακατεχόμενος από ιεραποστολική λογική, λένε ορισμένοι αναλυτές, ο πρωθυπουργός φέρεται να έχει πεισθεί πως τα σημερινά κόμματα, έτσι όπως είναι δομημένα, δεν προσφέρουν στην κοινωνία και δεν είναι τυχαίο πως δείχνει να μη φοβάται από το γεγονός ότι οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής αποκαλύπτουν περισσότερα «πράσινα» και λιγότερα «γαλάζια» στελέχη που έχουν λαδωθεί.
Υπο την έννοια αυτή, προσθέτουν οι ίδιοι αναλυτές, ο πρωθυπουργός εννοεί τη φράση που έχει πει για την «ανάγκη να ματώσουμε», καθώς πιστεύει πως αν υπάρξει κάθαρση θα είναι δική του επιτυχία και όχι του, ούτως ή άλλως, φθαρμένου και αναξιόπιστου ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο σε περιόδους με κοινωνική αναστάτωση, με το λαό οργισμένο και απογοητευμένο, με το πολιτικό σύστημα σε αποσύνθεση, τίποτα δεν μπορεί να σχεδιαστεί και τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, καθώς μάλιστα – το έχουμε ξαναγράψει - καραδοκεί και το απρόοπτο.
Ανασχηματισμός;
Πρόωρες εκλογές;
Ουδείς γνωρίζει.
Είναι, όμως, βέβαιο πως κάτι οφείλει να πράξει ο πρωθυπουργός, ώστε να διαψεύσει αυτό που έχει πει ο ίδιος, ότι, δηλαδή, αν δεν περάσει το αίσθημα δικαίου και της ευνομίας «θα μας πάρουν με τις πέτρες».
