Χτύπησαν και πάλι οι εκβιαστές. Την ώρα που η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην εντατική και χρειάζεται κάθε είδους συμπαράσταση για να αναρρώσει και να ορθοποδήσει, εμφανίζονται οι εκπρόσωποι των διάφορων οίκων αξιολόγησης, δηλαδή οι οικονομικοί τρομοκράτες, και της καταφέρουν ισχυρότατα ραπίσματα, που μειώνουν σημαντικά τις πιθανότητες ανάκαμψης. Και αν μεν επρόκειτο για αξιολογήσεις διεθνών οργανισμών που ίδρυσαν με κοινή συμφωνία οι χώρες του πλανήτη μας, αυτές δεν θα διέγειραν υποψίες μεροληψίας και σκοτεινών σκοπιμοτήτων. Όμως αυτές οι αξιολογήσεις προέρχονται από ιδιωτικούς οίκους, που στόχο έχουν τον εκβιασμό, την εκμετάλλευση και την αισχροκέρδεια. Άλλωστε γνωστή είναι η περίπτωση που η χώρα μας κατέβαλε υπέρογκο χρηματικό ποσόν σε οίκο αξιολόγησης προκειμένου να παρουσιασθεί η εικόνα της καλής πορείας της οικονομίας μας, ικανής να εισέλθει στη ζώνη του ευρώ. Η πρόσφατη υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Μoody’s σε τι άραγε αποβλέπει; Στα καλά καθούμενα και ενώ οι διαδικασίες δανεισμού της χώρας μας τελείωσαν, έρχονται τα καλόπαιδα του εν λόγω οίκου για να δώσουν τη χαριστική βολή στην οικονομία μας, που πρόλαβαν άλλοι νωρίτερα. Η αστοχία αυτής της αξιολόγησης προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, την έντονη αντίδραση των αρμόδιων οργάνων της Ε.Ε., η οποία είναι καιρός τώρα να ιδρύσει τη δική της υπηρεσία, που θα παρουσιάζει από καιρού σε καιρό την εικόνα της οικονομίας των μελών της και θα εισηγείται τη λήψη μέτρων, όταν διαπιστώνεται παρέκκλιση από τον σωστό δρόμο, και να μην περιμένει τον κάθε αισχροκερδοσκόπο να κάνει τις ύποπτες αξιολογήσεις.
Αληθινή μάστιγα κατάντησαν για τις οικονομίες όλων των χωρών αυτοί που βρέθηκαν από διάφορες αιτίες να κρατούν στα χέρια τους σοβαρά χρηματικά ποσά. Αναστατώνουν κυριολεκτικά την οικονομική ζωή των διάφορων κρατών. Ποδηγετούν τα χρηματιστήρια, αλυσοδένουν τα δανειζόμενα κράτη και σβήνουν ακμάζουσες μέχρι χθές επιχειρήσεις. Στην ελεύθερη οικονομία, στην οικονομία της αγοράς, είναι ασφαλώς παραδεκτό το κέρδος από το κεφάλαιο που αποτελεί και αυτό ένα συντελεστή παραγωγής. Ποιο όμως κέρδος; Ασφαλώς το λογικό κέρδος, το οποίο με βάση ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να προσδιορισθεί, ποιο είναι αυτό. Εκείνο που είναι απαράδεκτο και ανήθικο είναι βεβαίως το αισχρόν κέρδος. Το κέρδος που αποκομίζεται από υπέρμετρη αμοιβή του κεφαλαίου σε ώρες εκμετάλλευσης της ανάγκης του δανειζόμενου. Χωρίς αμφιβολία το υπέρογκο χρέος της οικονομίας μας οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η χώρα μας υπήρξε θύμα των αισχροκερδοσκόπων, οι οποίοι δεν σέβονται ούτε διεθνείς οικονομικούς κανόνες ούτε ηθική ούτε συναλλακτικά ήθη. Πέφτουν επάνω σου ως γυπαετοί για να σου ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα αίματος. Αυτοί είναι οι περιβόητοι πλιατσικατζήδες των αγορών, τους οποίους δεν κατάφερε μέχρι σήμερα η διεθνής κοινότητα να τους βάλει να δραστηριοποιούνται μέσα σ’ ένα πλαίσιο σταθερών κανόνων διαφάνειας.
Μπροστά σ’ αυτήν την μπόχα που εκπνέουν οι αγορές των αισχροκερδοσκόπων αναγκαστήκαμε να πάρουμε τον δρόμο για το ΔΝΤ, που είναι ένας διεθνής οργανισμός, που ενδιαφέρεται, υποτίθεται, για το καλό των μελών του, όταν αυτά χρειασθούν τη βοήθειά του. Ενδιαφέρεται όντως για το καλό και την σωτηρία των μελών του ή είναι και το ταμείο αυτό ένας άλλου είδους κερδοσκόπος; Πολλοί ομιλούν με τα χειρότερα λόγια για το ταμείο αυτό, γιατί, όπου έχωσε τη μούρη του μόνον ζημία προκάλεσε. Πράγματι κανένας διεθνής οργανισμός δεν δυσφημίστηκε τόσο πολύ μέχρι σήμερα, όσο το ΔΝΤ. Μα οι διεθνείς οργανισμοί ιδρύθηκαν για το καλό των εθνών και των κρατών. Το ΔΝΤ πρέπει να το θεωρούμε ως σωτήρα ή ως αισχροκερδοσκόπο; Αν ισχύει το δεύτερο, όπως μάλλον διαφαίνεται, γιατί να το διατηρεί ακόμα η διεθνής κοινότητα; Τι σόι διεθνής οργανισμός είναι αυτός, που το ενδιαφέρον του εξαντλείται μόνον στο πώς θα εισπράξει με σωρεία επώδυνων μέτρων για ένα λαό το δάνειο που χορηγεί;
Τόσο οι αισχροκερδοσκόποι, όσο και το ΔΝΤ θα μπορούσαν να κρατηθούν μακριά από τη χώρα μας, η οποία διαθέτει ικανούς πόρους αυτοσωτηρίας, αν υπήρχε πολιτική σύμπνοια και αξιοπιστία. Αντί η χώρα μας να απλώνει ταπεινωτικά τα χέρια για βοήθεια, θα μπορούσε να κηρύξει πανεθνική εκστρατεία αυτοδιάσωσης. Οι καταθέσεις των Ελλήνων δεν είναι 200 δισ. ευρώ, όπως ανακοινώθηκε από το τραπεζικό μας σύστημα. Υπάρχει μαύρο – αδήλωτο χρήμα στις θυρίδες. Υπάρχουν καταθέσεις στο εξωτερικό. Υπάρχουν χρηματικά ποσά στα σπίτια. Υπάρχουν κεφάλαια σε off shore εταιρίες. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσε να εξοφληθεί ολοσχερώς το δημόσιο χρέος, αν υπήρχε ήρεμη πολιτική ζωή και το κράτος θα αναλάμβανε μέσα σε 15-20 χρόνια να επιστρέψει τμηματικά τα χρήματα στους δανειστές του με καλύτερα από τα σημερινά επιτόκια, μικρότερα πάντως από αυτά που καταβάλλει στους αισχροκερδοσκόπους. Έτσι απαλλαγμένο το κράτος από το καθημερινό άγχος εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του, θα ασχολούνταν αποκλειστικά με την ανάπτυξη, που θα έφερνε την πολυπόθητη ευημερία. Και με το σύνθημα ποτέ ποια δανεισμός θα τα κατάφερνε με την πάταξη της φοροδιαφυγής και της σπατάλης και με μια συνετή διαχείριση να φθάσει σε αξιοζήλευτο σημείο. Με ποιο όμως κύρος το πολιτικό μας σύστημα να πείσει τον λαό για μια τέτοια θυσία;
Ο δρ. Ι. Παπαδημόπουλος είναι δικηγόρος, πρώην βουλευτής της ΝΔ
