Με τους λογομπαίχτες μπορεί να παιγνιδίζει κανείς, αρκεί να είναι...αναγνώστης. Αλλιώς, αν είναι στόχος τους, τα πράγματα δυσκολεύουν... Είναι αναφαίρετο αυτό το δικαίωμά μας, γιατί είναι βασισμένο σε μακρά παράδοση σατιριστών, ενσταλαγμένη στη φύτρα μας τη γλωσσική. Γραπτή και προφορική. Σήμερα, λοιπόν, έτσι για κάποια χαλάρωση, η στήλη φιλοξενεί έναν από τους στυλοβάτες της νεοελληνικής σάτιρας, τον πολυτάλαντο Χάρυ Κλυν. (Του οποίου, σημειωτέον, η μακρά καλλιτεχνική σιωπή είναι...φόβια, δεν είναι καλός οιωνός!).
Επιχειρείται αυτή η ‘συνδιαλλαγή’ με τρόπο ανορθόδοξο. Με έναν τρόπο λίγο... κανιβαλικό: αυτός να σχολιάζει, όπως είναι αυτό διαθέσιμο στα blogs, επιλεκτικά, θέσεις γνωστών ανθρώπων, της δημοσιάς, αλλά και ‘απλών’ πολιτών. Το φανταστικό... μίγμα που ακολουθεί έχει μόνο αξιώσεις πιστής αντιγραφής από τον Τύπο.
Διονύσης Σαββόπουλος: «Συμπάσχω με τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν έχει άλλο περιθώριο παρά να τρέχει να προλάβει την καταστροφή»
Χάρυ Κλυν: Πρέπει να το παραδεχτούμε, ο Παπανδρέου κάνει ό,τι μπορεί...Κι αυτό είναι, ρε παιδιά, εκείνο που με ανησυχεί...
Γ. Παπακωνσταντίνου: Είναι προφανές ότι οι εξαγωγές μιας χώρας βελτιώνονται όταν η μισθολογική εξέλιξη είναι πιο αργή από τη μισθολογική εξέλιξη σε χώρες που μας ανταγωνίζονται.
Χάρυ Κλυν: Παπακωνσταντίνου: εξυπνότερος του Αϊνστάιν. Τον Αϊνστάιν βρεθήκανε και δέκα άνθρωποι που τον κατάλαβαν, αυτόν δεν τον κατάλαβε κανείς...
Σταύρος Λυγερός: Η κρίση είναι καταλύτης, που διευκολύνει την αλλαγή συμπεριφορών και νοοτροπιών. Μπορεί να καταστήσει εφικτό ότι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο.
Χάρυ Κλυν: Αν οι Έλληνες θέλουν αυτά που δεν έχουν, πρέπει να κάνουν αυτά που δεν κάνουν...
Κώστας Καλλίτσης: Πρώτον, είναι ευτύχημα που προλάβαμε να προσφύγουμε στον μηχανισμό στήριξης.
Χάρυ Κλυν; Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει το...ΔΝΤ.
Τ. Μαντέλης: Πήρα χορηγία από τη Siemens...
Χάρυ Κλυν: Ο Δαρβίνος έκανε λάθος προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Από τον γάιδαρο μάλλον προέρχεται...
Γιώργος Παπανδρέου: Λεφτά υπάρχουν!
Χάρυ Κλυν: Εμείς χρωστάμε. Οι επιχειρήσεις χρωστάνε. Το κράτος χρωστάει. Τελικά, πού πήγαν τα λεφτά, ρε παιδιά;
ΚΙΜΠΙ (Κιμπιρόπουλος): Ζούμε το τέταρτο κύμα λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου. Και ταυτόχρονα το πιο βίαιο και καταστροφικό ως προς τις επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό.
Χάρυ Κλυν: Θα ήθελα να σας πω την ιστορία για τους 40 κλέφτες, αλλά προφανώς δεν σας ενδιαφέρει η πολιτική...
Ζέζα Ζήκου: Αυτό που κρατάει σήμερα το ευρώ στη ζωή είναι η σύνθετη διαδικασία που θα χρειαζόταν για την κατάργησή του και την επιστροφή των εθνικών νομισμάτων.
Χάρυ Κλυν: Δεν ήρθαν οι εταίροι μας για να μας ελέγξουν. Για να ξεσηκώσουν το σχέδιο ήρθαν. Όλοι θέλουν να κλέψουν αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο.
Γιώργος Αλκαίος: Έκαψα το χτες, νύχτες μου παλιές/κι από το μηδέν αρχίζω όσο κι αν δεν θες/ Δάκρυα καυτά, ψέματα πολλά / πλήρωσα όσα χρωστούσα και τα δανεικά. Οπα!
Χάρυ Κλυν: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει! Ξέρετε πόσο στοιχίζει σήμερα μια κηδεία;
Μπάμπης Παπαδημητρίου: Θα χρειαστούμε μια δεκαετία. Όσοι, ακόμα σήμερα, πιστεύουν ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ‘βαρέσουμε κανόνι’ και να συνεχίσουμε ως τίποτα να μη έχει συμβεί, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Χάρυ Κλυν: Μη στενοχωριέστε καλοί φίλοι. Κανένας δεν έχει παραπονεθεί ποτέ γιατί δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του: «καλή μας ελεύθερη πτώση».
Βασίλης Ζήρας: Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να δώσει ένα όραμα, να περιγράψει με σαφήνεια ποια θεωρεί ότι πρέπει να είναι η Ελλάδα μετά την κρίση και τι ακριβώς θα κάνει για να φτάσει εκεί.
Χάρυ Κλυν: Έτσι και συνεχίσει για κανένα χρόνο ακόμα τη βιόλα της λιτότητας και της άγριας φορολόγησης ο ΓΑΠ, μας βλέπω να ληστεύουμε τους Αλβανούς.
Τηλεθεατής... ξεπεταχτάρι: Τι θα γίνει με την ΕΡΤ; Τόσο γλείψιμο στην εξουσία! Θυμίζει, ώρες-ώρες, τη χουντική ΥΕΝΕΔ...
Χάρυ Κλυν: Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί: 5.100 δημόσιοι υπάλληλοι στην κρατική τηλεόραση, χωρίς να υπάρχει κρατική τηλεόραση...
Στο σημείο αυτό, ευγνώμων από το δάνειο χιούμορ του Χάρυ Κλυν, θέλησα να κάνω κι εγώ μια παρέμβαση στον φανταστικό διάλογο, με μια ερώτηση. Ζήτησα, λοιπόν, τη γνώμη του για το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται σήμερα τα πράγματα. Μου απάντησε αμέσως: «Υπάρχουν πολιτικοί που δεν τους άλλαξαν χαρακτήρα τα βουλευτιλίκια και τα υπουργιλίκια. Καραγκιόζηδες ήταν και καραγκιόζηδες έμειναν...»
Ένιωσα, ομολογουμένως λίγο άβολα, γιατί μου πέταξε πίσω το μπαλάκι, σαν να μου έλεγε: «εσύ τους διάλεξες, δικοί σου είναι...»
Το μόνο που πρόλαβα και ψέλλισα είναι ότι: «Ο Καραγκιόζης ήξερε να υποκρίνεται. Οι καραγκιόζηδες όχι!...». Γι’ αυτό παραμένω εύελπις.
