...Είναι αυτό που λέμε «τους φίλους τους διαλέγεις, τους συγγενείς όχι». Ε, αυτό έπαθε και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς. Και δεν είναι καν συγγενής εξ αίματος, είναι συγγενής εξ αγχιστείας. «Μπατζανάκης» σου λέει. Ο οποίος «μπατζανάκης» που το ’χει φέρει η κατάρα να είναι επί έτη και έτη εργαζόμενος στην αμαρτωλή «Siemens». Και επειδή «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες», εκεί μέσα στη γενική ανακατωσούρα, με τους υπουργούς, τους ντουλαπάδες και δεν συμμαζεύεται, βρέθηκε και ο μπατζανάκης.
Ο οποίος, απ’ ό,τι μαθαίνουμε τουλάχιστον ήταν και πολύ παραπονιάρης. Γιατί απασχολείται στη «Siemens», αλλά εκτιμούσε ότι δεν εκτιμούσαν ως έπρεπε την εργασία του και διαμαρτυρόταν. Πήγε μέχρι και στον Χριστοφοράκο, ο οποίος τότε ήταν πανίσχυρος - τώρα είναι απλώς πάμπλουτος - και διαμαρτυρήθηκε για την κατάστασή του ζητώντας αναβάθμιση. Επειδή όμως άκρη δεν έβρισκε και το δίκαιο (κατ’ αυτόν) αίτημά του δεν έβρισκε ανταπόκριση, είπε να βάλει τα «μεγάλα μέσα». Έπιασε λοιπόν τον μπατζανάκη Αντώνη Σαμαρά - που τότε δεν ήταν πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας - και του είπε: «Δεν παίρνεις κάνα τηλέφωνο μπας και συγκινηθεί και μου δώσει προαγωγή; Να, σου γράφω και το νούμερο για να τον πάρεις». Τον πήρε, δεν τον πήρε τώρα ο Σαμαράς τον Χριστοφοράκο, είναι ένα άλλο θέμα.
Εκείνο που πράγματι είναι θέμα, είναι ότι εξαιτίας αυτής της ιστορίας, βρέθηκε το όνομα του νυν προέδρου της Ν.Δ. μπλεγμένο με την υπόθεση της «Siemens». Και άντε τώρα, όσο και να χτυπιούνται οι νεοδημοκράτες βουλευτές, που μετέχουν στη σχετική επιτροπή, να πείσουν ότι ο Σαμαράς «δεν είναι ελέφαντας». Όταν μάλιστα έχουν από κοντά και τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη να λέει «τα πήρε τα δωράκια του και ο Σαμαράς».
Το... ηθικό δίδαγμα είναι ότι όταν είσαι πολιτικός και σε ανύποπτη έστω στιγμή πρέπει να προσέχεις πού μιλάς και με ποιον συναναστρέφεσαι. Και κυρίως να αποφεύγεις τα γραπτά κείμενα, τα τηλεφωνικά μηνύματα, τις τηλεφωνικές κλήσεις και τα e-mail βεβαίως-βεβαίως. Γιατί έρχεται μια ώρα που μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος και να μην έχεις πάρει χαμπάρι το «πώς», επειδή πήγες να εξυπηρετήσεις τον μπατζανάκη, τον εξάδελφο, έναν άλλο εν πάση περιπτώσει. Που ανθρώπινο είναι και όλοι το κάνουμε αν περνάει από το χέρι μας, που λέει ο λόγος.
Έλα όμως που ο πολιτικός δεν είναι απλός πολίτης. Έχει τα πολλά πλεονεκτήματα του επαγγέλματός του - γιατί για «επάγγελμα» πρόκειται, αυτό έχει προ πολλού αποσαφηνιστεί - έχει όμως και τα μειονεκτήματα. Και όταν έρθει η «κακιά η ώρα», όπως τώρα, μπορεί να βρεθεί μπλεγμένος ή με υπόνοιες εμπλοκής επειδή πήγε να κάνει το καλό, αλλά δεν το έριξε στο γιαλό.
Εκείνο στο οποίο πρέπει να είναι όλοι αυτοί που έχουν αναλάβει να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγείου» είναι πάνω στην πρεμούρα τους να... λάμψουν τα πολιτικά πράγματα μην αποδοθούν σε ένα «κυνήγι μαγισσών», το οποίο ούτε δίκαιο μπορεί ναι είναι, ούτε στο σκοπό που έχει τεθεί να ανταποκρίνεται. Μην φτάσουμε στο άλλο σημείο υπερβολής και γελοιοποίησης, εντέλει, του θέματος. Και από εκεί που υπήρχε αδιαφορία, ασυδοσία και ανοχή, ο καθείς που έχει ένα πιστολάκι της «Siemens» ή έκανε μια χειραψία θεωρείται ύποπτος και πολύ περισσότερο «ένοχος» ανομολόγητων πράξεων και διεφθαρμένων συναλλαγών. Γιατί στην περίπτωση αυτή, βεβαίως, δεν εξυπηρετείται ούτε το περί δικαίου αίσθημα (το αντίθετο μάλιστα) και δεν επέρχεται κάθαρση.
Αυτό βέβαια φαίνεται να προβληματίζει και την κυβέρνηση, η οποία σε επίπεδο κόμματος έχει τεκμηριωμένα βρεθεί αναμεμιγμένη στην ιστορία, γι’ αυτό και η στάση της χθες σχετικά με την «ανάμιξη Σαμαρά» ήταν συγκρατημένη και προσεκτική, τουλάχιστον μέχρι να αποσαφηνιστούν πλήρως κάποια πράγματα.
Είπαμε, να γίνουν «γενικές εκκαθαρίσεις», αλλά μην πάμε και σε γενοκτονία απάντων των πολιτικών. Υπερβολικό. Δεν νομίζετε;
