Το 1828, ένας Αμερικανός χειρουργός, ο Σάμουελ Γκρίντλει Χάου, έγραφε τα εξής: «Η κυβέρνηση μόλις πρόφτασε να πάρει στα χέρια της περίπου 2 από τα 12 εκατομμύρια δολάρια του δανείου με επιτόκιο 59% !!! Τα υπόλοια είχαν εξαντληθεί. Με αναίσχυντη παράβαση καθήκοντος, καταχρήσεις και ολοφάνερες κλοπές». Κανένας, ωστόσο, από τους κρατούντες στα πρώτα χρόνια του Νοεολληνικού κράτους δεν τιμωρήθηκε. Αντίθετα, ο πρώτος Κυβερνήτης του νεότευκτου κράτους, ο Καποδίστριας, μορφωμένος έμπειρος, αφιλοκερδής, διέθεσε όλη την οικογενειακή του περιουσία στο κράτος, δεν δεχόταν καμία αμοιβή και παρ’ όλα αυτά, είχε οικτρό τέλος. Δολοφονήθηκε έχοντας πάει να εκκλησιασθεί.
* Το 1951, ένας άλλος Αμερικανός, ο πρεσβευτής Πιουριφόι, ανέφερε ότι τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ τα «έφαγαν» οι 100 οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα !!! Κανένας, βέβαια, δεν έφερε τα κλεμμένα πίσω, ούτε καν τιμωρήθηκε. Απεναντίας, αποτέλεσαν τη μεταπολεμική άρχουσα τάξη.
* Από το 1980 και μετά, έχουν εισρεύσει στα ταμεία του κράτους εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Με τα διάφορα πακέτα, με τις επιδοτήσεις και με πολλά δάνεια. Και, όπως κάθε φορά, τη μερίδα του λέοντος αυτού του αστρονομικού ποσού το υπεξαίρεσαν οι καρχαρίες της διαπλοκής. Φρόντισαν, όμως, να δημιουργήσουν και συνενόχους και να βουλώσουν στόματα: Διόρισαν εκατοντάδες χιλιάδες κομματόσκυλα στο δημόσιο από τα παράθυρα της αναξιοκρατίας. Ανέχθηκαν κομπίνες, λαμογιές και μικροκλοπές από αγρότες, γιατρούς, εκπαιδευτικούς και άλλους δημόσιους λειτουργούς. Έκαναν τα στραβά μάτια στη συναλλαγή και τη διαφθορά σε εφορίες, σε τελωνεία, σε πολεοδομίες, στην ανέγερση εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων αυθαιρέτων κτισμάτων και άλλα διάφορα.
Εξάπλωσαν και διέδωσαν έτσι το πνεύμα της διαπλοκής και της διαφθοράς στα μικρομεσαία και στα κατώτερα στρώματα. Προφανώς, για να μπορεί ο Υπουργός και ο κάθε πολιτικάντης που αυθαιρετεί να δικαιολογείται λέγοντας «όλοι οι Έλληνες έχουν αυθαίρετα κτίσματα». Αντιγράφοντας, δηλαδή, το επιχείρημα της πόρνης που υποστηρίζει ότι «όλες οι γυναίκες είναι πόρνες»... Δυστυχώς, αυτό είναι το ήθος των πολιτικάντηδων που κατάφεραν να καθήσουν στο σβέρκο του ελληνικού λαού και να λεηλατήσουν το ήθος και το φιλότιμό του. Αυτού του λαού που χρόνια τώρα διαπράττεται σε βάρος του ένα έγκλημα κατ’ εξακολούθηση. Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία. Του Ελληνικού λαού που ζεί μια τραγωδία χωρίς κάθαρση.
* Φτάσαμε έτσι στο χείλος του γκρεμού. Ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία. Και καλείται πάλι ο λαός να πληρώσει τα σπασμένα. Να πληρώσουν τον λογαριασμό εκείνοι που δεν συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι της τελευταίας τριακονταετίας. Αγρότες που εργάζονται εντατικά και παράγουν, γιατροί που θα σε προγκίσουν αν τολμήσεις να τους δώσεις φακελάκι, καθηγητές που δεν καταδέχτηκαν ποτέ να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα, δημόσιοι λειτουργοί που εκτελούν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους, έμποροι και επιχειρηματίες που δεν σκέφτηκαν να γίνουν φοροφυγάδες, οι έντιμοι και άξιοι πολιτικοί και πολλοί άλλοι.
* Σήμερα, μπροστά στο δίλημμα χρεοκοπία ή Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η κυβέρνηση επέλεξε το δεύτερο. Αυτό σημαίνει ότι ο Λαός επωμίζεται σκληρά έως δυσβάστακτα οικονομικά βάρη για αρκετά χρόνια. Βάρη, που είναι φυσικό να προκαλούν τη λαϊκή οργή, το θυμό και την αγανάκτηση. Ιδιαίτερα στους εργατικούς και συνεπείς, σ’ εκείνους που δεν είχαν καμία σχέση με όλο αυτό το όργιο της σπατάλης, της κομπίνας και της αρπαχτής των τελευταίων δεκαετιών. Και, όπως στο θέατρο έτσι και στη ζωή, είναι λογικό ο πολίτης να περιμένει την τιμωρία των ενόχων, τη νέμεση και την κάθαρση. Περιμένει π.χ. να αλλάξει ο νόμος περί (μη) ευθύνης Υπουργών, περί ασυλίας Βουλευτών, περί του υπέρογκου αριθμού τους (300) και άλλα πολλά.
* Είναι λογικό ακόμη να περιμένει και οι πολίτες να ξαναγίνουν ενεργά πολιτικά υποκείμενα. Να μην αρνούνται την ευθύνη τους για τα πολιτικά δρώμενα. Να μην καταδέχονται να εκφυλίζονται σε κομματικά ενεργούμενα αφήνοντας τις τύχες του σε θλιβερούς, ατάλαντους, ανεκπαίδευτους και ανεπάγγελτους πολιτικάντηδες. Για να λήξει, επιτέλους, το καθεστώς της κομματοκρατίας, της φαυλοκρατίας και της κλεπτοκρατίας.
