Με την επαινετή φροντίδα του Δήμου Νίκαιας, πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια, πριν λίγες μέρες, Συνέδριο για τη ζωή και τη δράση του Θεόκλητου Φαρμακίδη. Εκλεκτοί εισηγητές, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Νομικοί, Εκπαιδευτικοί. Ακούστηκαν αξιόλογα πονήματα, ιστορικής έρευνας, ανέκδοτες πτυχές του έργου του Μεγάλου Δασκάλου μας, ενδιαφέρουσες και ευχάριστες πνευματικές θέσεις.
Το ακροατήριο αισθητά αποκαρδιωτικό. Ελάχιστοι οι ακροατές. Οι μισοί ξένοι, φίλοι των εισηγητών. Οι απόγονοι του Δασκάλου μας απαξιωτικά απόντες. Οι δήθεν πνευματικοί του χωριού, επιδεικτικά απόντες. Την ίδια στιγμή τα μπαρ και οι θαμώνες έσφυζαν, από θαμώνες κατεχόμενους από τον νήδυμον ύπνον, υπό την επήρειαν αλκοόλ και τηλεσκουπιδιών. Θέαμα θλιβερό για τη Νίκαια. Ευπορισμός, αλλά και ένδεια πνευματική. Κρίμα!!
Ο Φαρμακίδης υπήρξε μορφή πρώτου μεγέθους, στα προ, κατά και μετά την Επανάσταση χρόνια. Διαπρεπής Δημοσιογράφος. Αγωνιστής στα πεδία των μαχών. Πρωτεργάτης στην Εκπαίδευση. Φοίτησε σε φημισμένα Σχολεία και σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Καθηγητής στην ΙΟΝΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑ και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αγλαός. Πνεύμα ανέσπερο. Περισσότερο όμως διακρίθηκε, για την καθιέρωση του Αυτοκεφάλου της Ελλαδικής Εκκλησίας. Μια Εκκλησία έξω και μακριά από το Πατριαρχείο, που ανέκαθεν λειτουργούσε υπό την ασφυκτική πίεση της επάρατης Πύλης.
Δυστυχώς η Ελληνική Κυβ/ση και πάλι διέπραξε τραγικό σφάλμα, γιατί δεν επεξέτεινε το Αυτοκέφαλο και στις νέες χώρες Άγιο Όρος, Μακεδονία, Θράκη, Κρήτη και Δωδεκάνησο, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Τις άφησε υπό την κηδεμονία του Πατριαρχείου.
Πληρώνει τους μισθούς των Κληρικών, ανεγείρει Ναούς. Χρηματοδοτεί Μητροπόλεις. Και το Πατριαρχείο, να αφαιμάζει τα παγκάρια των Εκκλησιών, τον οβολό των Ελλήνων πιστών, χωρίς να γνωρίζουμε πώς και πού διατίθενται χρήματα Ελληνικά.
Το Αυτοκέφαλο, αποτελεί αιτία πολλών διενέξεων, μεταξύ Ελλαδικής Εκκλησίας και Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης πάντοτε υπηρετούσε τα καμώματα της Τουρκικής Κυβ/σης. Ο Πατριάρχης Εθνομάρτυς Γρηγόριος, έστω κι αν τελικά πήρε το δρόμο του μαρτυρίου, υπέκυψε στην πίεση της επάρατης Πύλης και εξέδωσε τον επονείδηστον Αφορισμό, του Εθνικού μας αγώνα. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης, θανατώθηκε κατά τρόπο οικτρό, γιατί δεν συναίνεσε στις επιταγές των Νεοτούρκων.
Τώρα έχουμε τον κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος κραδαίνων λάβαρον οικολογικόν, περιέρχεται ανά τον κόσμον όλον στοχεύων φυσικά στο ελκυστικό Νόμπελ. Δεν είναι άσχημο αυτό. Αλλά ας κοιτάξει πρώτα ν’ απαιτήσει την επαναλειτουργία της Σχολής Χάλκης και την κατοχύρωση τόσων άλλων δικαιωμάτων του Πατριαρχείου. Και κυρίως την ασφάλεια της Έδρας από τους Γκρίζους λύκους.
Οι τραγικές του ενίοτε κραυγές δεν πείθουν τους νουνεχείς!
Όταν δημιουργήθηκε το θέμα του Βατοπεδίου, που μάτωσε όλη την Ελλάδα, με τον επαίσχυντο Εφραίμ – ο Πατριάρχης όχι μόνον δεν αντέδρασε, στα όσα ο υπό την εποπτεία του θλιβερός ρασοφόρος διέπραξε, αλλά και τον εκάλυψε. Όταν ο άλλος ρυπαρός ρασοφόρος, ο «Άγιος» Αττικής καταλήστεψε παγκάρια Εκκλησιών και Μοναστηριών και καταδικάστηκε από τα Ελληνικά Δικαστήρια σε φυλάκιση πολυετή κι όταν ακόμα αποσχηματίσθηκε από την Δ.Ι. Σύνοδο, ο προστάτης του Βαρθολομαίος κατά τρόπο προκλητικό επενέβη στα Εκκλησιαστικά μας ζητήματα και ζήτησε αναψηλάφιση της δίκης.
Είναι γνωστόν ότι δεν μπορεί να γίνει κανείς Πατριάρχης, αν δεν είναι Τούρκος υπήκοος. (Ο νοών νοείτω). Λέγεται μάλιστα ότι υπηρέτησε και ως Λοχαγός του Τουρκικού Στρατού.
Μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη, απόσπασμα επιστολής κάποιου Διονύση Χαριτόπουλου, που δημοσιεύθηκε στα «ΝΕΑ» και αναδημοσιεύθηκε στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ» στο φύλλο της 8-2-2003 με την επιμέλεια του Γιάννη Τριαντή, που λέει: «...Εάν πράγματι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δήλωσε κατά την ενθρόνισή του, στον Νομάρχη Κων/λεως, ότι καλά ζούσαν Τούρκοι και Έλληνες, για 400 χρόνια, μέχρι που κάποιοι ξεβράκωτοι Έλληνες, έκαναν την Επανάσταση και χάλασαν αυτή τη συμβίωση...» έ, τότε...
Αντιδράσεις από την Ελλαδική Εκκλησία... ουδεμία. Ας βρισκόταν σήμερα ένας Φαρμακίδης με το τσαγανό του να σηκώσει ανάχωμα στις ανεπίτρεπτες επεμβάσεις του Πατριάρχη, στα του Εκκλησιαστικού οίκου μας.
Δεν λέμε για το Πατριαρχείο. Άλλο Πατριάρχης και άλλο Πατριαρχείο. Όπως άλλο Εκκλησία και άλλο παπάδες. Το Πατριαρχείο, είναι θεσμός ιερός. Φάρος αείφωτος. Βαρύς κρίκος της διαιώνισης της πίστης μας. Μάνα της απανταχού Ορθοδοξίας. Άλλο θεσμός και άλλο υπηρέτης. Τιμούμε και σεβόμαστε το Πατριαρχείο, σαν παγκόσμια σκέπη των Ορθοδόξων.
