«Η Νέμεσις πήχυν κατέχω. Τίνους ούνεκα; λέξεις
Πάσι παραγγέλλω. Μηδέν υπέρ το μέτρον»
Με μοναδική εύθυμη νότα τις ανατριχιαστικές επετειακές κοινοτοπίες των πολιτικάντηδων, πέρασε και αυτή η πολιτική πρωτομαγιά της «θλιμμένης δημοκρατίας» μας.
Ακούσαμε πάλι τα ίδια συνθήματα της αναδιανομής του πλούτου και τις επικλήσεις πολιτικής ηθικής που είναι σωστές μεν, αλλά έχουν μείνει ένα εύθραυστο άδειο κέλυφος δε.
Με εργατικούς ηγέτες και συνδικαλιστές ανίκανους να δουν πέρα από τη μύτη τους, και με τον Μαγιάτικο ήλιο να κοιτάζει απορημένος.
Με τους νέους λύκους της άγριας παγκοσμιοποίησης της οικονομίας να έχουν κυρίαρχο ιδεολογικό λόγο και να καλπάζουν επάνω από τα «πτώματα» εκατομμυρίων ανέργων.
Ποιος έχει τη διάθεση να υπενθυμίσει ότι η εργασία δεν είναι «δουλεία» αλλά κυρίως δημιουργία και μόχθος ψυχής που εξανθρωπίζει τη ζωή και τον ίδιο τον άνθρωπο;
Οι παλιότεροι θα θυμούνται στο Τυρναβίτικο κουμ-παζάρι τους συμπαθείς «θαυματοποιούς» να καλούν τα φιλοθεάμονα πλήθη των κατάπληκτων ιθαγενών να περάσουν στην... παράγκα για να δουν με ένα δίφραγκο την Ασώματο... κεφαλή. Κάπως έτσι μοιάζει σήμερα το πολιτικό μας σύστημα.
Τα παιδιά ούτε ξέρουν, ούτε έμαθαν, ούτε μπορούν να φαντασθούν άλλον κόσμο, άλλη αγορά, άλλη κοινωνία. Μας προτρέπουν με τον πρωταγωνιστή της «όπερας της πεντάρας»: Τόπο στον καλύτερο και θάνατος στους νικημένους».
'Όμως ο δημώδης λόγος μάς τα λέει καλύτερα:
«Αν δεν γονάτιζε η καμήλα
δεν θα την φορτώνανε»
Όλα αυτά περιμένουν μια άλλη πρωτομαγιά. Μια πρωτομαγιά που πάλι οι «έσχατοι» θα αναλάβουν να μιλήσουν «πρώτοι» για να σώσουν ακόμη και τους καταπιεστές τους, που βουλιάζουν σήμερα πάλι στον ατελείωτο πόλεμο, κατά πάντων, στην ψυχοπαθολογία μιας οικονομίας των «λογιστικών μεγεθών», έξω και αντίθετα από την κοινωνία, τον άνθρωπο και την ευτυχία του.
Αλλά όπως έλεγε και ο Σικελιανός: «ο αρματωμένος έρωτας θα έλθει, θα ξανάρθει».
*Ο Σάκης Κωστούλας είναι δημοσιογράφος, πρώην αντιδήμαρχος και νυν δημοτικός σύμβουλος Τυρνάβου
