Κοιτάξτε να δείτε. Το πράγμα έχει ως εξής: Πρέπει να το δούμε ως «κατοχή». Υπό κατοχή βρισκόμαστε και θα βρισκόμαστε ποιος ξέρει μέχρι πότε. Γιατί οι «Γερμανοί ξανάρχονται» - παρότι δηλώνουν απροθυμία γενικώς, να δώσουν λεφτά για να σωθούμε, ωστόσο ξανάρχονται. Είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά.
Η γερμανική μπότα κατοχής έχει ήδη πατήσει επί ελληνικού εδάφους, και όπως όλα δείχνουν και αυτή τη φορά θα «εγκατασταθεί» τα ίδια ή και περισσότερα χρόνια από την προηγούμενη.
Γιατί, όπως και να το δούμε, πίσω απ΄ όλη αυτή την ιστορία, επιτήρησης, πίεσης, στήριξης και διάσωσης της Ελλάδας η Γερμανία βρίσκεται. Είτε γιατί η Γερμανία είναι ο κύριος χρηματοδότης αυτής της ιστορίας «διάσωσης» της Ελλάδας αλλά και του… τομαριού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είτε γιατί η Γερμανία ήταν αυτή που επέμεινε σθεναρά στην εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην όλη υπόθεση. Κατά συνέπεια, όπως και να το δει κανείς, προκειμένου για γερμανικό δάκτυλο, που ο καθείς μπορεί τη χρήση του να την φανταστεί.
Βγήκε προχθές - από το εξωτερικό πάντα όπως το συνηθίζει - και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, και υποστήριξε σε ομιλία του ότι: «η Ελλάδα είναι η αφορμή και όχι η αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. και το ευρώ». Φυσικά, εκ του πονηρού τα είπε όλα αυτά, διότι ανάμεσα στα άλλα και μεγάλη συζήτηση έχει φουντώσει, για το αν τελικά έπρεπε να έχει μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ ή όχι, γιατί δεν ήταν πραγματικά έτοιμη και ώριμη. Και θυμόμαστε όλοι ότι όταν μπήκε στην ΟΝΕ η Ελλάδα, πρωθυπουργός ήταν ο Κώστας Σημίτης. Όπως, θυμόμαστε όλοι, εκείνη την περίφημη «ονομαστική σύγκλιση» διά της οποίας η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη. Και, όπως το λέει και ο χαρακτηρισμός η «ονομαστική» από την «πραγματική» απέχει παρασάγγας.
Και τότε ήταν πολλοί εκείνοι που λέγανε ότι αυτό το «παρασάγγας», θα το πληρώσουμε κατόπιν ακριβά, γιατί στην πραγματικότητα δεν είχαμε τα αντικειμενικά οικονομικά προσόντα για υπαγωγή στην Ευρωζώνη. Και τώρα, μεταξύ άλλων, πληρώνουμε και αυτό. Και τώρα αναρωτιούνται και γι΄ αυτό οι εταίροι… Γι΄ αυτό, και ο πρώην πρωθυπουργός, προκειμένου κυρίως να υπερασπιστεί την πολιτική του και τις επιλογές του, βγήκε και είπε ότι η Ελλάδα είναι η αφορμή όχι η αιτία.
Ωστόσο, μια τέτοια επιχειρηματολογία, που πέραν της «προσωπικής σκοπιμότητας» του τέως πρωθυπουργού Σημίτη, έχει και μια βάση αλήθειας. Η οποία, πρέπει να προβάλλεται με πολύ πιο έντονο ύφος και από την κυβέρνηση προς τα έξω, διότι αίφνης έχουμε βρεθεί να είμαστε οι απόκληροι της Ευρώπης την ίδια ώρα που ο Ευρωπαϊκός Νότος καταρρέει, και που αποδεικνύεται περίτρανα, ότι η Ε.Ε. είναι ανέτοιμη και ανίκανη να αντιμετωπίσει δοκιμασίες και κραδασμούς, που αφορούν στην οικονομική της ένωση και την αλληλεγγύη της, βεβαίως - βεβαίως. Αλλωστε ο λόγος που μας βοηθάνε, είναι ακριβώς αυτός: ότι επαπειλείται γενική κατάρρευση του ευρώ. Αλλιώς στα παλιά τους τα παπούτσια θα γράφανε και εμάς και την περιβόητη αλληλεγγύη, αν όχι όλοι, οι Γερμανοί οπωσδήποτε.
Πλώρη για νέα επαχθή μέτρα έχουμε βάλει λοιπόν. Όχι τώρα, εδώ και μέρες. Τα διαδικαστικά της εφαρμογής συζητούσε τώρα με τους εκπροσώπους της τρόικας η κυβέρνηση. Οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί. Και, αύριο(;), να περάσει και η Εργατική Πρωτομαγιά, να μην μας πέσει πλάκωμα, θα ανακοινωθούν. Για να δούμε πού θα πάει αυτή τη φορά ο Γ. Παπανδρέου για να τ΄ ανακοινώσει. Την άλλη φορά πήγε στο Καστελόριζο για να μην τον φθάνουμε; Τώρα πού θα πάει, στη Γαύδο;
Υπό κατοχή βρισκόμαστε, λοιπόν, ας το πάρουμε χαμπάρι. Τώρα θα βγούμε δεν θα βγούμε στην αντίσταση είναι, ένα άλλο θέμα. Αλλά και να βγούμε, τι περιθώρια έχουμε, είναι το ερώτημα.
Αντε, καλή Εργατική πρωτομαγιά, που λέει ο λόγος!
