Την 26-4-2010 οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), προφασιζόμενοι ασθένεια και άλλες αιτιάσεις, απέσχον του προγράμματος πτητικής εκπαίδευσης, σε όλες τις πολεμικές μοίρες, διεκδικώντας με τον τρόπο αυτό, της διατήρησης της φορολόγησης, του πτητικού τους επιδόματος, αυτοτελώς με 5% και όχι τούτο, να προστίθεται στις λοιπές αποδοχές τους και να υπόκεινται έτσι, στην ενιαία κλίμακα, όπως θεσπίζεται τώρα στο νέο φορολογικό νόμο, που πρόσφατα ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων και ισχύει από 1-1-2010. Εκτιμάται ότι έτσι θα επέλθει μείωση των αποδοχών τους, άνω του 20%. Η ενέργεια αυτή, η οποία για άλλους λόγους (ασφαλιστικό) είχε συμβεί και κατά το παρελθόν, την 13-2-2006, δεν είναι τόσο απλή, αλλά πολύ σοβαρή και αγγίζει, εάν δεν είναι, τα όρια της ομαδικής απείθειας.
Οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), ως γνωστόν, έχουν αφήσει στην κυριολεξία, εν λευκώ τις τύχες τους, σε ό,τι αφορά στις αποδοχές τους, τις εργασιακές τους σχέσεις, το ασφαλιστικό τους, την εξέλιξή τους και γενικά όλη τη διαδρομή στις ΕΔ, στην εκάστοτε στρατιωτική τους ηγεσία, η οποία θα πρέπει με τη σειρά της, να εξασφαλίσει με άνεση τις ελάχιστες αυτές απαιτήσεις και προσδοκίες όλων των βαθμοφόρων και πάνω απ’ όλα να προλαβαίνει, τέτοιες δυσάρεστες και ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Ας έλθουμε τώρα στην κίνηση αυτή καθ’ αυτή. Πρόκειται για μια κίνηση προειδοποιητική, καμπανάκι, θα έλεγα, στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και γενικά στην πολιτεία, για τα τεκτενόμενα από πολύ καιρό (δεκαετίες) στο χώρο των Ε.Δ. Συνεπώς είναι βαθιές οι ρίζες του κακού. Και αυτό ανάγεται στο γεγονός ότι ουδέποτε μέχρι σήμερα, δεν τις άφησαν (τις Ε.Δ.) εκτός πολιτικής και τα κόμματα μακριά και έξω απ’ αυτές.
Απεναντίας στο όνομα του εκσυγχρονισμού και του εκδημοκρατισμού, εισήγαγαν σε αυτές τον κομματισμό, την ισοπέδωση και την αναξιοκρατία, με αποτέλεσμα σιγά - σιγά να επέρχεται η σημερινή χαλάρωση, στην πειθαρχία και γενικά στη διοίκηση και έλεγχο σε όλη την ιεραρχία, σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα κλιμάκια.
Οι Ε.Δ. είναι και αυτές ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι δεδομένες και απομονωμένες απ’ αυτές. Ζώντας στον ελληνικό χώρο και διαπιστώνοντας ότι όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι και διάφορες άλλες κοινωνικές ομάδες, πολλά επιτυγχάνουν μόνο με δυναμικό τρόπο και δυναμικές κινητοποιήσεις, δεν έχουν παρά να επηρεάζονται και αυτές και να ακολουθούν ενίοτε και σπανίως, όπως και τώρα παρόμοιους βηματισμούς.
Επομένως δεν πρέπει αυτή την εποχή και με αυτές τις συγκυρίες να μας ξενίζει το γεγονός αυτό και αυτή η ενέργεια και ο τρόπος που επέλεξαν οι πιλότοι μας, να διεκδικήσουν την επίλυση του ομολογουμένως πέρα για πέρα, δικαίου αιτήματός τους. Το ανησυχητικό φαίνεται να είναι πως σε ένα χώρο καλά οργανωμένο, με τόση έμπειρη ιεραρχία και ηγεσία, διέλαθε τις προσοχής των υπευθύνων, πάνω σε ένα τόσο πολύ σοβαρό και ευαίσθητο θέμα και το άφησαν, να πάρει τέτοιες διαστάσεις και να εκτεθεί έτσι και αδικαιολόγητα πιστεύω, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό, η πολεμική μας αεροπορία, που είναι και το κύριο αποτρεπτικό μας όπλο.
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να γνωρίζουν, οι καθ’ όλα συμπαθείς, ικανοί και άξιοι πιλότοι μας, που δίνουν καθημερινά και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία, την εναέριο μάχη πάνω από το Αιγαίο και γίνονται εάν απαιτηθεί θυσία στο βωμό του καθήκοντος, να συνειδητοποιήσουν ότι, τέτοιου είδους συμπεριφορές από ανθρώπους, που είναι ταγμένοι να φυλάττουν Θερμοπύλες, μόνο ζημιά κάνουν σε αυτούς και τους εκθέτουν, ανεπανόρθωτα, γιατί δεν ταιριάζουν στο έργο τους, στην αποστολή τους, αλλά και στην παλικαριά τους.
Κατά τα άλλα το επιχειρησιακό έργο της Πολεμικής Αεροπορίας όπως αεροσκάφη επιφυλακής (Readines) και ετοιμότητες πληρωμάτων (scrable), δεν επηρεάστηκε καθόλου απ’ αυτήν την πρωτόγνωρη και ασυνήθιστη κίνηση των πιλότων της Π.Α.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών, πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό και ευαίσθητο θέμα και ως εκ τούτου, απαιτούνται πολλοί λεπτοί χειρισμού και ειδική αντιμετώπιση της όλης αυτής κατάστασης.
