Καλά, καλά. Τώρα αυτά τ’ ακούμε βερεσέ. «Δεν ζήτησε η Ελλάδα μηχανισμό στήριξης», «δεν θα χρειαστεί η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει το μηχανισμό στήριξης», «δεν έχουμε σκοπό να προσφύγουμε στο μηχανισμό στήριξης» και άλλα τέτοια, που λέγονται από ντόπιους και παράγοντες της Ε.Ε.
Και τ’ ακούμε βερεσέ, γιατί όλα τα σημάδια δείχνουν ότι οδεύουμε ολοταχώς για... βερεσέ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους εταίρους. Είμαστε δηλαδή ήδη στο χαλάκι της εισόδου και γρατζουνάμε δειλά-δειλά την πόρτα να μας ανοίξουν να μπούμε μέσα. «Άνοιξε, άνοιξε, γιατί δεν μ’ ανοίγεις, δεν αντέχω πια να με τυραννάς», τραγουδάνε πρίμο-σεκόντο ο Παπανδρέου με τον Παπακωνσταντίνου και χορωδιακά από πίσω όλη η κυβέρνηση.
Τα σπρεντ δεν λένε να πέσουν με τίποτα. Οι... «αγορές» και οι καιροσκόποι ανθίστανται ηρωικώς, θα έλεγε κανείς, στο «γεμάτο πιστόλι» που έβαλε τελικά πάνω στο τραπέζι η Ε.Ε. ομού μετά του Δ.Ν.Τ. μετά χιλίων βασάνων και κόπων. Τους... «φοβερίζουμε» εμείς με την πιθανή προσφυγή μας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό... διάσωσης, μας... «φοβερίζουν» κι αυτοί που μας πάνε «κόντρα τσαχπινιά» και τα κρατάνε στα ύψη. Άρα ο δανεισμός μας, εκτός «μηχανισμού» θα είναι και πάλι με κάτι επιτόκια, τέτοια που μου θυμίζουν ανεμόπτερα. Έχουν βάλει φτερά και πετάνε όσο πιο ψηλά τα ωθεί ο αέρας της κερδοσκοπίας. Αυτά πια δεν είναι επιτόκια, καθαροδευτεριάτικοι αετοί είναι. Και όλο και αμολάνε καλούμπα για να τα φτάσουμε.
Ε, είδε και απόειδε ο Παπακωνσταντίνου, που τα σπρεντς αντιδρούν σαν επίμονος πυρετός και δεν πέφτουν με τίποτα, έστειλε μια επιστολή - «τυπική» σου λέει - προς την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και τι έλεγε η επιστολή με δυο κουβέντες, για να μην το πολυκουράζουμε κιόλας: πείτε μας τι μέτρα θα ληφθούν και εμείς ερχόμαστε. Αυτό έλεγε και βέβαια αυτή δεν είναι μια «τυπική» επιστολή. Αυτό είναι το προανάκρουσμα αυτών που πρόκειται να συμβούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Γιατί, αφού η κατάσταση δεν λέει να πάρει τα πάνω της και προκειμένου να βαρέσουμε πτώχευση, τι θα κάνουμε; Θα πάρουμε αυτό το περίφημο «γεμάτο πιστόλι» από το τραπέζι, θα το βάλουμε στον κρόταφο και θα αυτοπυροβοληθούμε! Διότι στην ουσία περί αυτού θα πρόκειται με τα επιπλέον μέτρα που πρόκειται να ζητηθούν προκειμένου να προχωρήσουμε σε χρήση του «μηχανισμού στήριξης», που βεβαίως περιλαμβάνει και τη «Δαμόκλειο σπάθη» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ε, όχι ότι ζητάνε και τίποτα οι άνθρωποι! Να μην είμεθα και υπερβολικοί! Εδώ, είπαμε, ακόμη είμαστε στο χαλάκι της εξώπορτας και γρατζουνάμε την πόρτα και μας έκαναν... συστάσεις: να περικοπούν κατά 10% οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα, να περικοπούν τα «δώρα» και των συνταξιούχων, να καταργηθούν οι συμβάσεις, να είναι ελεύθερες οι απολύσεις, να κλείσουν οι ΔΕΚΟ, να αρθεί η μονιμότητα στο Δημόσιο και να ανοίξουν οι αγορές και τα επαγγέλματα. Ψιλοπράγματα δηλαδή. Από τα οποία, δεν λέω, ορισμένα μπορεί να είναι και σωστά. Αλλά βεβαίως αυτοί ό,τι ζητάνε το ζητάνε με γνώμονα την επιβίωση της οικονομίας, ξεχνώντας ότι ταυτόχρονα είναι, έτσι... ελαφρά, αναγκαίο να επιβιώσουν και οι άνθρωποι.
Α, και τη Δευτέρα μας έρχεται πάλι ένα κλιμάκιο από το Δ.Ν.Τ. Έτσι για να δώσουμε... γνώρο. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αφού τους προσκάλεσε ο Παπακωνσταντίνου, είναι και αγένεια να αρνηθούν την πρόσκληση. Στοιχειώδες σαβουάρ-βιβρ είναι αυτό! Το οποίο κλιμάκιο «θα αρχίσει διαβουλεύσεις με τις ελληνικές αρχές για τις πολιτικές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για οικονομική βοήθεια στο πλαίσιο ενός πολυετούς προγράμματος σε περίπτωση που οι Αρχές αποφασίσουν να ζητήσουν μια τέτοια βοήθεια». «Φέξε μου και γλίστρησα», πως λέμε. Αυτό ακριβώς! Και μετά ξέρετε... «Έπεσα και χτύπησα» και «δεν βρέθηκε και κανείς να με σηκώσει». Αυτή είναι η... σειρά των πραγμάτων δι’ ημάς τους πτωχούς («πλην τιμίους» ατυχώς δεν μπορώ να πω) Έλληνες.
