...«Και καλά δεν περιμέναμε να πέσουν από τώρα τα επιτόκια»..., «και βεβαίως είναι Πάσχα και οι αγορές... ψήνουν αρνί», «και θα περιμένουμε να δούμε» και άλλα τέτοια μας είπε ο επί των Οικονομικών, Παπακωνσταντίνου. Που δεν... κρατηθήκαμε... το ’χαμε γράψει και το Σάββατο μετά που γίνανε εκείνα τα κοσμοϊστορικά στην Ε.Ε. - και από Δευτέρα, κυριολεκτικά, βγήκαμε στις αγορές κι αρχίσαμε να γυρεύουμε δανεικά.
Και μας δώσαν, όχι πως δεν μας δώσαν (άλλωστε για κορόιδα ψάχνουν), αλλά μας κοπανήσανε και πάλι κανονικά. Κοντά στο 6%, παρά κάτι τις το επιτόκιο του δανεισμού. Χαμπάρι δεν παίρνουνε οι αγορές ούτε από «πακέτα στήριξης» ούτε από τις δηλώσεις του Τρισέ για τη «μεγαλοψυχία» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ούτε τίποτα.
Στο δόξα πατρί, μας χτύπησαν με τα επιτόκιά τους.
Το γράψαμε και το Σάββατο υπό τον τίτλο «Νενικήκαμεν;» και με ένα ερωτηματικό «ναά» με το συμπάθιο! Τι σόι «νίκη» ήταν αυτή που καταρχήν μας στέλνει θέλοντας και μη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αν λάχει και ζητήσουμε αυτό το «πακέτο» στήριξης που... μεγαλόψυχα μας παραχωρήσουν οι εταίροι.
Και που για να το πάρουμε (που αχρείαστο να ’ναι, αλλά δεν το βλέπω) χρειάζεται η ομοφωνία όλων της ευρωζώνης. Και σιγά, αν έλθει εκείνη η ώρα, μη συμφωνήσει η Γερμανία. Και που κι αυτό, θα ’χει ένα επιτόκιο πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Τι μόνον εμείς τα είδαμε αυτά; Άλλο τώρα που πιάσαμε να πανηγυρίζουμε, γιατί με τη λαχτάρα που είχαμε πάρει ότι μπορεί τίποτα να μην μας δίνανε, η εξέλιξη μας φάνηκε... «λουκούμι». Το είδαν και αυτές οι περιβόητες και προφανώς «αδηφάγες» αγορές και... Και μας περίμεναν στη γωνία, γιατί ξέρανε ότι θα βγουν άμεσα για δανεισμό, αφού έχουμε ανάγκη και κόψιμο. Ξεμυτίσαμε λοιπόν και εμείς, αμέσως - αμέσως και «κονομήσαμε» ένα 6% επιτόκιο, έτσι για να μας βρίσκεται, και να μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Που έτσι που το πάμε, αν τον γλιτώσουμε τον «φούντο» - που αμφίβολο είναι - με τέτοιους δανεισμούς και τέτοια επιτόκια, θα χρωστάμε όχι... «μέχρι τρίτης γενεάς», αλλά «εκατονδέκατης τρίτης γενεάς» και λίγο λέω.
Πώς μου φαίνεται ότι εκεί σε μια γωνία, κάθεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τρίβει τα χέρια του; Κάθεται και περιμένει δηλαδή, γιατί σου λέει: «Πού θα μου πάτε σε μένα θα ’ρθείτε», και με κερκόπορτα εμάς θα βάλει χέρι και στην λοιπή ευρωζώνη, αφού η Μέρκελ δεν έχει μυαλό να καταλάβει τίποτα παραπάνω από τα εγχώρια πολιτικά της συμφέροντα. Βέβαια έχει πει, εμμέσως αλλά σαφώς, να βγούμε και τελείως από το ευρώ, οπότε σε αυτή την περίπτωση και να πάμε στο Δ.Ν.Τ. «σκασίλα της μεγάλη και δέκα παπαγάλοι».
Πάντως, εκείνος ο καλός κύριος από το Δ.Ν.Τ., ο αντίπαλος του Σαρκοζί, Nτομινίκ Στρος - Καν, δήλωσε και προχθές (που είδε την... έξαρση στο επιτόκιο του νέου δανείου) έτοιμος να συνδράμει την Ελλάδα. Στη γωνία στέκεται που λέγαμε και προηγουμένως.
Οσο για μας τι πιστόλι, το οπλοπολυβόλο, τι μυδράλιο, τι κανόνι, που λέει ο λόγος, πάνω στο τραπέζι. Αυτές οι «αγορές» έδειξαν ότι δεν πτοούνται με τίποτα, δεν φοβούνται τίποτα και είναι λεύτερες να κάνουν ό,τι θέλουν. Αν και, από τα όπλα που προανέφερε, φαίνεται ότι το μόνο που περιμένουν να βαρέσει η Ελλάδα είναι το... «κανόνι», είναι προφανώς από τη συμπεριφορά τους.
Τζάμπα, τζάμπα το σάλιο, και δύο μήνες διαπραγμάτευση για να πάρουμε το «πακέτο στήριξης». Και τα περιβόητα spreads, («λόγω Πάσχα» που λέει ο έρμος ο Παπακωνσταντίνου, γιατί πώς να δικαιολογήσει πια τα πράγματα) ανέβηκαν πάλι. Μην τα συζητάτε. Η κυβέρνηση να λέει «οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν θα πάνε χαμένες», και τα επιτόκια και τα spreads να παίρνουν την ανηφόρα. Μα είναι ζωή αυτή;
Η «ζωή εν τάφω» είναι που λέει ο λόγος και ταιριάζει και με τις μέρες. Και... Ανάσταση δεν βλέπουμε.
