Καλά, είναι δυνατόν να εισάγεται νέο φορολογικό νομοσχέδιο και να ’ναι καλοδεχούμενο; «Βρε καλώς το, βρε καλώς το, πάρε ένα κοκό και δώστο»! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν. Και αν ακόμη υποθέσουμε ότι πρόκειται για το καλύτερο και δικαιότερο φορολογικό νομοσχέδιο στον κόσμο, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ελληνικό.
Βέβαια, επειδή τον τελευταίο καιρό τις σφαλιάρες τις τρώμε απανωτές, η αλήθεια είναι ότι έχουμε αρχίσει να ψιλοσυνηθίζουμε και έχουμε έτσι μια συμπεριφορά «υποταγής» στη «μαύρη μοίρα μου μάνα κακομοίρα μου», που έλεγε και ο Καζαντζίδης.
Τώρα πώς να μας πείσει εμάς η κυβέρνηση, όταν η ίδια δεν δείχνεται να πείθεται καλά-καλά από ένα νομοσχέδιο, το οποίο πάει κι έρχεται πέρα-δώθε μέχρι να παραδοθεί. Το οποίο ο Παπανδρέου το έχει γυρίσει πίσω στον Παπακωνσταντίνου και του ’πε «σκίστο και ξαναγράψτο», που λέει ο λόγος. Και, ακόμη και χθες, που τέλος πάντων υποτίθεται ότι πήρε την τελική του μορφή, ο πρωθυπουργός (με ειλικρίνεια βέβαια, αλλά το διά ταύτα δεν αλλάζει) είπε ότι και πάλι δεν αποκλείεται να γίνουν αλλαγές και «ουδείς τέλειος», και «μπορεί να έχουν υπάρξει αδικίες και θα τις διορθώσουμε» και άλλα τέτοια.
Υπάρχει τώρα σας λέω εγώ φορολογικό νομοσχέδιο που να μην είναι φορομπηχτικό; Όχι βεβαίως - βεβαίως, γιατί ούτως ή άλλως αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του. Πόσο μάλλον την σήμερον ημέρα που οι κυβερνώντες κοιτάνε να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι, προκειμένου να καλύψουν τη χοάνη του ελλείμματος. Γιατί αυτό τρύπα δεν είναι. Και σαν να μη φτάνει, που ούτως ή άλλως, ας μιλάνε αυτοί περί «δικαιοτέρου», ξέρουμε ότι οι μικρομεσαίοι θα είναι αυτοί που και πάλι θα την πληρώσουν. Και οι κυβερνώντες το γνωρίζουν, επίσης, άλλωστε έτσι, για «συμβολικούς λόγους» θα το περάσουν λέει από τη Βουλή τη Μεγάλη Εβδομάδα. Για να ’χουμε εμείς να το συνταυτίζουμε την Εβδομάδα των Παθών και με το γεγονός ότι θα περάσουμε, και λόγω του νομοσχεδίου, των παθών μας τον τάραχο.
Όχι ότι η φοροδιαφυγή σε αυτόν τον τόπο, μαζί με το «λάδωμα» δεν αποτελούν ένα δημοφιλέστατο «σπορ». Εκείνος ο αλήστου μνήμης Αλογοσκούφης έλεγε ότι η φοροδιαφυγή είναι «κοινωνικό έγκλημα» και προσπαθούσε και με διάφορα τηλεοπτικά σποτ να μας «συγκινήσει» να πληρώσουμε τους φόρους μας. Όχι ότι δεν υπάρχουν «σημεία και τέρατα», τα οποία συμβαίνουν λόγω φοροδιαφυγής και διαφόρων «πορτοπαραθύρων» που έχουν τα εκάστοτε νομοσχέδια. Και όχι ότι πρέπει όντως να μπούμε σε μια σειρά και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας με ή χωρίς οικονομική κρίση. Φυσικά, όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Το ζήτημα σε αυτή τη χώρα είναι ότι αν οι πολίτες είναι ασυνεπείς έναντι της Πολιτείας, είναι γιατί πρώτη η Πολιτεία είναι ασυνεπής και μη δίκαια έναντι των πολιτών. Και επειδή εκ των πραγμάτων η σχέση είναι αμφίδρομη, είναι σαφές ότι προκοπή δεν μπορεί να γίνει.
Να πληρώσουμε λοιπόν, αλλά αυτό που στον καθένα όντως αναλογεί και με κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Όχι να πληρώνουν οι «μικροί» και οι μεγαλοκαρχαρίες να μένουν στο απυρόβλητο. Αν είναι κάπου που πρέπει να βάλει «χοντρό χέρι» η κυβέρνηση είναι αυτή. Αλλά βλέπετε φοβάται μπας και της... δαγκώσουν το χέρι. Και φορολογεί την πρώτη κατοικία, τον μέσο Έλληνα και στραγγαλίζει τους μικρομεσαίους και περιμένει χαΐρι και προκοπή, και αποφασίζει αναδρομική παρακράτηση από 1ης Ιανουαρίου για τους χαμηλόμισθους. Ε, δεν γίνεται έτσι δουλειά.
Παρεμπιπτόντως ναι, σαφέστατα να φορολογηθεί και η Εκκλησία, αλλά όχι υπό τύπον «εκδικητικής μανίας», βάσει αντικειμενικών δεδομένων.
Σε λίγο, πάντως, έτσι όπως τα πάνε και στην απελπισία τους να βρουν λεφτά, να δείτε που θα επαναφέρουν και τον «κεφαλικό φόρο». Όχι όπως χρησιμοποιείται σήμερα ο όρος μεταφορικά, όπως χρησιμοποιήθηκε επί τουρκοκρατίας. Και χειρότερα ακόμη. Κυριολεκτικά. Ανάλογα με την κεφάλα του καθενός θα υπολογίζεται και η «προσωπική» του φορολόγηση.
