Δυστυχώς, ταυτίσαμε το όνομα του Καποδίστρια μόνο με τη διοικητική μεταρρύθμιση και ίσως στο μέλλον τον θυμόμαστε μόνο γι’ αυτό.
Και επειδή τα παιδιά μας δεν διδάσκονται στο σχολείο το βίο του Ιωάννη Καποδίστρια, ούτε γίνεται καμιά ουσιώδης αναφορά σε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και ίσως τον καλύτερο πολιτικό που γνώρισε ποτέ το Νέο Ελληνικό κράτος, σας θυμίζουμε, ένα απόσπασμα της ομιλίας του, όταν ανέβηκε στο βήμα της Δ’ Εθνοσυνέλευσης.
«...Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...».
«...εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Θα σας θυμίσω επίσης ότι στην προσπάθειά του να επιβάλει κάποια πειθαρχία στο πνεύμα των προκρίτων που ήθελαν να αντικαταστήσουν στην ελεύθερη Ελλάδα τους Τούρκους αξιωματούχους, συνάντησε από την πλευρά τους μεγάλη αντίδραση. Κι ίσως ήταν αυτή η αιτία και ο λόγος που όπλισε τα χέρια των Μαυρομιχαλαίων εναντίον του. Το πρωινό της Κυριακής 27ης Σεπτεμβρίου του 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας θα πέσει νεκρός έξω από την είσοδο του ναού του Άγιου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο από τις σφαίρες των Κωνσταντίνου και Γιώργη Μαυρομιχάλη.
Πώς είπατε;
Κακώς γράφουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται;».
