Λόγω της καταγωγής μου από το δήμο Ευρυμενών, έχω περάσει από τα Τέμπη χιλιάδες φορές και κάθε φορά κοιτούσα τα βράχια που υψώνονταν επιβλητικά στον ουρανό και πιάνονταν η ψυχή μου. Γιατί από πάντα μου φαινόταν ιδιαιτέρως εύθραυστο αυτό το οικοδόμημα της φύσης και με έκανε να αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η μέρα που κάποια από αυτές τις υπερμεγέθεις πετρούλες θα ροβόλαγε τον κατήφορο και σε ποιανού το κεφάλι θα προσγειωνόταν... Ο κλήρος έπεσε τελικά σε αλλοδαπό, έναν Ιταλό μηχανικό που πήγε να ελέγξει ο άνθρωπος τα χάλια της περιοχής και... Θεός σχωρέστον! Λες και το έκαναν επίτηδες τα βράχια τόσα χρόνια, έπεφταν χωρίς να σταματάνε κανενός Έλληνα τον δρόμο και τη ζωή. Και πέφτανε...και πέφτανε-μικροί βράχοι αλλά πέφτανε.
Το αιώνιο ελληνικό κράτος, έτσι για να μην χαλάσει τον ωχαδερφέ-δε βαριέσαι χαρακτήρα που έχει επιδείξει τόσα χρόνια και πάρουν αέρα οι πολίτες του, περίμενε τον φόρο αίματος για να αποφασίσει να κάνει κάτι. Θα μου πείτε κάνει και την υπόγεια σήραγγα ...η οποία κατά πάσα πιθανότητα με τα φουρνέλα της είναι ένας από τους λόγους που έγινε η κατολίσθηση. Και είναι εύλογο να το σκεφτεί κανείς αυτό, αφού όσο εύθραυστα και να φαίνονται τα βράχια, τόσα χρόνια με σεισμούς, καταιγίδες, πολέμους δεν κατάφεραν να ξεκολλήσουν.
Τρεις μήνες είπαν στην αρχή ότι θα χρειαστούν για να φτιαχτούν τα Τέμπη, τώρα άλλος λέει σε ένα χρόνο κι άλλος σε τρία. Και χαρές που κάνουμε όλοι εμείς που αναγκαζόμαστε να κάνουμε μιάμιση με δυο ώρες τον γύρο για να πάμε κι άλλες δύο για να γυρίσουμε. Και καλά εμείς που μένουμε στη Λάρισα και επιστρέφουμε στα πάτρια εδάφη για βόλτα. Τι να πουν οι κάτοικοι των περιοχής κάτω από τα Τέμπη που πρέπει να κάνουν την ίδια διαδρομή άλλοι για να πάνε στη δουλειά τους, άλλοι για ψώνια κι άλλοι σε δημόσιες υπηρεσίες ή στο γιατρό.
Οι δύο δρόμοι από τη Ραψάνη και την Καλλιπεύκη είναι κατσικόδρομοι και δεν είναι να περνάνε απλά αυτοκίνητα –ο κόσμος απέσυρε και τα 4χ4 λόγω τελών κυκλοφορίας τώρα που τα χρειαζόταν- κι έχουν ήδη σημειωθεί αρκετά ατυχήματα ευτυχώς όχι σοβαρά. Το τρένο πάντως κάνει θραύση αφού όλοι το προτιμούν αρκεί να έχεις κάποιον να σε περιμένει στο σταθμό. Οι επιβάτες στοιβάζονται σαν σαρδέλες και πάνε οι περισσότεροι τζάμπα αφού ο εισπράκτορας δεν προλαβαίνει να βγάλει σε όλους εισιτήρια.
Και σα να μην έφτανε το θέμα μετακίνηση επιβατών, οι δήμοι Ευρυμενών και κάτω Ολύμπου αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις και από τον απλό λόγο ότι απαγορεύεται στα μεγάλα εμπορικά φορτηγά να κινούνται στον παραλιακό δρόμο αλλά κι από τους πελάτες που λείπουν από τα μαγαζιά. Έτσι οι επιχειρηματίες οδεύουν προς ολική καταστροφή, τα εμπορικά καταστήματα έχουν αδειάσει από εμπορεύματα, τα σκουπίδια στοιβάζονται και οι χωρικοί, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, έχουν αγχωθεί πολύ.
- Μην τρως άλλους κουραμπιέδες Αριστείδη μου, θα φτάσει το ζάχαρο 500 και μέχρι να κάνει το ασθενοφόρο τον γύρο, θα γίνεις κομπόστα! λέει κυρία συνταξιούχος στον άντρα της.
- Θα πάρω τα χάπια μου...
-Ποια χάπια; Ένα χάπι έχει μείνει στο κουτί και το φαρμακείο δεν έχει ούτε ασπιρίνες.
-Θα πάω στο κέντρο υγείας...
- Με τι; Το ταξί δεν πάει, βαριέται λέει ο ταξιτζής να κάνει τον γύρο. ΄Ασε που και να σε πάει, θέλει τρεις φορές παραπάνω το κόμιστρο. Για τέτοια είμαστε τώρα, εν μέσω οικονομικής κρίσης; Καλύτερα να μην παρατρώς.
Ο Αριστείδης παράτησε τον μισοφαγωμένο κουραμπιέ και ήπιε φρόνιμος το καφεδάκι που του σέρβιρε η γυναίκα του. Μόλις έκανε μια γουλιά του βγήκε η γλώσσα.
- Τι είναι αυτό το πικροζούμι;
- Καφές χωρίς ζάχαρη. Το σούπερ μάρκετ δεν έχει άλλη και το φορτηγό δεν έρχεται. Και εγώ μέρες που ήταν την ξόδεψα όλη στα γλυκά. Βάλε λίγη κουραμπιεδόσκονη να γλυκάνει...
Ο Αριστείδης πήρε έναν κουραμπιέ και τον τίναξε στο φλιτζάνι του.
-Πού καταντήσαμε...
Η αλήθεια πάντως είναι ότι υπάρχουν και μερικοί που ωφελούνται αυτής της κατάστασης όπως οι πάσης φύσεως ταβερνιάρηδες και καφετεριούχοι πάνω στον δρόμο, οι οποίοι καλούνται να ταΐσουν και να ποτίσουν τις ορδές των βαρβάρων οδηγών που καταταλαιπωρούν τις φτωχές ασφαλτοστρώσεις της παραλιακής ζώνης. --
- Μακάρι να μείνουν κλειστά τα Τέμπη μέχρι το 2015! μου είπε κυρία που έχει καφετέρια στον Αγιόκαμπο και δεν έχει άδικο αφού χειμώνα δεν έβλεπε άνθρωπο στο μαγαζί και τώρα δεν έχει που να τους βάλει.
Από μία άλλη άποψη η διαφήμιση που γίνεται στην περιοχή ισοδυναμεί με τρεις μήνες διαφήμιση στον Αντέννα και στο Mega, γιατί όσο και να πεις άλλο είναι το ζωντανό πράγμα. Γι αυτό οι δήμοι πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα την αισθητική της περιοχής και να προσπαθήσουν με κάποιους τρόπους να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κόσμου. Διαφημιστικά φυλλάδια με τα αξιοθέατα και τα μαγαζιά της περιοχής τα οποία θα μοιράζουν ωραίες κοπέλες, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα. Μην σας πω να γλυκάνουν τους διερχόμενους με ένα λουκουμάκι κι ένα χαμόγελο από το ένα αυτί ως το άλλο. Αν φοράνε και μίνι ακόμα καλύτερα. Μπορούν επίσης οι δήμαρχοι να κοτσάρουν και κανένα πανό που να λέει ελάτε στην γιορτή καλαμποκιού, σαρδέλας και θάλασσας τον...Ιούλιο! Να το έχει ο άλλος υπ’ όψιν...
Κάθε εμπόδιο για καλό λέει ο λαός και πού ξέρεις μπορεί το εμπόδιο που δημιούργησε ο βράχος να γίνει ο δρόμος προς μια μεγαλύτερη διασημότητα της περιοχής. Να βγει τουλάχιστον και κάτι καλό από όλη αυτή την ανακατωσούρα.
Προς το παρόν και μέχρι να ανοίξει η σήραγγα που θα είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος πια για να περνάμε τα Τέμπη, επισκευάζονται όπως- όπως οι ορεινοί δρόμοι. Κι αφού δεν πάει η τρέλα στα βουνά ας καβαλήσουμε τα κάρα μας –συγγνώμη τα αυτοκίνητα- και σαν τον Ξέρξη άλλοτε, ας πάμε εμείς.
Φωτεινή Στεργιούλα - Σουλτανιά
