Κύριο λοιπόν και πρώτο ζητούμενο για τη σημερινή κυβέρνηση πρέπει να είναι η εμπέδωση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας μας τόσο στο εσωτερικό της όσο και στο εξωτερικό. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιχειρηθεί επιτέλους ο εκσυγχρονισμός της χώρας σε όλους τους τομείς. Πρέπει δηλαδή να έλθουν τα πάνω κάτω. Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. Απεναντίας είναι πολύ δύσκολη και θα απαιτηθεί πολύς χρόνος και μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει η νοοτροπία πολλών γενεών που έχουν γαλουχηθεί και μεγαλώσει με το ρουσφέτι, την πελατειακή σχέση, τη συναλλαγή, τη διαφθορά, το φακελάκι και το γρηγορόσημο.
Το ΠΑΣΟΚ ανήλθε στην εξουσία γιατί υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας πιο δίκαιο και αξιοκρατικό που θα δίδει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους τους Έλληνες και πάνω απ' όλα θα είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Επομένως η όλη της προσπάθεια και δραστηριότητά της θα πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση αυτή. Δηλαδή πώς θα εμπεδώσει την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία του Ελληνικού Λαού προς την κυβέρνηση. Και τούτο επιτυγχάνεται με έργα και πράξεις και πάνω απ' όλα με το παράδειγμα και όχι με διακηρύξεις υποσχέσεις και κούφια λόγια και ευχολόγια.
Βεβαίως είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κρίνουμε την κυβέρνηση αλλά η καλή ημέρα από την αρχή φαίνεται. Και παρότι απολαμβάνει από τον ελληνικό λαό περίοδο ακόμη χάριτος και ανοχής τα πρώτα της βήματα φαίνεται να προχωρούν παρά τις καθημερινές της υποσχέσεις και διακηρύξεις κοιτάζοντας προς τους δικούς της ανθρώπους. Τρανό παράδειγμα είναι η επιλογή των Γενικών Γραμματέων των Περιφερειών (Περιφερειάρχες). Το σύνολό τους είναι με πτωχά βιογραφικά σημειώματα το πλείστον τέως βουλευτές και επιλαχόντες βουλευτές. Εδώ βγαίνει πανηγυρικά κατ' ευθείαν κόκκινη κάρτα στην κυβέρνηση.
Η καθημερινή κυβερνητική της δράση δεν είναι αυτή που επιτάσσουν και επιβάλλουν οι περιστάσεις αλλά φαίνεται να υπολογίζει πολύ το διαβόητο πολιτικό κόστος και να είναι προσανατολισμένη από τώρα πώς θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές οψέποτε γίνουν. Ένα παράδειγμα αρκεί για να καταδείξει του λόγου το αληθές. Κάθε δέκα χρόνια το προσδόκιμο ζωής στη χώρα μας αυξάνεται κατά 13 μήνες. Από το 1964 όταν για πρώτη φορά θεσπίστηκε στο Δημόσιο η 35ετία, το προσδόκιμο ζωής έχει ανέβει πέντε χρόνια. Και όμως ο υπουργός Απασχόλησης ενώ γνωρίζει για το ασφαλιστικό ότι είναι αδήριτη ανάγκη να ανέβουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης εν τούτοις όμως υπόσχεται ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Σίγουρα δεν λέει την αλήθεια. Και όμως πάνω σε αυτό επιμένει γιατί υπολογίζει και βάζει πάνω απ' όλα το διαβόητο πολιτικό κόστος. Γιατί κ. Λοβέρδο;
Πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός επιθυμεί και θέλει να εισάγει στο Δημόσιο βίο νέα ήθη και έθιμα να εμπεδώσει την αξιοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή αλλά ο σκληρός πυρήνας του κόμματος, δηλαδή το βαθύ ΠΑΣΟΚ, πιέζει στην επάνδρωση της κρατικής μηχανής με κομματικά δικά της στελέχη και απ' ό,τι φαίνεται σιγά - σιγά να υποκύπτει (ο Πρωθυπουργός) σε αυτή τη νόθο και επιζήμια κατάσταση.
Κύριε Πρωθυπουργέ πιστεύω να γνωρίζετε ότι οι Έλληνες δικαιολογημένα εξακολουθούν να θεωρούν (σε ποσοστό 74% τους περισσότερους πολιτικούς ότι είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στη διαφθορά και στη διαπλοκή και μάλιστα με Δέλτα Κεφαλαία. Και για να αλλάξει επ' αυτού γνώμη χρειάζεται το μαχαίρι να μπεί βαθιά και να φθάσει μέχρι το κόκαλο ώστε κάθε κόμμα που κατακτά την εξουσία να πάψει να διορίζει χιλιάδες ψηφοφόρους του σε θέσεις του Δημοσίου και ΔΕΚΟ να φτιάχνει επιτροπές με μέλη που χρυσοπληρώνονται να στήνει διαγωνισμούς και να κοροϊδεύει. Ίσως η θηλιά των ξένων ένεκα του τεράστιου Δημόσιου χρέους (300 δισ. ευρώ) γύρω από το λαιμό μας να μας βγεί τελικά σε καλό. Να γίνουμε επιτέλους και εμείς σοβαροί «κουτόφραγκοι» και να μη μείνουμε για πάντα «ξύπνιοι» και «μάγκες» Έλληνες.
