…Το μήνυμα λοιπόν των εθνικοαυτοδιοικητικών εκλογών είναι διττό: ο κόσμος γύρισε την πλάτη και στο Μνημόνιο, και στον δικομματισμό ως ένα ποσοστό αλλά και στους πολιτικούς και την πολιτική εν γένει, αφού ο σίγουρος κερδισμένος των εκλογών είναι η αποχή. Και, επ΄αυτής συμφωνούν όλοι. Γιατί κατά τα λοιπά η ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος γίνεται κατά το δοκούν. Ακούγοντας τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών σχετικά με το αποτέλεσμα σκεφτόμουν ότι αν ερχόταν κάποιος χθες ή προχθές στην Ελλάδα και δεν είχε ιδέα για την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, ακούγοντας τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλει συμπέρασμα, σχετικά με το «ποιος» ήταν ο νικητής των εκλογών. Γιατί ο καθένας, για τον εαυτόν του «νίκησε» και ανέγνωσε το αποτέλεσμα όπως το επιθυμούσε και όπως τον βόλευε καλύτερα.
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ έπεσε, η Ν.Δ. ανέβηκε και τα δύο μεγάλα κόμματα μαζί πέσανε αν συναθροίσει κανείς το ποσοστό τους. Το ΚΚΕ βγήκε κερδισμένο - ίσως γιατί δεν το αγγίζει και η αποχή και πάνε οι οπαδοί του και ψηφίζουν συντεταγμένα. Οπότε πέφτοντας το σύνολο των ψηφισάντων λόγω αποχής, ανεβαίνει το ποσοστό του ΚΚΕ που οι οπαδοί του αποχή δεν κάνουν. Ο ΣΥΝ είναι εκεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας όπως πάντα, ο ΛΑΟΣ επίσης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας όσον αφορά στο «στάνταρ» ποσοστό που συνήθως παίρνει στις εκλογικές αναμετρήσεις. Τώρα, αν όλοι μαζί ως πολίτες κερδίσαμε ή χάσαμε, αυτή είναι μία άλλη ιστορία.
Το βέβαιον είναι, ότι πολλοί ήταν εκείνοι που σε ένδειξη δυσαρέσκειας και χειροπιαστής απαξίωσης προς το πολιτικό σύστημα, ήταν εκείνοι που επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη στις εκλογές και να απονείμουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το… παράσημο της ανοιχτής παλάμης στους πολιτικούς, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Και παρότι τα κομματικά επιτελεία, «καημό» έχουν να κάνουν κομματικό «ταμείο», αν είναι ένα μήνυμα που πρέπει να κάτσουν να μετρήσουν και να προβληματιστούν είναι αυτό της αποχής. Επίσης, αυτό που θα έχει ενδιαφέρον να δούμε θα είναι σε τι ποσοστά θα κυμανθεί η αποχή την επόμενη Κυριακή. Θα μεγαλώσει ή ενδεχομένως θα μικρύνει; Γιατί, από τη στιγμή που τα αμιγή πολιτικά συμπεράσματα εξάγονται την πρώτη Κυριακή, αυτοί που συνειδητά απέχουν προκειμένου να μην γίνουν μέρος αυτών των πολιτικών συμπερασμάτων, μπορεί τη δεύτερη Κυριακή να προσέλθουν στις κάλπες ψηφίζοντας. Όλα είναι πιθανά, αφού άλλο είναι και το κλίμα της δεύτερης Κυριακής. Και όσο και εάν συνειδητά υποβαθμίστηκαν εν τη γενέσει τους οι εκλογές αυτές στις οποίες προσδόθηκε χαρακτήρας εθνικού δημοψηφίσματος, δεν παύουν να είναι αυτοδιοικητικές και συνεπώς πιο κοντά στην καθημερινότητα του πολίτη.
Από κει και πέρα, αυτό που «γλιτώσαμε» είναι οι πρόωρες εθνικές εκλογές. Και όταν λέμε «πρόωρες» εννοούμε τα σενάρια περί Δεκεμβρίου. Γιατί πρόωρες θα έχουμε οπωσδήποτε άιντε κατά την Ανοιξη βαριά. Ωστόσο ο πρωθυπουργός, μετά τη διαμόρφωση του αποτελέσματος που ήταν κακό για την κυβέρνηση αλλά όχι εξευτελιστικό, φρόντισε άμεσα να μαζέψει το δίλημμα περί εθνικών εκλογών, το οποίο άλλωστε μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, δεν είχε και καμία χρεία. Αντιθέτως με τον εκφοβισμό περί πρόωρων αποσταθεροποίησε τις περίφημες «αγορές» και εκτίναξε τα σπρεντς στους επτά ουρανούς.
Εν αναμονή λοιπόν της δεύτερης Κυριακής η οποία μέσω των συμμαχιών και των παρασκηνιακών διαδικασιών θα διαμορφώσει το νέο αυτοδιοικητικό χάρτη, εμείς, μπορούμε να πούμε: «εκλογές ήταν και πέρασαν», και για λίγο, τουλάχιστον για λίγο, θα μας αφήσουν στην ησυχία μας.
