Ανταποκρίνομαι, μέρες που είναι, στο κάλεσμα της υποψήφιας δημαρχίνας, της Γεωργίας Βασιλειάδου. Ναι! Γιατί με συνεπαίρνει ο πολιτικός οίστρος μιας από τις πιο δυναμικές, τις πιο αυθεντικές φεμινίστριες που γνωρίσαμε. Και διότι όταν «προβαίρνει» τον λόγο της ετοιμάζεται για «αθέμιτο…διαγωνισμό». Δεν περίμενε κάποιαν... ποσόστωση γυναικείων συμμετοχών για να προβληθεί. Δηλαδή να... διοριστεί, με... χρίσμα, από «ψηλά». Ούτε κάποια «προεκλογική χορηγία», πως τις λένε πια ξεδιάντροπα, για τον προεκλογικό της αγώνα. Πώς να μη της αναγνωριστεί αυτή η αυτοδιοικητική ανεξαρτησία; Απλά, στο καφενείον της «Η Ωραία Ελένη», φιλοξενούσε όλη τη σύγχρονη, την αειθαλή Ελλάδα.
Ήταν τόλμημα της Γεωργίας. Γιατί ο αντίπαλός της, ο θεϊκός (αφού τόσο αγαπήθηκε από τους ανθρώπους...) Βασίλης Αυλωνίτης είχε στήσει απέναντι το «επιτελείο» του, κατά πως συνηθίζεται και σήμερα, το οινομαγειρείον «Η Ωραία Ελλάς». Δεν υπήρχαν, βλέπετε, τα νάιτ κλαμπ, για ένα φιλικό ποτό γνωριμίας των ψηφοφόρων με τον υποψήφιο... Μάλιστα, η ονομασία ήταν δηλωτική του ακραιφνούς πατριωτισμού του υποψηφίου. Προορατική συνάμα, για τις μετέπειτα προσπάθειες της Ελλάδας να επιβιώσει μετά τη «γνωριμία» της με τους φερώνυμους δημοκράτες και νεοδημοκράτες, φιλελεύθερους και νεοφιλελεύθερους, παλαιοκομμουνιστές και νεοσταλινικούς ή ανανεωτικούς, σοσιαλιστές σοσιαλίζοντες και σοσιαλδημοκράτες, ακόμα και θρησκευόμενους ακτιβιστές της πολιτικής... Και να κατορθώσει να παραμένει «Ωραία Ελλάς»!
«Γυναίκαι και άνδραι» καλούσε από το μπαλκόνι της η Γεωργία. Με υποδειγματικό ήθος ισοπολιτείας και αντιρατσισμού. Σε άλλες ευαισθησίες απευθυνόταν ο Βασίλης όταν καλούσε: «Δημότες-Πολίτες-Πατριώτες». Χωρίς να αναιρεί ουσιαστικά τις προθέσεις ο ένας του άλλου, ήταν συμπληρωματικοί. Το ζούμε και σήμερα... Όπως ζούμε και κάποια κατάλοιπα ασχήμιας και μικροψυχίας: «Καρακάξα» την στόλιζε ο Αυλωνίτης, για να δεχθεί την αντεπίθεσή της: «Ζαχαρολουκουμά μου»... Οι ιστορικές αναφορές, το βαρύ και δύσχρηστο ελληνικό προνόμιο, δεν έλειπαν, όπως και σήμερα. «Ασπασία» και «Λερναία Ύδρα» την ειρωνευόταν εκείνος, τη ρετσινιά του «Οίκαδε» που συνόδεψε τους εμπνευστές του ανταπέδιδε εκείνη. Μόνο που σήμερα ο κίτρινος Τύπος και τα σαπιοκάναλα συντελούν στον ευτροφισμό της μικρόνοιας και της μικροψυχίας και όχι μόνο στην πολιτική...
«Εκθέτω υποψηφιότητα» για να «περιλάβω τη Δημαρχία» διαλαλούσε η Γεωργία. Διότι όταν «εξέρχεσαι Δήμαρχος» έχεις ευθύνες, εξηγούσε. Λες και ήθελε, με τη λανθάνουσα γλώσσα της, που συνήθως αποκαλύπτει αλήθειες, να μας αφήσει υποθήκη προσοχής στο τι σημαίνει να «περιλάβεις» τη Δημαρχία. Αμείλικτα, αλλά λίγο αργά, η δημοκρατία δείχνει πού μπορεί να φτάσει μια Δημαρχία όταν κάποιος την... «περιλάβει».
Συναγωνιζόταν σε υποσχέσεις οι αντίπαλοι. Κατά πάγια τακτική σε ελληνική, προεκλογική περίοδο. Τι φάρμακα για τη φαλάκρα! Μόνο Viagra δεν έχουν τάξει (ακόμα)! Και άργησαν να επιστρατεύσουν την Τζούλια, που θα έφερνε ψήφους...Έχασαν οι Ιταλοί με την Τσιτσιολίνα τους;
Τι προστασία από τα χελιδόνια που κουτσουλάνε δεν έταζαν οι πρωτοπόροι οικολόγοι! Δεν θυμάμαι καλά, αλλά μάλλον της Γεωργίας ήταν, καθότι «αι γυναίκαι» είναι πιο ευαίσθητες.
Τι ποτάμια δεν έταξαν να φέρουν! Αυτό μάλλον του Βασίλη ήταν, ως πλέον πρακτικού ανδρός. Τηρουμένων των αναλογιών, προεκλογικά, στο ένδοξο «Ρίο» της Λάρισας, εν ευθυμία διατελών όπως φημολογείται, ο αείμνηστος Ανδρέας εξέτρεπε (άλλη μια φορά) τον Αχελώο!
Σήμερα, η κ. Μπιρμπίλη, η οποία αμφιβάλλω αν γνωρίζει τον τεχνικό όρο της παροχής, του Megawatt ή του BOD, αναστέλλει επιπόλαια προσπάθειες δεκαετιών...
Ως και τραχανά έταξαν!
Μόνο που η πονηρή υποψήφια, υποψιασμένη για την πειθώ των λόγων της, αναρωτήθηκε δημόσια «αν την εργάζονται». Αυτό είναι ένα διαρκές ερώτημα σε κάθε εκλογή: ποιος ψιλογαζώνει ή ψιλοδουλεύει ποιον; Η ίδια, βλέποντας διαρροές στο ακροατήριό της, με αρχηγική επιβολή τις φώναξε: «Απειθάρχητες πού πάτε»; Τον ίδιο προβληματισμό θα αντιμετωπίσουν οι υπεύθυνοι πολιτικοί μετά τη μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων από τις επερχόμενες εκλογές...
Αυτά μας άφησε η Γεωργία «συντόμως και περιληπτικώς» και μάλιστα «άπαξ και εφάπαξ», όπως τόνιζε. Έτσι «είπε και ελάλησε» προσπαθώντας να προκαλέσει αμηχανία στον ταλαίπωρο Αυλωνίτη. «Κρούεις θύραν» τον αποστόμωσε σε έναν διάλογό τους... μπαλκονάτο, κατά τα συνήθη προεκλογικά ήθη. Μεγάθυμα, όμως, και με αίσθηση δημοκρατίας προέτρεπε: «Λάβε λόγον ψηφοφόρε!» Ως και ο γράφων προσπάθησε να ανταποκριθεί...Ερεθισμένος ιδίως από το ανεπανάληπτο: «Αντελήφθης ψηφοφόρε;» Και όλα αυτά με το συνοδό άσμα: «Έχει απαιτήσεις η γυνή, γουστάρει και πολιτική». Ευαισθησίες είναι αυτές...
Ηθικόν δίδαγμα: το σενάριο, σοφά, δεν αναδείκνυε νικητή, ούτε ηττημένο. Με τον ίδιο τρόπο, με το ίδιο σενάριο, μετά τις εκλογές, όλοι θα θριαμβολογούν... Ο καθένας για τον δικό του λόγο. Ευτυχώς, δηλαδή, που αναδεικνύεται ένας εξουσιαστής από τις εκλογές. Τους φαντάζεστε να μας εξουσιάζουν όλοι μαζί;...
xatzis@hotmail.com
