Η διαφαινόμενη σύσφιγξη των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων προβλέπεται ότι θα προσλάβει γρήγορα θεαματικούς ρυθμούς, βάσει των ισορροπιών που έχουν διαμορφωθεί στο τετράπλευρο σύστημα Άγκυρας – Αθηνών – Ουάσινγκτον – Τελ Αβίβ.
Οι επιλογές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής (επαφές με Ιράν, συγκρουσιακή λογική έναντι του Ισραήλ, προσπάθεια χειραφέτησης από τις Η.Π.Α.), οι στρατηγικές προτεραιότητες των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής και οι αμυντικές ανάγκες της Ελλάδος και του Ισραήλ φαίνεται ότι, αργά ή γρήγορα, θα σφυρηλατήσουν έναν ισχυρό γεωπολιτικό άξονα Αθηνών – Τελ Αβίβ, που τώρα βρίσκεται υπό εκκόλαψη.
Εκτός, όμως, από τις προτεραιότητες ασφαλείας που μπορεί εύκολα να ανιχνεύσει κανείς στην επιταχυνόμενη προσέγγιση Ισραήλ και Ελλάδος, δεν πρέπει να παροράται και η ενεργειακή διάσταση του όλου εγχειρήματος, στην οποία η Κύπρος παίζει τον ρόλο της κορυφαίας γεωστρατηγικής κλείδας, που ενοποιεί τους ενεργειακούς χώρους Ελλάδος και Ισραήλ.
Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής το γεγονός ότι στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ έχουν εντοπιστεί τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου με αποθέματα δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, των οποίων η εκμετάλλευση πρόκειται να αρχίσει σύντομα.
Έτσι, τα μεγάλα και γειτνιάζοντα υποθαλάσσια κυπρο-ισραηλινά κοιτάσματα φυσικού αερίου ασφαλώς και θα μεταβάλουν το γεωπολιτικό τοπίο και το ενεργειακό ενδιαφέρον ολόκληρης της περιοχής της Αν. Μεσογείου.
Μάλιστα, αν στο πλαίσιο αυτό προστεθούν και τα ελληνικά «χρυσοφόρα κοιτάσματα» που ξεκινούν από τα Δωδεκάνησα και καταλήγουν νοτιο-δυτικά της Κύπρου, εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι στις μέρες μας δομείται μια ισχυρή τριγωνική ενεργειακή συμμαχία (Ελλάδα – Κύπρος - Ισραήλ), που είναι βέβαιο ότι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην διεθνή ενεργειακή σκακιέρα και, συνεπώς, στην διεθνή γεωπολιτική πραγματικότητα.
Η προεκτεθείσα ανάλυση μπορεί, κάλλιστα, να ερμηνεύσει και τις σφοδρές αντιδράσεις της Τουρκίας στο ενδεχόμενο οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ, όμως οι πολιτικοί ταγοί της γείτονος χώρας πρέπει να αντιληφθούν ότι κάθε επιλογή εξωτερικής πολιτικής συνεπάγεται εκτός από κέρδη και κόστος.
Ίσως τώρα, λοιπόν, να ήρθε η ώρα, μέσα από την σύμπραξη Αθηνών – Τελ Αβίβ, να καταβάλει η Τουρκία το κόστος των στρατηγικών της επιλογών. Ίσως τώρα να εμφανίζεται μπροστά μας η αχίλλειος πτέρνα της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής του Νταβούτογλου.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να αφήσει ανεκμετάλλευτο το παράθυρο της γεωπολιτικής ευκαιρίας που διανοίγεται μπροστά της. Πάνω στην ταυτότητα και στην σύμπτωση των ενεργειακών συμφερόντων Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ μπορεί να συγκροτηθεί ένας πόλος ειρήνης, συνεργασίας και σταθερότητας στην πολύπαθη περιοχή της Αν. Μεσογείου, που θα συγκρατεί δια της εξισορροπήσεως την τουρκική επιθετικότητα και τον Νταβουτόγλειο αναθεωρητισμό.
* Ο Αστέριος Ροντούλης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, βουλευτής Λάρισας
