Φυσικά για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το ανωτέρω ερώτημα θα έπρεπε να είναι ρητορικό. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι τραγική. Είναι άλλωστε γραμμένο και στο Ευαγγέλιο, ότι στα έσχατα χρόνια η πίστη στον Χριστό θα λιγοστέψει, αντίθετα, θα γιγαντωθεί η αποστασία απ’ αυτήν. Πράγμα το οποίο ζούμε στην εποχή μας, παρατηρώντας άφωνοι την αγριότητα του κόσμου, που καταστρέφει περιουσίες αλλά και ανθρώπινες ζωές. Έπαψε πλέον η πίστη στον Τριαδικό Θεό και την πρόνοιά Του στο αγαπημένο Του δημιούργημα, τον άνθρωπο και αυξήθηκε η «πίστη» σε «εύκολες λύσεις». Στράφηκε ο «χριστιανικός» κόσμος στην αστρολογία, αλλά και στα συναφή της. «Είναι χαρακτηριστικό ότι στις σχετικές διαφημίσεις διαβάζουμε: «μέντιουμ, αστρολόγος, ψυχοερευνήτρια, χαρτιά ταρώ». Οπότε πάνε όλα μαζί. «Πακέτο» κατά τη σύγχρονη έκφραση», αναφέρει ο π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, ειδικός σε θέματα αιρέσεων, σε συνέντευξή του στην «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» (ΜΑΙ – ΙΟΥΝ. 2003).
«Η φτώχεια θέλει τα... ταρώ της. Λόγω κρίσης, αυξάνεται η πελατεία σε μέντιουμ και αστρολόγους». «Καταφεύγουν με άγχος οι Λαρισαίοι». Αυτά διαβάσαμε με λύπη στην «Ελευθερία» της 18/7/2010. Ο γέροντας Παΐσιος τόνιζε ότι άγχος σημαίνει απομάκρυνση από τον Θεό. Φυσικά όταν απομακρύνεσαι από τον Θεό, πλησιάζεις προς τον Πονηρό.
Πέφτεις στις παγίδες του. Μία απ’ αυτές είναι και η «Νέα Εποχή» ή Εποχή του Υδροχόου. Με τους όρους αυτούς, «εννοούμε την παρουσία ενός παγκόσμιου απειλητικού φαινομένου, αντίχριστου ως προς το χαρακτήρα, αποκρυφιστικού ως προς την προέλευση και πολυσύνθετου ως προς τη διάρθρωση. Ένα κίνημα το οποίο έχει ήδη διαβρώσει με τις αντιλήψεις του και τις πρακτικές του, πάρα πολλά εκατομμύρια ανθρώπων και δραστηριοτήτων του ανεπτυγμένου κόσμου. Στο κίνημα αυτό, συστεγάζονται και αλληλοπεριχωρούνται ο αποκρυφισμός σε μία ποικιλία εκδηλώσεών του, ο νεογνωστικισμός, η αστρολογία, ανατολικές θρησκευτικές δοξασίες και πρακτικές, η ύπνωση, οι κάρτες ταρώ, η αριθμοσοφία, η επικοινωνία με πνεύματα, η έκσταση, η ουφολογία, ο οραματισμός, η χρήση κρυστάλλων για ενεργειακή θεραπεία, η θετική σκέψη, οι ανορθόδοξες απωανατολίτικες θεραπευτικές μέθοδοι, ο νεοπαγανισμός, η ψευδοεπιστήμη κυρίως με μανδύα ψυχολογίας κ.ά.» (Πρωτοπρ. Βασιλ. Γεωργόπουλου (Μ. Th) «Πτυχές της νέας εποχής»).
Αντιλαμβανόμαστε ότι η αστρολογία, τα μέντιουμ και όλα τα υπόλοιπα είναι μορφές αποκρυφισμού και είναι ασυμβίβαστα με την Ορθόδοξη πίστη. Διότι «Τίποτα δεν υπάρχει χωρίς την πίστη στο ζωντανό Θεό. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς προσευχή στο ζωντανό Θεό. Τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς τη βοήθεια του ζωντανού Θεού», όπως έγραψε ο αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς. (Ιεραποστολικές επιστολές Β΄). Πράγματι όπως μαθαίνουμε από την Αγία Γραφή, ο Θεός γνωρίζει και «ασχολείται» και με τις παραμικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. «Υμών δε και οι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισίν» (Ματθ. ι΄ 30). Ωστόσο, κάποιοι εξαρτώνται από άλλες δυνάμεις, πιστεύοντας ότι παρεμβαίνουν στη ζωή τους, και όχι από τον Παντοδύναμο Θεό. Πιστεύουν «ότι η θέση των άστρων την ώρα που γεννιέται κάποιος, βάζει μια ανεξίτηλη σφραγίδα στην προσωπικότητά του. Προδιαγράφει η θέση των άστρων το μέλλον του. Δεν μας λέγει (η αστρολογία) όμως πώς γίνεται αυτό. Τι είδους επίδραση είναι αυτή που ασκούν, υποτίθεται, τα άστρα. Είδατε, λέμε «πιστεύει». Πρόκειται πράγματι για μια πίστη. Πίστη του αποκρυφισμού και της αρχαίας ειδωλολατρείας που αρνούνται τον Θεό και θεοποιούν τη φύση. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός που ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, ούτε πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Όλα πιστεύουν ότι τα κατευθύνει μια τυφλή και απρόσωπη αναγκαιότητα». Όμως, «η πίστη της Εκκλησίας μας είναι σαφής: το μέλλον γνωρίζει μόνον ο Θεός ως παντογνώστης, χωρίς αυτό να καταργεί την ανθρώπινη ελευθερία. Το μέλλον δεν το γνωρίζει ούτε ο διάβολος, ούτε οι δαίμονες, ούτε βέβαια οι αστρολόγοι. Προχωρημένοι όμως στον αποκρυφισμό αστρολόγοι μπορεί να πληροφορούνται από τους δαίμονες με τους οποίους συνεργάζονται-και υπάρχουν και ώρες και λέξεις με τις οποίες καλούν κάθε συγκεκριμένο δαίμονα-γεγονότα του παρελθόντος ή του παρόντος. Οι προχωρημένοι αστρολόγοι είναι στην πραγματικότητα οι μάγοι και οι σατανιστές. Στη συνηθισμένη της μορφή βέβαια η αστρολογία δρα ως ένα ελαφρύ «ψυχοναρκωτικό», το οποίο εισάγει αυτόν που θα παρασυρθεί, στον ευρύτερο αποκρυφιστικό χώρο, για να περάσει στη συνέχεια ίσως σε πιο σκληρά «ψυχοναρκωτικά», όπως είναι η μαγεία» (π. Αρσ. Βλιαγκόφτης «Παρακαταθήκη»).
Όταν ρωτήθηκε ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, για τους αστρολόγους, απάντησε: «...λέγουν ότι τους εμπνεύση η... κοιλιά τους! Για τα τρία πολύ μεγάλα γεγονότα που συνέβησαν στο πρώτο τετράμηνο του 1986, για την δολοφονία του Πάλμε, του Πρωθυπουργού της Σουηδίας, για το ατύχημα στο Τσάλεντζερ και για το κολοσσιαίο ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, κανείς από τους μάγους και αστρολόγους δεν είπε τίποτε. Και θα έχουν την αναίδεια, στο τέλος του έτους, να εμφανιστούν, για να μας κάνουν προφητείες για τον καινούργιο χρόνο!» (ποιος αστρολόγος άραγε είχε προβλέψει την συντριβή των διδύμων πύργων της Νέας Υόρκης (11 Σεπτεμβρίου 2001); «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»).
Έτσι και μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως γράφει στο βιβλίο του «Και σήμερα είδωλα;» ο αρχιμ. Γεώργιος Δημόπουλος, όπως ο Μ. Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Γρηγόριος Νύσσης, ο Ιωάννης Δαμασκηνός έλεγξαν με σφροδρότητα την τάση των Χριστιανών να καταφεύγουν σε αστρολόγους και τόνισαν την τιμωρία που τους αναμένει, αν εξακολουθήσουν να προσέχουν τα λεγόμενά τους. Η αυστηρότητα αυτή των αγίων Πατέρων προς αυτούς που απόκλιναν από την πίστη είναι δικαιολογημένη, διότι διακινδυνεύονταν η σωτηρία της ψυχής τους. Επίσης η Εκκλησία για το σοβαρότατο αυτό θέμα, χρησιμοποίησε και την ποινή. Το παρέπεμψε στις Ιερές συνόδους, που καταδίκασαν τους αστρολόγους και όσους κατέφευγαν σ’ αυτούς. Έτσι τους μεν αστρολόγους κατέταξαν στην τάξη των μάντεων, οι οποίοι «συνεργία δαιμόνων μαντευόμενοι δι’ αστέρων» αναγκάζουν τους απλουστέρους να πιστεύουν στην τύχη και την ειμαρμένη (πεπρωμένο, μοίρα). Τους δε Χριστιανούς που προσφεύγουν σ’ αυτούς σε αυστηρά επιτίμια (τιμωρίες). Για παράδειγμα, ο 61ος κανόνας της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου, δεν επιτρέπει, σε όσους προσφεύγουν στους αστρολόγους, να μετέχουν στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας για 6 χρόνια. Και αν επιμένουν στην πλάνη, να αποκύπτονται από την Εκκλησία τελείως. Ίσως βέβαια κάποιοι να μην θεωρούν τόσο σημαντική την απαγόρευση της μεταλήψεως του Σώματος και Αίματος του Χριστού, διότι ήδη έχουν χρόνια να κοινωνήσουν ή κοινωνούν από συνήθεια 1-2 φορές το χρόνο. Αυτοί όμως είναι ήδη αυτοαποκομμένοι από την Εκκλησία και αυτοτιμωρημένοι.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο, που αναφέρει στο βιβλίο του ο π. Γ. Δημόπουλος, είναι πώς η πίστη στην αστρολογία καταργεί τους νομοθέτες και τους δικαστές. Διότι εάν παραδεχθούμε ότι οι πράξεις και οι ενέργειές μας, οι καλές και σύμφωνες με την αρετή ή οι κακές, δεν προέρχονται από το εσωτερικό μας, αλλά είναι αποτέλεσμα ανάγκης, διότι έτσι είμαστε φτιαγμένοι, δεν χρειάζονται οι νόμοι που καθορίζουν τι πρέπει να κάνουμε, ούτε οι δικαστές για να επαινούν την αρετή και να τιμωρούν την κακία. Ας φανταστούμε έναν εγκληματία, που διέπραξε ποικίλα εγκλήματα, να επικαλείται στην απολογία του πώς για όλα φταίει το ζώδιο κατά το οποίο γεννήθηκε, ο ωροσκόπος και η θέση των άστρων. Σίγουρα προκαλεί γέλιο σε κάθε σοβαρό άνθρωπο. Αν επικρατήσουν τέτοιες αντιλήψεις, έλεγε ο Μ. Βασίλειος, τότε οι ελπίδες των Χριστιανών θα φύγουν σαν άχρηστες και μάταιες, διότι ούτε η δικαιοσύνη θα τιμάται, ούτε η αμαρτία θα κατακρίνεται. Και αυτό γιατί τίποτε δε γίνεται από την προαίρεση των ανθρώπων, αλλά αναγκαστικά. Όπου όμως επικρατεί η ανάγκη και η ειμαρμένη, δεν έχει καμμία θέση «το προς αξίαν».
Η πίστη είναι βασικό θεμέλιο του Χριστιανισμού. Η αστρολογία είναι κι αυτή μια πίστη που, όμως, δεν έχει καμιά σχέση με τη μία και αληθινή Ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Όποιος πιστεύει στους αστρολόγους για να πληροφορηθεί το μέλλον του, παύει να πιστεύει στον Θεό. Γι’ αυτό «φυλαχθείτε από την αστρολογία, αφού αυτή στην ουσία σημαίνει και τυφλή μοιρολατρία. Κατά τη χριστιανική διδασκαλία ο άνθρωπος είναι πιο ψηλός από τα αστέρια. Με τη μετάνοια και με την προσευχή ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του προς το καλύτερο» (άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς).
Φιλήμων Κ., Λάρισα
