Ο πρωθυπουργός της χώρας και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, κάτω από την επιτακτική ανάγκη για εθνική ενότητα, μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης που διέρχεται η χώρα, καθώς και την επίμονη πρόταση και βούληση των Ευρωπαίων εταίρων γι’ αυτό, πρότεινε στον κ. Α. Σαμαρά, να προχωρήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα σε κυβέρνηση συνεργασίας, με την συμμετοχή όποιων άλλων κομμάτων συμφωνούν.
Στόχος μιας τέτοιας κυβέρνησης θα ήταν η ενιαία έκφραση της χώρας προς τους διεθνείς οργανισμούς, προς την παγκόσμια κοινωνία και προς τις διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές. Για το σκοπό αυτό έθεσε και την αποχώρησή του ως πρωθυπουργού στο πακέτο μιας σχετικής συζήτησης.
Για να προχωρήσει μία τέτοια ενωτική κίνηση χρειάζεται να το θέλουν τουλάχιστον δύο (οι μεγαλύτερες κατά δύναμη) πολιτικές δυνάμεις. Έχουμε εκ΄ προοιμίου δεδομένη την πρόθεση του Γ. Παπανδρέου εφόσον εκείνος κατέθεσε την πρόταση. Προϋπόθεση λοιπόν και η θετική βούληση και πρόθεση του κ. Α. Σαμαρά και της Ν.Δ.
Ο κ. Α. Σαμαράς για λόγους δεοντολογίας και αποπροσανατολισμού είπε «ναι», αλλά για λόγους υπεκφυγής και αποφυγής ανάληψης ευθυνών, πρότεινε προϋποθέσεις εξωπραγματικές έως ιλαροτραγικές.
Α) Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας ( ή σωτηρίας ) να έχει διάρκεια 2-3 μηνών και να ακολουθήσουν εκλογές.
Μπορεί κάθε νοήμον άτομο να αντιληφθεί πόσο σοβαρή θα θεωρούνταν μία τέτοια «εθνική ενότητα» 2 (ΔΥΟ) μηνών, από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους άλλους διεθνείς παράγοντες. Εκείνοι θα ήθελαν να δουν μία κίνηση, που να σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα των βασικών πολιτικών παραγόντων της χώρας, να αντιμετωπίσουν από κοινού το τρέχον ογκώδες οικονομικό πρόβλημά της. Η πρόταση Παπανδρέου αναφερόταν σε περίοδο δύο ετών μέχρι τη λήξη της τετραετίας.
Μία κίνηση σύμφωνη με την πρόταση Σαμαρά, θα προκαλούσε από τη μία πλευρά το θυμό των διεθνών εταίρων και από την άλλη τον άκρατο γέλωτα, εφόσον θα είχαν το κουράγιο να γελάσουν.
Ο στόχος του κ. Σαμαρά όμως ήταν να κάνει κριτική στην κυβέρνηση Παπανδρέου εκ΄ των όπισθεν και όχι να μπεί συμμέτοχος στην πρώτη γραμμή. Αποκαλύφθηκε έτσι, ότι αυτή την κρίσιμη περίοδο για τη χώρα προέχει η κομματική σκοπιμότητα από την εθνική προσπάθεια. Δεν σκέπτεται ούτε τις τεράστιες ευθύνες που έχει η τελευταία κυβέρνηση της παράταξής του, που «πέταξε» την καυτή πατάτα στον επόμενο και εξαφανίστηκε. Εξαφανίστηκε κυριολεκτικά εφόσον ο τ. Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής επί 20 μήνες τώρα δεν άρθρωσε λέξη για τα συμβαίνοντα και για την κατάσταση στην οποία άφησε τη χώρα.
Β) Η άλλη πρόταση ήταν να συζητηθεί το μεταναστευτικό. Σε δύο μήνες και αυτό. Όχι ότι δεν είναι πρόβλημα, αλλά σε δύο μήνες (!!!) εθνικής ενότητας. Εδώ ο κόσμος χάνεται και ο Γιάννης τραγουδάει (θα το βρείτε να το λένε κι΄αλλιώς).
Γ) Μετά τους δύο μήνες να ακολουθήσουν εκλογές. Δηλαδή και αυτούς τους δύο μήνες ( που χρειάζονταν οι κοινής αποδοχής υπουργοί και ο πρωθυπουργός-τρίτο πρόσωπο να μάθουν τα σκαλιά των γραφείων τους), να σφάζονται τα κόμματα σε έναν προεκλογικό αγώνα. Και να παρακαλέσουμε και τους εταίρους μας να μην εκνευρίζονται αλλά ταυτόχρονα και να μην γελάνε.
-Και η 5η δόση; Αυτή είχε εξασφαλιστεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου
-Και το νέο πρωτόγνωρο δάνειο για τη μακρόχρονη ρύθμιση των χρεών; Αυτό φαίνεται επίσης ότι είναι έτοιμο από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Όταν ωστόσο μετά από αυτά, ο Γ. Παπανδρέου διέκοψε τις συζητήσεις και προχώρησε στον ανασχηματισμό, η Ν.Δ. μίλησε για υπαναχώρηση.
Πάντως, κατά την άποψη της ηγεσίας της Ν.Γ., η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί! Εκείνοι όμως, καλύτερα τη βγάζουν στην αντιπολίτευση παρά στην εθνική προσπάθεια.
Εκ των υστέρων πάντως ζήτησαν και ρέστα.
