Ως αναμενόταν, οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ψήφισαν τη νέα κυβέρνηση και ο κόσμος έξω στην πλατεία την καταψήφισε κατά κράτος. Από κει και πέρα...
...Από κει και πέρα, αν καταλάβαμε καλά, ο Μπένι δεν ανέλαβε μόνο χρέη αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, αλλά και χρέη εθνικού μας... ψυχολόγου!
Στην επίσημη πρώτη του στη Βουλή ως «υπουργός Οικονομικών», άφησε κατά μέρος το «τεχνοκρατικό στιλάκι» του προκατόχου του, του Παπακωνσταντίνου, και το έριξε στον... ανθρωπισμό! Και, βεβαίως, κατανοεί και αντιλαμβάνεται και ο ίδιος και η κυβέρνηση τα πάθη και τα βάσανα και τις θυσίες που περνούν οι Έλληνες και, βεβαίως, τα μέτρα που επιβάλλονται είναι σκληρά και ορθώς και τα κόμματα της αντιπολίτευσης - ιδίως της αξιωματικής - προβάλλουν ενστάσεις και αντιδράσεις, αλλά... Αλλά το «εθνικό καθήκον», το «χρέος προς την πατρίδα» και όλα τα συναφή και η «τρόικα» βεβαίως - βεβαίως, επιβάλλουν να ληφθούν αυτά τα σκληρά μέτρα κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. ...
Δεν λέω, έξυπνη η προσέγγιση. Ν’ αφήσει κατά μέρος το τεχνοκρατικό και να πιάσει το «ανθρωπιστικό», απευθυνόμενος στο θυμικό και τις εθνικές ευαισθησίες του λαού, αλλά και των κομμάτων, αλλά... Αλλά ξεπερασμένο, από τα πράγματα και από τις καταστάσεις. Αν αυτά μας τα έλεγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών ενάμιση χρόνο πριν, που δεν ήμασταν «ψυλλιασμένοι» και που δεν είχαμε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και ίδιας τσέπης ότι πήγαν στράφι τόσες θυσίες, όλη η δραματική μεταβολή της καθημερινότητάς μας, τότε... Τότε μπορεί και να είχε βρει άκρη. Μπορεί να είχε χτυπήσει κάποιο... νεύρο και να έβρισκε ανταπόκριση, τουλάχιστον πρόσκαιρα. Τώρα, όμως, όλα αυτά τα ακούμε βερεσέ. Και εμείς ως πολίτες, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πόσο μάλλον που όσα «καλολογικά» στοιχεία και να χρησιμοποιήσει, όσο προικισμένος και να είναι ο λόγος του (και είναι), η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και η πραγματικότητα είναι ότι την ερχόμενη εβδομάδα ψηφίζεται ένα εξαιρετικά σκληρό μεσοπρόθεσμο, το οποίο θα φορτωθούν στην καμπούρα τους οι πολίτες των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων, που αποτελούν τα «εύκολα θύματα» όλης αυτής της αιμοδιψούς πολιτικής που εκπορεύεται από την τρόικα και υλοποιείται από την κυβέρνηση. Και στην τελευταία δημοσκόπηση, εξάλλου, μπορεί η πλειοψηφία των πολιτών να είδε θετικά την τοποθέτηση Βενιζέλου στη θέση του υπουργού Οικονομικών, αλλά η ίδια πλειοψηφία, επίσης, αποφάνθηκε ότι τίποτε δεν θ’ αλλάξει στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Κατά συνέπεια, έχουμε προ πολλού περάσει το στάδιο της... καταπραϋντικής ρητορείας. Παρ’ ότι ο χειρισμός και έναντι πολιτών και έναντι των λοιπών κομμάτων, από τα οποία δεν έπαψε να ζητά συναίνεση, ήταν σαφέστατα πολύ πιο έξυπνος από εκείνον του προκατόχου του. Το πρόβλημα είναι ότι είναι και κενός περιεχομένου.
Κατά τ’ άλλα, χθες ίσως για πρώτη φορά και λόγω των πιέσεων που φορτικά ασκούνται απ’ έξω, καταλάβαμε πόσο ποδηγετημένο είναι το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Γιατί στην αίθουσα της Βουλής προχθές δεν ήταν παρόντα μόνο τα ελληνικά κόμματα, αλλά και η «τρόικα» με τον πιο έντονο και σαφή τρόπο και με την «ανησυχία» πολλών πως θα δείξει προς τα έξω αυτό που γινόταν μέσα στη Βουλή.
Όσο για τον έτερο αντιπρόεδρο, τον Πάγκαλο, τι να πει κανείς; Λες και... επιδοτείται για να φυτιλιάζει τις καταστάσεις και να δημιουργεί αναφλέξεις. Είναι άλλο πράγμα η παραποίηση των γεγονότων, αλλά και της Ιστορίας, βεβαίως, και άλλο πράγμα να «καταπίνει» επτά χρόνια Δημοκρατίας - παρ’ ότι γενικά «καταπίνει» τα πάντα - για να τη φέρει στα μέτρα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το ’81. Προς στιγμήν, με την αποχώρηση της Ν.Δ., η οποία θίχθηκε (και ορθά) από την «παράλειψη» του γεγονότος ότι η Δημοκρατία εγκαθιδρύθηκε το ’74 μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, πέρασε και η σκέψη ότι... Ότι ο Πάγκαλος είχε συνεννοηθεί με τη Ν.Δ., προκειμένου να τους διευκολύνει να αποχωρήσουν από την αίθουσα και να μην ψηφίσουν ούτε καν αρνητικά για τη... νέα κυβέρνηση. Τελικά, όμως, οι της Ν.Δ. επέστρεψαν στα έδρανα και καταψήφισαν, οπότε μάλλον δεν ήταν έτσι τα πράγματα! Τα οποία πράγματα, είτε έτσι είτε αλλιώς, το χάλι τους έχουν.
