Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Ανασχηματισμός με περιορισμένη εμβέλεια, με εσωκομματική προέλευση κατά κύριο λόγο και χωρίς εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες σε καίρια πόστα, με ελάχιστα νέα πρόσωπα και πενιχρές ανακατατάξεις στο πολιτικό πεδίο, παρά το γεγονός ότι όλοι τις προηγούμενες ημέρες περίμεναν παραίτηση της κυβέρνησης. Απρόοπτες και απρόβλεπτες οι εξελίξεις στο κατόπι. Εκλογές στο προσκήνιο, να είστε σίγουροι. Αλήθεια, χρειαζόταν τόσες ώρες ο πρωθυπουργός να μας ταλαιπωρήσει για να μας «αποκαλύψει» τελικά ότι θα κάνει απλά ανασχηματισμό; Προς τι όλη αυτή η αγωνία και η σεναριολογία που μας βασάνισε επί μια ολόκληρη μέρα; Θα ήταν προτιμότερο ο κος Παπανδρέου να είχε κάνει τις αναγκαίες μετακινήσεις πριν καιρό, πριν ακόμη αρχίσει η λαϊκή αντίδραση για την άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Και τώρα που με εύγλωττο τρόπο αποσαφηνίζονται οι προθέσεις του, ένας - ένας οι βουλευτές του φάνηκε να εγκαταλείπουν το καράβι. Ο κ. Φλωρίδης παραιτήθηκε διαμηνύοντας πως οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, ο δε κ. Βρεττός ζήτησε με δηλώσεις του να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να αντικατασταθούν οι βουλευτές, προκαλώντας και πάλι αναταραχή στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Ο κ. Νασιώκας επίσης αλλά και άλλα πρόσωπα κινήθηκαν προς την ίδια κατεύθυνση. Πολλές μάλιστα ήταν οι εσωκομματικές μάχες στο κυβερνών κόμμα για να μην παραιτηθούν και άλλοι βουλευτές. Στο τέλος όμως, όπως είδαμε, οι περισσότεροι προτίμησαν να συμβιβαστούν. Αυτό δεν λέει και τίποτε όμως. Με αυτή την κατάσταση, ο πρωθυπουργός ζητά τη μετά από λίγες ημέρες ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, έχοντας την πλειοψηφία του ελληνικού λαού απέναντί του και τις πλατείες γεμάτες από αγανακτισμένους πολίτες. Όμως εδώ, όπως βλέπουμε, είναι Ελλάδα και η «καρέκλα» δύσκολα εγκαταλείπεται. Καταιγιστικές οι πολιτικές εξελίξεις, λένε τα μεγάλα ΜΜΕ, μικρές όμως οι ειδήσεις από το διάγγελμα του πρωθυπουργού που έδειξε πως τα έχει χαμένα. Η συνεννόηση όχι απλά δεν έγινε ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο καθώς για τη μη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλληλοκατηγορούνται. Κανείς δεν μπορεί πλέον να καταλάβει τι πραγματικά συνέβη στις συνομιλίες μεταξύ των δύο αρχηγών. Όμως ανεξάρτητα από το ρεπορτάζ που λέει πως τελικά δεν τα βρήκαν στα πρόσωπα κοινής αποδοχής και στην απαιτούμενη από τον κ. Σαμαρά παραίτηση του πρωθυπουργού (είχαν πέσει πολλά ονόματα στο τραπέζι), το ζητούμενο είναι πώς θα εισπράξουν οι πολίτες τις ραγδαίες αυτές εξελίξεις. Στην περίπτωση της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» βέβαια θα είχαμε και πάλι αντιδράσεις καθώς σε αυτή θα συμμετείχαν τα κόμματα που κατά τον πολύ κόσμο, έφτασαν τη χώρα στο σημερινό κατάντημα. Αλλά και τώρα, στον απλό και τελικά χωρίς σοβαρές εκπλήξεις ανασχηματισμό, οι αντιδράσεις αναμένεται να είναι σφοδρές καθώς όλα συγκλίνουν στο γεγονός ότι και πάλι επιδείχθηκε πολιτική αλαζονεία. Τα υπόλοιπα κόμματα, ζητούν εκλογές εδώ και τώρα, αιφνιδιαζόμενα και αυτά από την αντιφατική συμπεριφορά του πρωθυπουργού. Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει ώρα με την ώρα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή. Ένα είναι σίγουρο: οι πολίτες έχουν πια καταλάβει ότι τους εκμεταλλεύονται αλλά ότι και τους φοβούνται ταυτόχρονα. Τα κόμματα δεν μπορούν πλέον να απορροφήσουν την εξεγερτική διάθεση του κόσμου ούτε να ελέγξουν τις αντιδράσεις του. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που διαμορφώνουν και οι πολίτες με τις ειρηνικές συγκεντρώσεις τους. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά τους, έκαναν τη δική τους μικρή «επανάσταση». Η Βάσω Παπανδρέου συγκέντρωσε υπογραφές για έκτακτη σύγκλιση της κοινοβουλευτικής ομάδας. Οι κ. Σαλαγιάννης και Λυντζέρης κατέθεσαν τις απόψεις τους και όλοι έκαναν λόγο για ένα ισχυρό μπλοκ αμφισβήτησης του πρωθυπουργού. Τελικώς, η σύγκλιση της κοινοβουλευτικής ομάδας έγινε, η εικόνα που παρουσιάστηκε είναι «όλα καλά» και ο ανασχηματισμός δεν αποκάλυψε και τίποτα καινούργιο, πέραν κάποιων στοχευμένων εικονικών και κατευναστικών αλλαγών. Κοινώς μιλάμε για μια μεταβατική προς τις εκλογές κυβέρνηση. Επειδή όμως τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία, εμείς θα επιμείνουμε ότι ο ρυθμιστής των εξελίξεων θα είναι τελικά ο λαός. Γιατί από αυτόν θα εξαρτηθούν οι εξελίξεις. Η συγκέντρωση των αγανακτισμένων τις επόμενες μέρες θα είναι το ορόσημο για το μέλλον της χώρας. Ιδιαίτερα την ημέρα που ο πρωθυπουργός θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Είτε τελικά του βγει του πρωθυπουργού η νέα κυβέρνηση είτε όχι, τη μάχη την έχει χάσει οριστικά. Οι εκλογές είναι πλέον προ των πυλών. Η πολιτική του μνημονίου ήταν το αγκάθι για τις μαζικές αντιδράσεις των πολιτών αλλά και η βασική αιτία για τον στιγμιαίο εσωκομματικό ξεσηκωμό. Η επιμονή στην παραμονή για τη διακυβέρνηση της χώρας και η μη παραίτησή του, δημιουργεί ισχυρούς κλυδωνισμούς στο πολιτικό στερέωμα. Ας ελπίσουμε πως οι σώφρονες φωνές θα επικρατήσουν στο τέλος και η χώρα θα μπει επιτέλους σε αναπτυξιακή τροχιά. Γιατί αν μείνουμε σε αυτά που ζούμε τώρα, η αναπτυξιακή πορεία είναι απλά ένα όμορφο παραμύθι. Και μην ξεχνάμε ότι χώρα χωρίς ανάπτυξη και με τα πάντα παγωμένα, δεν είναι παρά μια ανοχύρωτη χώρα. Αν αυτό λέει κάτι στους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων που κάποια στιγμή θα πρέπει να συνέλθουν.
