Πριν από λίγες ημέρες, έγινε μια ωραία προσκυνηματική εκδρομή στην Παναγία την Προυσιώτισσα. Συμμετείχαμε πολλοί προσκυνητές και ξεκινήσαμε πρωί - πρωί για το ταξίδι μας. Αρχηγός της εκδρομής ο κ. Γεώργιος Ρίζος, από τη Ρούμελη, ο οποίος ήταν πάντοτε πρόθυμος και εξυπηρετικός σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής.
Φτάνοντας στη Στυλίδα, το αυτοκίνητο άλλαξε δρόμο προς τη Λαμία, την περάσαμε και σταματήσαμε στο χωριό Άγιος Γεώργιος. Εκκλησιαστήκαμε για λίγο, πήραμε το αντίδωρο και την ευλογία και συνεχίσαμε το ταξίδι, ανηφορίζοντας προς δυσμάς τις όμορφες πλαγιές του βουνού, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο από χαμόκλαδα, φτέρη και πανύψηλα δέντρα, καστανιές, οξιές και έλατα, που σκορπούσαν πλούσια την ευωδιά παντού. Καμαρώναμε συγχρόνως τα γραφικά χωριά της Φθιώτιδας και της Ευρυτανίας, που μοιάζουν σαν ζωγραφιά και άσπρη πινελιά και στολίζουν κάθε ομαλή βουνίσια πλαγιά.
Πλησιάζοντας προς το Καρπενήσι, το αυτοκίνητο έκαμε στροφή προς τις Ν.Δ. πλαγιές του βουνού και περνώντας απότομες ανηφοριές και κατηφοριές φτάσαμε έπειτα από ώρες λίγα μέτρα μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, σε μια ρεματιά και αντικρίσαμε το «Τύπωμα της Παναγίας», σχεδιασμένο στην επιφάνεια μιας βαθιάς ριζωμένης πέτρας και άλλα παρόμοια σχέδια, που έμοιαζαν με τάγματα Αγγέλων. Εκεί όλοι οι πιστοί προσκυνούν και περνούν με πολλή ευλάβεια.
Μπαίνοντας στο προαύλιο, βλέπουμε τον κυρίως ναό, παρεκκλήσια, κελιά, ξενώνες, βαπτιστήρια, μουσεία, κρυφό σχολειό, έκθεση, εξομολογητήριο, αγίασμα κ.λπ. Ο χριστιανός μένει εκστατικός μπροστά στα ιερά σκεύη της βυζαντινής εποχής. Στη βόρεια πλευρά του καθολικού, με είσοδο που οδηγεί στο παρεκκλήσι, βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Προυσιώτισσας, με την αργυρόχρυση επένδυση, τάμα του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Γονατίσαμε και την προσκυνήσαμε με πολλή ευλάβεια και σεβασμό, καθώς και άλλα ιερά λείψανα Αγίων.
Η Ιερά Μονή βρίσκεται στις απολήξεις των βουνών Χελιδόνα και Καλιακούδα της οροσειράς του Τυμφρηστού, περιοχής της Ευρυτανίας.
Την εικόνα (έργο του Ευαγγελιστή Λουκά) την έφερε στην Ελλάδα ένα αρχοντόπουλο από την Προύσα της Μ. Ασίας στην περίοδο της εικονομαχίας, όταν ο αυτοκράτορας Θεόφιλος έδωσε διαταγή να καούν όλες οι εικόνες. Εν τω μεταξύ, χάθηκε και βρέθηκε κατά θαυμαστό τρόπο, αφού ένας φωτεινός στύλος έφτανε από τη γη στον ουρανό «πυρσός», δηλαδή λαμπάδα, στο σημείο που είναι σήμερα κτισμένο το μοναστήρι. Σε αυτό φιλοξενούταν ο Γ. Καραϊσκάκης κατά την Επανάσταση του 1821. Εκεί είχε το λημέρι του και σήμερα σώζεται ακόμα το παρατηρητήριό του. Ο ήρωας υπέφερε από ελονοσία, τον έτρωγαν οι αδιάκοπες θέρμες και έλιωνε από τον πυρετό. Του είχαν πει να πάει σε μέρος ορεινό και ο ευσεβής στρατηγός διάλεξε τον Προυσό με κλίμα υγιεινό. Η Παναγία τον φύλαγε και τον βοηθούσε και τη ζωή του στην Προυσιώτισσα χρεωστούσε.
Είναι αλήθεια ότι με την επίσκεψή μας σε αυτή την ιερά Μονή η ψυχή μας πλημμύρισε από συναισθήματα χαράς, ενθουσιασμού και συγκίνησης. Ζήσαμε μοναδικές στιγμές και ώρες μυροφόρες, κατά τον ποιητή! Όταν βρίσκεσαι σ’ αυτό το μοναστήρι και βλέπεις από τη μια μεριά τις σπηλιές και τα βράχια και από την άλλη τα ρουμάνια και τα λαγκάδια, τα νερά με τα ποτάμια, αλλά και τα δάση με τα έλατα, που με το ολοκάθαρο οξυγόνο αρωματίζουν όλη τη φύση και που πνοή ζέφυρου δροσίζει το πρόσωπο και το κορμί σου όταν δίπλα σου νιώθεις την Παντάνασσα φύλακα και βοηθό, τότε νομίζεις ότι η ψυχή σου είναι έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της για να πετάξει ψηλά, σε άλλους τόπους. Στον κόσμο των ουρανών, στο χώρο των Αγγέλων και των Αγίων. Εκεί που υμνείται και δοξολογείται ακατάπαυστα το πανάγιο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Τριαδικής Θεότητας.
Καλά είναι όσοι μπορούν να επισκεφτούν την Ι. Μονή της Προυσιώτισσας, γιατί θα αλλάξουν, θα γίνουν άλλοι άνθρωποι, άλλοι χριστιανοί και Έλληνες. Θα αναζωογονηθούν, θα ξαναγεννηθούν, θα νιώσουν ευωδία πνευματική. Θα αναβαπτιστούν με τα νάματα της αγιοσύνης του Θεού, θα λουστούν με τα νερά της θείας αστείρευτης πηγής του αγιάσματός της και θα επιστρέψουν στα σπίτια τους (όπως και από κάθε άλλο μοναστήρι) εξαγνισμένοι, ξαλαφρωμένοι. Έτσι θα συνεχίσουν (θα συνεχίσουμε) τον αγώνα με πίστη και αισιοδοξία και με ελπίδα που γεμίζει την καρδιά και γαληνεύει το νου από τη βιοτική μέριμνα, σε τούτη τη ζωή.
* Ο Ιωάννης Θ. Γωγουβίτης είναι εκπαιδευτικός
