«Γκρουπ θέραπι», όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός, η «ομαδική ψυχοθεραπεία» ελληνιστί, αυτή στην οποία επιδώθηκαν χθες οι 80 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μετείχαν στη διευρυμένη συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομίας, ομαδική ψυχοθεραπεία δε, με τριπλή στόχευση: να εκτονωθούν οι βουλευτές βγάζοντας τα εσώψυχά τους και τα παράπονά τους, να «απολογηθούν» προς τούτο ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο και να διατυπωθούν - στο πλαίσιο της εκτόνωσης - προτάσεις που πιθανώς θα υιοθετηθούν. Όλα αυτά βέβαια προκειμένου να επιτευχθεί το διακαώς αυτονόητο, που είναι η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου από το σύνολο των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, χωρίς διαρροές, οι οποίες από έναν αριθμό και πάνω θα μπορούσαν να αποβούν και μοιραίες. Με δυο λόγια, η εξασφάλιση «άλλοθι».
Οφείλουμε να πούμε ότι όλα αυτά που μάθαμε και ακούσαμε, τουλάχιστον η ομαδική ψυχοθεραπεία λειτούργησε υγιώς για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι οποίοι και την αγανάκτησή τους κατέθεσαν και τις διαφωνίες τους διατύπωσαν σε υψηλούς τόνους και τις επιφυλάξεις τους έθεσαν υπόψιν και τις προτάσεις τους εξέφρασαν και τη δύσκολη θέση έναντι της κοινωνίας και των πολιτών που τους εμπιστεύτηκαν υπογράμμισαν εμφατικά ότι βρίσκονται και αυτού του είδους οι αντιδράσεις - καθυστερημένες κατά πολύ θα έλεγα - ωστόσο αντανακλούν μια είδους «υγεία» μέσα στο συνολικό νοσηρό κλίμα που επικρατεί στο κυβερνών κόμμα, ανεξάρτητα αν... Ανεξάρτητα αν αποτελούν προϊόν των αφόρητων πλέον πιέσεων που ασκούνται από την ελληνική κοινωνία, η οποία απλά δεν αντέχει άλλο.
Από τα διάφορα που διέρρευσαν, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, σε δύο θα σταθώ.
Στις δηλώσεις του βουλευτή Δημ. Καρύδη, σε κάποιο ΜΜΕ, ο οποίος δήλωσε ότι είναι ΠΑΣΟΚ από τα γεννοφάσκια του, και παρατήρησε ότι αυτή τη στιγμή οι μισοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν πέσει σε... μελαγχολία και οι άλλοι μισοί έχουν βγει στους δρόμους. (Βέβαια, αυτό το τελευταίο δεν το έχουμε δει ακριβώς, αλλά προφανώς ήθελε να τονίσει με έμφαση το βαθμό της διαφωνίας πολλών βουλευτών για την πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση).
Η άλλη δήλωση - παρατήρηση ανήκει στο γνωστό επί χρόνια αυτοδιοικητικό και νυν βουλευτή Πάρη Κουκουλόπουλο, ο οποίος εντός της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας χθες είπε σχολιάζοντας την πολιτική που ακολουθεί το κυβερνών κόμμα: «καταφέραμε ν’ αδειάσουμε τις τράπεζες και να γεμίσουμε τις πλατείες»!
Ωστόσο, έστω και αν αυτό που συνέβη χθες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι «υγεία», αν δεν έχει επί της ουσίας αντίκρισμα δεν μπορεί να είναι τίποτε παραπάνω από μια διαδικασία στοχευμένης και επιθυμητής εκτόνωσης και εκ μέρους του πρωθυπουργού. Και όταν λέμε «αντίκρισμα» όταν υπάρχουν τόσες και σε τέτοιο εύρος διαφωνίες, προφανώς ο τρόπος για να γίνουν τα λόγια πράξη είναι ένας: η καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Η οποία όμως δεν θα πρέπει να αναμένεται. Γιατί τελικά η κομματική πειθαρχία, αλλά και η εξουσία - ακόμη και υπό τις πλέον τραγελαφικές συνθήκες - αποτελούν την ισχυρή «κόλλα», η οποία υπερκεράζει τις διαφωνίες και όχι βεβαίως το «εθνικό συμφέρον». Γιατί αυτή τη στιγμή «με το χέρι στην καρδιά» κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να πει «ποιο» είναι αυτό το «εθνικό συμφέρον», τελικά, ή μάλλον ποιος είναι ο δρόμος για τη διαφύλαξή του.
Από κει και πέρα, μια υπενθύμιση προς τον πρωθυπουργό, ο οποίος αποκλείοντας το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών (πάντα έτσι λένε βέβαια), και... προεξοφλώντας το τέλος της θητείας, ανέφερε ότι ο ελληνικός λαός τον εμπιστεύτηκε κ.λπ., κ.λπ. Πράγματι, ο ελληνικός λαός τον εμπιστεύτηκε και με μεγάλη πλειοψηφία. Όταν τον εμπιστεύτηκε όμως άλλα του έλεγε, άλλα του είχε τάξει και άλλες προσδοκίες είχε δημιουργήσει, που βεβαίως, καμία σχέση δεν έχουν με τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα. Και η «συντριπτική πλειοψηφία» του «τότε» φτάνει δεν φτάνει ένα ανεμικό 20%, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τα δεδομένα έχουν καταφανώς αλλάξει, όχι μόνο για τους άλλους γύρω του αλλά και για τον ίδιο, κάτι που δείχνει να μην το αντιλαμβάνεται.
Ο ηθοποιός Άγγελος Παπαδημητρίου είπε ένα ωραίο χθες σε τηλεοπτική εκπομπή: «Η επανάσταση δεν θα έρθει από τους «αγανακτισμένους» αλλά από τους «μετανιωμένους» και γω δεν είδα κανέναν να δηλώνει ότι μετάνιωσε».
