Η ερώτηση απευθύνεται μ’ έναν τρόπο ικετευτικό, από ανθρώπους, που έχουν καταθέσεις στην Τράπεζα. Ρωτούν εναγώνια άλλους παραλήδες ή υπεύθυνους επί των οικονομικών. Κυρίως ρωτούν υπαλλήλους των Τραπεζών. Τι γνώμη έχετε σεις; Τι θα γίνει με τις καταθέσεις μας;
Αυτά ν’ ακούν όσοι έχουν αυπνίες για τον επιούσιο του αύριο. Οι ζορισμένοι και οι άφραγκοι. Δεν μένουν μόνο αυτοί άυπνοι. Ξαγρυπνούν κι όσοι έχουν μικρές ή μεγάλες καταθέσεις. Αγωνία μην χάσουν τα μπικικίνια.
Κάτι e-mail και φήμες που κυκλοφόρησαν: «Η πτώχευση της χώρας βρίσκεται προ των πυλών», αναστάτωσαν πολλούς. Κινητοποίηση να σώσουν όσα μπορέσουν, για να επιβιώσουν όταν φαλιρίσουμε. Άμ, τότε, κανείς δεν θα γλιτώσει. Όλοι στον πάτο θα πάμε, θα βρεθούμε αγκαλιά με το έρεβος.
Πολλοί λοιπόν λογικοί, σαν άκουσαν τις φήμες, αφήφισαν τον κίνδυνο, ν’ απωλέσουν το κεμέρι τους. Άλλοι όμως ανησύχησαν βαθέως και προσέτρεξαν, σε ενέργειες σωτηρίας των καταθέσεών τους. Το Ελληνικό δαιμόνιο, εφηύρε πολλούς τρόπους να περισώσει τον παρά, σε περίπτωση –ό μη γένοιτο-οικονομικής καταστροφής.
Τους τρόπους αυτούς, μου περιέγραψε στέλεχος κάποιας Τράπεζας της πόλης μας. Μας ενοχλούν, μου είπε, με φορτικές ερωτήσεις και ικεσίες, να τους πούμε τι να κάνουν. Να διασώσουν τα χρήματα άρον, άρον. Αλλά πώς; Με τι τρόπο; Το τι ακούμε δεν λέγεται. – Η λύση κάτω από το στρώμα, συνηθισμένη στο παρελθόν, προκρίνεται άστοχη. Οι κλοπές είναι πιο επικίνδυνες και από τα άστοχα μέτρα του Γιωργάκη. Βρίθουν καθημερινά κλοπές και διαρρήξεις από μασκοφόρους και ληστές, που συχνά μαζί με το «υπόστρωμα» σου αφαιρούν και τη ζωή.
Σαν αποτελεσματική μέθοδος προκρίθηκε ο ενταφιασμός, το «θάψιμο» σε μια γωνιά του κήπου. Κάνουν μάλιστα και διαγράμματα του σημείου «ταφής». Κυκλοφορούν μάλιστα άνοιες και αλτσχάιμερ. Μην τα ζητήσουμε κάποτε και δεν μπορούμε να τα βρούμε!!
Άλλοι θυμήθηκαν την κατοχή και αγόρασαν λίρες. Σταθερό και σίγουρο νόμισμα. Αλλά τις μοσχοπλήρωσαν, έτσι που οι καταθέσεις τους μέσιασαν. Και πού να τις βάλουν; Φυσικά σε Τραπεζικές θυρίδες. Εκεί όμως βάζεις τα χρήματά σου άτοκα και πληρώνεις και θυρίδα. Τους στοίχισε ο κούκος αηδόνι! – Μία κυρία μάλιστα, για να νιώσει τις λίρες κοντά της, ίσως και πότε-πότε, όπως ο Σκρούτζ να τις βγάζει ν’ αεριστούν και τις χαιδεύει ηδονικά, τις έκρυψε στα κουφώματα του υπνοδωματίου της.
Μερικοί θυμήθηκαν το σελάχι. Θυμάστε εκείνη τη δερμάτινη ζώνη των παλιών φουστανελάδων, με πτυχές μπροστά σα θήκες; Σ’ εκείνες τις θήκες τα καΐπουσαν. Εδώ σου λέει. Να τα ‘χω μαζί μου πάντοτε. Να είμαι σίγουρος. Και συνάμα να τα χαιδεύω φιλάρεσκα. Κύριε φύλαττε! Τι να πεις;
Δεν έχουν και άδικο οι άνθρωποι. Σπυρί, σπυρί τα μάζευαν, να ‘χουν για τα γεράματα. Και τώρα να έλθει ο Γιωργάκης με τις αρλούμπες του, να μας τα πάρει; Το έχει και πολύ με την ανικανότητα που τον δέρνει να σου πει: Φέρτε κύριοι τις οικονομίες σας, γιατί το κράτος κινδυνεύει. Θα σας δώσω ομόλογα και όταν (Πότε; Του Αγίου ποτέ;) βγούμε από την κρίση θα τα επιστρέψω. Πρίτς. Τα καρφιτσώνω στα εσώρουχά μου, σε σένα δεν τα δίνω. Μερικοί, όχι και λίγοι, όσοι είχαν καβάντζα μεγάλη και μάλιστα από μίζες, λαδώματα, εξοπλισμούς και λοβιτούρες, σφόδρα ανησυχήσαντες, τα εξαπέστειλαν σε ξένες Τράπεζες, έστω και ατόκως. Βρε άντε σου λέει. Τι λες; Και τι έχω να χάσω; Σκέφτεται ο λουφατζής. Και τα μισά να μου μείνουν χαλάλι μου. Μήπως τα δούλεψα; Τα «τυχερά» της δουλειάς μου.
Έτσι λένε πώς ξεστράτησαν πάνω από 250 δισ. ευρώ. Δηλ. Οι καταχραστές και λωποδύτες, δεν φτάνει που ιδιοποιήθηκαν τόσα ποσά, δεν τ’ αφήνουν τουλάχιστον στην Ελλάδα να κινηθεί κάπως η αγορά. Τέτοιοι κοπρίτες.
Αυτά φίλε μου κατέληξε ο τραπεζιτικός. Ο κόσμος μας αντιμετωπίζει σαν «καφετζούδες» και «χαρτορίχτρες». Να τους πούμε τη μοίρα των καταθέσεών τους. Τους λέγαμε να μην πανικοβάλλονται γιατί ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Αλλά που αυτοί! Αλλά και τι να κάνουν; Μια ζωή σου λέει με κόπους στερήσεις και ιδρώτα, έβαλαν μερικά χρήματα στην άκρη, για τις έκτακτες ανάγκες της ζωής. Και να έλθει τώρα ο Τσάρος της Οικονομίας (τα μάθατε; Δεν πήγε στο Συνέδριο του ΝΔΤ στη Ν. Υόρκη με το αεροπλάνο της γραμμής με 500 ευρώ, αλλά πήγε με το Προεδρικό αεροπλάνο με 180.000 ευρώ) με τις επιμηκύνσεις. Για αναδιαρθρώσεις κ.λπ. και μας τα παίρνει. Έ. Όχι κύριε. Μας πήρατε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, όχι όμως και τα ψιχουλάκια, που βάλαμε στην πάντα με τόσο κόπο...
