«Η τρομοκρατία πέθανε. Ζήτω η τρομοκρατία»! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τους Αμερικανούς αποτελούσε «ζήτημα» και «στοίχημα τιμής» η εξολόθρευση του πλέον διαβόητου και καταζητούμενου τρομοκράτη του κόσμου. Του Μπιν Λάντεν. Και όχι επειδή του είχε κηρύξει τον «ανένδοτο» ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ και έσυρε - παγίδευσε τους Αμερικανούς στο Αφγανιστάν, αλλά γιατί η μαύρη επέτειος της 11ης Σεπτεμβρίου βάφτισε με πολύ αίμα αθώων πολιτών, η αναίτια απώλεια των οποίων ούτε ξεχνιέται ούτε παραγράφεται και χτύπησε ανεπανόρθωτα το «κύρος» της υπερδύναμης, την οποία οι τρομοκράτες έπιασαν ανυπεράσπιστη στον ύπνο.
Υπό την έννοια αυτή είναι δικαιολογημένη και επόμενη, τόσο η «μανία» για τον εντοπισμό και την εξόντωσή του, όσο και οι πανηγυρισμοί για το γεγονός ότι τελικά ο στόχος επετεύχθη: «επί Ομπάμα εξολοθρεύτηκε ο Οσάμα»! Γεγονός που, πέρα από αυτή καθεαυτή την πράξη, ενισχύει ιδιαίτερα πολιτικά τον πρόεδρο των ΗΠΑ ενόψει ότι του χρόνου έχει εκλογές και παρότι η εκλογή του στην Προεδρία αναμενόταν ως η «σωτηρία από το Μεσσία», τελικά η εξέλιξή της τίποτα το... θαυματουργό και το... σωτήριο δεν είχε. Κατά συνέπεια, η «επιτυχία με τον Μπιν Λάντεν, καταγράφεται στις προσωπικές του επιδόσεις, αφού - με τη σημασία πάντα που έχει για τις ΗΠΑ το γεγονός - ο Οσάμα πέρασε ήδη στην ιστορία ως ο πρόεδρος που εξολόθρευσε τον Μπιν Λάντεν και «αποκατέστησε» μέρος του κύρους, ηθικού και πρακτικού, των ΗΠΑ. Οπότε, η νέα υποψηφιότητά του για την Προεδρία απέκτησε ένα αδιαμφισβήτητο ατού, το οποίο δεν μπορούν - για εθνικούς λόγους - να αντικρούσουν, ούτε οι ρεπουμπλικάνοι. Ενώ από την άλλη δίνει και μια πρώτης τάξεως αφορμή για απεγκλωβισμό των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν. Άλλωστε, ο Αφγανός πρόεδρος πρόλαβε ήδη και βγήκε να δηλώσει - μετά τον εντοπισμό και το θάνατο του Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν - ότι τελικά ο κίνδυνος δεν ήταν στη χώρα του αλλά από την άλλη πλευρά των συνόρων.
Τώρα, από κει και πέρα τι σημαίνει θάνατος του Μπιν Λάντεν για τον υπόλοιπο κόσμο; Αναμφίβολα σε θεωρητικό επίπεδο αποτελεί σοβαρό και «συμβολικό» πλήγμα στην τρομοκρατία. Ο πλέον καταζητούμενος τρομοκράτης στον κόσμο, δεν υπάρχει πια. Και δεν υπάρχει ούτε καν η σορός του, γιατί οι Αμερικανοί, έξυπνα ή πονηρά σκεπτόμενοι, φρόντισαν να την ποντίσουν στη θάλασσα, προκειμένου ο τόπος ταφής του να μην αποτελέσει «πυρήνα» τρομοκρατικών και λοιπών εκδηλώσεων. Ιδιαίτερης σημειολογικής σημασίας το γεγονός ότι φρόντισαν να υπογραμμίσουν σε όλους τους τόνους το γεγονός ότι ακολουθήθηκε όλο το «τυπικό» του Ισλαμισμού, όσον αφορά στην ταφή του, προφανώς προς ελάχιστο εξευμενισμό εκείνων, που δεν είναι και λίγοι, οι οποίοι έχουν εκμανεί από το θάνατό του.
Από κει και πέρα, βέβαια, σε μια εποχή που οι γεωπολιτικές συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή αλλάζουν, η εξόντωσή του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και λαμβάνει άλλες διαστάσεις και μπορεί να έχει επιπτώσεις «ντόμινο», πράγμα το οποίο θα κάνει κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο το επόμενο χρονικό διάστημα. Ωστόσο...
...Ωστόσο, όπως επισημάναμε και στην αρχή «η τρομοκρατία πέθανε. Ζήτω η τρομοκρατία!». Γιατί από «συμβολικής» απόψεως το γεγονός ότι ο Μπιν Λάντεν δεν υπάρχει πια, έχει σίγουρα τη βαρύτητά του και εμπεριέχει συγκεκριμένα μηνύματα. Από την άλλη όμως η τρομοκρατία έχει αποδείξει ότι είναι «Λερναία Ύδρα» και όπου κόβεται ένα κεφάλι πετάγονται άλλα, περισσότερα. Και, μπορεί ο Μπιν Λάντεν να αποτελούσε το πλέον προβεβλημένο «κεφάλι» της, αλλά είχε πάψει εδώ και καιρό να είναι το μόνο, ώστε η εξολόθρευσή του να αποτελεί και «εγγύηση» για κέραιο χτύπημα, ζωτικής σημασίας, κατά της ίδιας της τρομοκρατίας.
Αντίποινα αναμένονται. Αυτό όλοι το περιμένουν και όλοι, αμέσως ή εμμέσως, το είπαν. Η εξέλιξη των πραγμάτων και οι ανακατατάξεις εντός «τρομοκρατικού κινήματος» θα καταδείξουν, τελικά ποιες είναι οι επιπτώσεις από το θάνατο του Μπιν Λάντεν, ο οποίος στο τέλος - τέλος μπορεί να «βόλεψε» και ορισμένους!
