Αυτό κι αν ήταν απόφαση! Το Υπουργείο Παιδείας έδωσε ρέστα και του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Αποφάσισε ότι το σχολικό έτος φέτος λήγει στις δέκα (10) Μαΐου!!! Από όπου κι αν το εξετάσω, μου προκαλεί απέραντη χαρά κι αφόρητη ευφορία. Η σκέψη και μόνο ότι στις 12 Μαΐου οι μαθητές γράφουν το μάθημα της Έκθεσης και άρα στις 12 ½ Μαΐου αρχίζουν οι διακοπές μου είναι υπεραρκετή για να πετάω στα ουράνια!
Εντάξει, αυτό από μόνο του μπορεί να λέει πολλά για μένα αλλά δεν μπορεί να λέει και πολλά για την ανθρωπότητα, οπότε ας εξετάσουμε την απόφαση πιο σφαιρικά. Τα σχολεία, ως συνήθως, άνοιξαν φέτος γύρω στις 10, 11 Σεπτεμβρίου. Ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι η τυπική διάρκεια του φετινού σχολικού έτους είναι οχτώ (8) γεμάτοι, κοπιαστικοί και εποικοδομητικοί μήνες μελέτης και μάθησης. Αυτή βέβαια ήταν η τυπική και παρέμεινε τέτοια, γιατί αν προσπαθήσουμε να δούμε την ουσιαστική, παθαίνουμε μια απειροελάχιστη λαχτάρα. Από τους οχτώ μήνες πρέπει να αφαιρέσουμε τον ένα, αφού Χριστούγεννα και Πάσχα από δεκαπέντε μέρες μας κάνουν ένα γεμάτο μήνα διακοπών. Μας μένουν, λοιπόν, εφτά μήνες. Από αυτούς, όμως, πρέπει να αφαιρέσουμε τις μέρες σχολικών ή εθνικών αργιών, μέρες απεργιών των εκπαιδευτικών ή αποχής των μαθητών, μέρες για εκλογές μαθητών, μέρες για εκλογές εκπαιδευτικών, Σαββατοκύριακα, μέρες εκδρομών -περιπάτων, ημερήσιων, πολυήμερων, περιβαλλοντικών! Τι μας μένει τότε;
Αν απαντήσατε: «Μια τρύπα στο νερό», βρήκατε τη σωστή απάντηση.
Και γι’ αυτή ακριβώς την τρύπα υπεύθυνο είναι το Υπουργείο Παιδείας και κυρίως η υπουργός Άννα. Και γι αυτό και μόνο αξίζουν χίλια μπράβο! Έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Γιατί εδώ που τα λέμε, όλοι φαίνεται να συγκλίνουν στην άποψη ότι το σχολείο δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Οπότε, σκέφτονται(;) οι υπεύθυνοι, γιατί να το κουράζουμε το πράγμα; Περιορίζουν το σχολικό έτος και λύνεται το πρόβλημα. Μεταξύ μας τώρα, η συρρίκνωση αυτή δε΄ν λύνει το παραμικρό πρόβλημα αλλά τουλάχιστον περιορίζεται το κακό που μπορεί να κάνει το σχολείο.
Δηλαδή, θα ήταν καλύτερο να κοροϊδευόμαστε; Δεν υπάρχει μάλλον κανείς που να πιστεύει ότι το σχολείο θα μπορούσε να προσφέρει, ακόμα κι αν διανυκτέρευε καθόλη τη διάρκεια του έτους. Τι πιο λογικό, λοιπόν, από το να μειώνεται σταδιακά η διάρκειά του;
Το μέτρο, βέβαια, λένε κάποιοι φαρμακόγλωσσοι, θα ήταν πολύ πιο δίκαιο και εποικοδομητικό αν και οι εκπαιδευτικοί πληρώνονταν μόνο για τις πραγματικές μέρες εργασίας τους κι όχι για όλο το χρόνο… Τέλος πάντων, αυτά εγώ τα βρίσκω μικροπρέπειες και δεν ασχολούμαι. Άλλωστε είμαστε μια πλούσια χώρα κι αν η χώρα φορούσε παντελόνια, «θα της έτρεχαν από τα μπατζάκια», οπότε δεν μας απασχολούν τα οικονομικά μεγέθη του μέτρου.
Αρκετοί κακεντρεχείς θα σκεφτούν: Μα σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως το σχολείο, χωράει πλάκα; Κι εγώ τότε θα πάρω το θάρρος και θα πω ότι σε τέτοιες υπουργικές αποφάσεις μόνο πλάκα χωράει, γιατί αν το δούμε σοβαρά, θα μας πάρουν τα κλάματα.
Πρόκειται για απόφαση χωρίς την παραμικρή λογική. Άλλωστε η ίδια η υπουργός μια εβδομάδα πριν, σε τηλεοπτική εμφάνισή της, δήλωνε ότι το σχολικό έτος έχει συρρικνωθεί πολύ και ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις έπρεπε να αρχίσουν αργότερα, ώστε να αυξηθεί η διάρκεια του σχολικού έτους και έργου(;). Αυτό για την υπουργό Άννα μεταφράζεται σε μείωση του σχολικού έτους. Πολύ λογικό! Χρειάστηκε η πάροδος ορισμένων μόνο ημερών, ώστε η υπουργός Άννα να πειστεί ότι τελικά το σχολικό έτος είναι υπεραρκετό και άρα έπρεπε να μειωθεί περαιτέρω.
Ας μην ασχοληθώ με τις υπόλοιπες τάξεις. Ας ασχοληθώ μόνο με την Γ’ Λυκείου που θεωρείται κομβική για το μέλλον αρκετών παιδιών. Φαντάζομαι ότι οι υπεύθυνοι σκέφτηκαν ότι το έργο του σχολείου έχει περαιωθεί. Σκέφτηκαν ότι η παράδοση, εξέταση, αφομοίωση και επανάληψη της ύλης για τις πανελλαδικές εξετάσεις χρειάζονται κάπου εκατό(;) μέρες για να ολοκληρωθούν χωρίς προβλήματα. Και μετά η υπουργός Άννα θα αναρωτιέται για ποιο λόγο τα παιδιά τρέχουν στα φροντιστήρια-γάγγραινες από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Δημοτικού; Δηλαδή, αν αναρωτιέται και γι’ αυτό, τι να πει κανείς! Όσο για το άγχος των τελειοφοίτων που έχουν προγραμματίσει την προετοιμασία τους όχι με μέρες αλλά με ώρες και δευτερόλεπτα… Αυτό μάλλον το έχουν γραμμένο κάπου που δε μου επιτρέπει η ανατροφή μου να αναφέρω. Άλλωστε για παιδιά πρόκειται. Ποιος ασχολείται με αυτά;
Σε μια περίοδο που το Υπουργείο κόπτεται για την αναβάθμιση του σχολείου, για την ανάγκη αυτό να προσφέρει πιο πολλά και πιο ουσιαστικά εφόδια στα παιδιά, τι κάνει; Μειώνει στο ελάχιστο τις μέρες της σχολικής χρονιάς. Και μετά φταίνε άλλοι για την απαξίωση και την αμφισβήτηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Μα όλοι οι εμπλεκόμενοι δεν κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τελειώνουμε μ’ αυτό το πράγμα που λέγεται σχολείο;
Εγώ ένα μόνο δεν καταλαβαίνω. Για ποιο λόγο η Υπουργός Άννα το πάει σταδιακά; Γιατί δεν μας ανακοινώνει μια και καλή ότι ο στόχος της είναι η σχολική χρονιά να τελειώνει με την έλευση των Χριστουγέννων και να ησυχάσουμε; Έτσι κι αλλιώς, η προετοιμασία γίνεται στα φροντιστήρια. Και κάποιος βρε παιδιά, να της θυμίσει ότι τόσοι και τόσοι πριν από αυτή μάς έχουν μπουχτίσει με τις «επαναστάσεις στην εκπαίδευση» και ότι, με τέτοια μυαλά, όσα κι να προσπαθήσει να κάνει, στην ιστορία θα μείνει ως η «Αννούλα που συρρίκνωσε το σχολικό έτος» και μάλλον θα μείνει μόνο γι’ αυτό.
*Ο κ. Ζάχος διδάσκει το μάθημα της Έκθεσης
στο φροντιστήριο «άποψη» της Λάρισας.
Συγγραφέας των βιβλίων «Εγχειρίδιο Επιβίωσης»
και «Μάθε, Παιδί μου, Γράμματα».
http://sotiriszachos.blogspot.com/
