...Τελικά και η Πορτογαλία δεν άντεξε. Υπέκυψε στα οικονομικά τραύματά της και προσφεύγει στην «προστασία» της Τρόικας, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση. Άλλο τώρα που και αυτή, σύντομα θα ανακαλύψει ότι αυτή η «προστασία» είναι σαν αυτή που πουλάνε οι... «νονοί της νύχτας» και εμπεριέχει εκφοβισμούς, διπλασιασμούς των χρεών και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.
Άλλωστε οι άνθρωποι δεν πάνε και σαν πρόβατα επί σφαγή, όπως πήγαμε εμείς οι πρωτάρηδες και οι άσχετοι. Ακριβώς γιατί προηγήθηκαν τα «πειραματόζωα» οι Έλληνες και έχουν δει τι πανικό και κοινωνικό όλεθρο φέρνει η «βοήθεια» της Τρόικας. Και γι’ αυτό έκαναν και ό,τι μπορούσαν, παρότι το πράγμα φαινόταν εδώ και καιρό, για να αποφύγουν την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, αλλά προφανώς χωρίς αποτέλεσμα. Και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν προ της Συνόδου Κορυφής της 25ης Μαρτίου σύμπασα η πορτογαλική αντιπολίτευση αρνήθηκε να ψηφίσει τα «σφιχτά» μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση Σόκρατες, με αποτέλεσμα ο Σόκρατες να παραιτηθεί. Ωστόσο, αν και η Πορτογαλία οδεύει πλέον σε εθνικές εκλογές, ακόμη και ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, δεν απέφυγε το πικρό ποτήρι ανάληψης της ιστορικής ευθύνης να οδηγήσει ο ίδιος τη χώρα του στην πόρτα της Τρόικας, «ζητιανεύοντας» τη βοήθειά της. Και, για την ιστορία - έτσι για να μην λέμε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο σε εμάς - και οι Πορτογάλοι πολιτικοί και βέβαια και ο νυν υπηρεσιακός είχαν αποκλείσει σε όλους τους τόνους το ενδεχόμενο να προσφύγει η Πορτογαλία στο μηχανισμό στήριξης. Όπως έχουμε πει πολλές φορές, με αφορμή και τα δικά μας εδώ, ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα του είναι να προσέχει τις διαψεύσεις των πολιτικών. Είναι σίγουρο ότι θα επαληθευτούν από την ανάποδη!
Μάλιστα, πριν καλά-καλά προλάβει η Πορτογαλία να χτυπήσει την πόρτα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ενδιαφέρον έχει στραφεί προς την Ισπανία, την οποία επίσης... περιμένουν αργά ή γρήγορα να ζητήσει μία από τα ίδια και η οποία, επίσης, πάμπολλες φορές έχει διαψεύσει αυτό το ενδεχόμενο. Αν και ο Στρος Καν δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι η ισπανική κυβέρνηση χρειάζεται οποιαδήποτε βοήθεια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάτσουμε εμείς να πιστέψουμε τον Στρος Καν, ούτε βεβαίως, πολύ περισσότερο οι Ισπανοί.
Το θέμα είναι ότι όσο πάμε, αυξανόμεθα και πληθυνόμεθα οι «άποροι» και «αναξιοπαθούντες» Ευρωπαίοι του Νότου. Χωρίς εμείς, ως χώρα, να κινδυνεύουμε να χάσουμε την... πρωτιά (!) και το μεγαλύτερο δυνατό χάλι που υπάρχει, ωστόσο στην «παρέα» μας ήρθε η Ιρλανδία, τώρα η Πορτογαλία, μπορεί και η Ισπανία, στη γωνία βρίσκεται και το Βέλγιο, έτσι για να μην αισθανόμαστε μόνοι. Είμαστε τα «πιγκς» ή επί το ελληνικότερον τα «γουρούνια» του ευρωπαϊκού Νότου, όπως μας αποκαλούν οι... ψηλομύτηδες εταίροι μας του Βορρά, οι οποίοι συνέθεσαν τη συγκεκριμένη «χαριτωμένη» λεξούλα χρησιμοποιώντας τα αρχικά των «προβληματικών» χωρών. Έτσι για... συντομία στην αναφορά και για περαιτέρω έμφαση στην απαξίωση, με την οποία μας αντιμετωπίζουν.
Πάντως, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ένα καθίσταται σαφές: ότι η δημιουργία της Ευρώπης των «δύο ταχυτήτων» έχει μπει για τα καλά σε δρόμο... ταχείας κυκλοφορίας. Και τα στοιχεία που δόθηκαν προ ημερών στη δημοσιότητα για την ανεργία, σε συνδυασμό με τα ελλείμματα και τα χρέη, δείχνουν ένα «μοντέλο» όπου Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία «πάσχουν» από υψηλή ανεργία, χαμηλή ανάπτυξη, σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα και προγράμματα σκληρής λιτότητας. Και από τις προαναφερόμενες χώρες οι τρεις είμαστε ήδη στο μηχανισμό στήριξης.
Παρέα όλοι οι αναξιοπαθούντες στην Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Οι άλλοι να φεύγουν μπροστά και μεις ουραγοί να τρέχουμε από πίσω. Καλώς ήλθες Πορτογαλία στη «μέγγενη» της Τρόικας. Θα περάσεις καλά!
